افشین رضاپور کارشناس بسکتبال کشورمان در مورد عملکرد تیم ملی بسکتبال جوانان در مسابقات جام جهانی گفت: از دو منظر می توان حضور جوانان را در رقابت های جام جهانی بررسی کرد، اول اینکه اتفاقات خارج از مسابقه، منوط به رویکردهای بسکتبال ما به مسئله آموزش و استعدادیابی می شود.همچنین برنامه هایی که در سطح این بازیکنان مثل لیگ و مسابقه های مربوط به این رده سنی در نظر گرفتند.
رضاپور ادامه داد:هنگامی که به عملکرد فدراسیون بسکتبال در 8 سال گذشته نگاه کنیم که این بازیکنان در آن دوران 10 ساله بودند، برای رشد این نفرات برنامه خاص زیر بنایی دیده نمی شود جز روال معمولی که در بسکتبال ما مثل علاقمندی و پیگیری مربی و بازیکن برای رشد در این عرصه همواره طی شده است . همچنین از نظر مدیریتی هیچ هدف گذاری صورت نگرفته و هیچ نشانه ای از مدیریت دیده نمی شود.
کارشناس بسکتبال عنوان کرد:در انتخاب و گزینش ها به جای اینکه یک تیم علمی در دل فدراسیون انتخاب و گزینش مربیان را بررسی و تایید کند،کاملا فرد محور حاکم است و این فرد محوری هم به دلیل اینکه تعامل با کار گروهی نیست نمی تواند بهترین انتخاب را داشته باشد.براین اساس در قسمت آموزش و استعدادیابی ضعف داریم.
هنگامی که از نتایج تیم صحبت می کنیم خواسته یا ناخواسته جریانی از درون فدراسیون می خواهد ما را برابر آمریکا،ایتالیا،اسپانیا قرار بدهد و اصرار کند که فاصله ما با این تیم ها بسیار زیاد است.سوالی که در این قسمت مطرح می شود این است که چرا در ادامه راه با آنکه بهترین فرصت برای حضور جوانان ایران در بازی تعیین رده نهم تا شانزدهم فراهم بود استفاده نکردیم؟ مصر با اینکه میزبان مسابقات جام جهانی بود،رویارویی با تیم شرایطی برای ایران ایجاد می کرد تا با غلبه بر این تیم به بازی های نهم تا شانزدهم برویم.ژاپن تیم دو آسیاست و از فرصت خود استفاده کرد و دهم جهان شد. تیم ما به کره جنوبی هم که سوم آُسیاست باخت و در نهایت پانزدهم شد.
رضاپور افزود: کادرفنی نتوانست تیم را به درستی هدایت کند و من این پیش بینی را می کردم زیرا نه فقط در این دور بلکه درسال 2009 با یکی از بهترین تیم های بسکتبال جوانان ایران در رقابت های جهانی نیوزلند،جنین اتفاقی افتاده بود.
کارشناس بسکتبال در پایان درباره نقش نناد ترونیک در تیم ملی جوانان خاطرنشان کرد:این تیم نزدیک به 3 سال در اردوها با مربیان ایرانی کار کرده بود اما در عرض 1 ماه نناد ترونیک را آوردند.آیا برنامه های مربیان ایرانی با مربی خارجی یکسان بود؟آیا تیم در ان فاصله کم نیاز به تغییرات داشت؟ بازیکنان با این کار دچار دوگانگی می شوند.اگر تیم نیاز به تغیرات نداشت پس مربی خارجی در این مدت کوتاه چه نقشی بر روی نیمکت جوانان داشت؟
انتهای پیام/