در این گزارش آمده است: در یک لحظه (در جریان نشست گروه بیست در هامبورگ)، جاستین ترودو، نخست وزیر کانادا، و آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان، نگاهی معنادار به هم انداختند، در حالی که رئیس جمهور آمریکا مشغول نگاه کردن به سمت دیگری بود.
به علاوه، آنچه که قرار بود سخنرانی ترامپ درباره زنان کارآفرین باشد، به یک سخنرانی درباره برتری‌های ایوانکا دختر وی، و ناکامی‌های ترامپ در ایفای نقش پدر او تبدیل شد.
ترامپ در بخشی از سخنان خود در این باره گفت: «اگر ایوانکا دختر من نبود، شرایط برای او به مراتب آسان‌تر بود. این موضوع ممکن است تنها رویداد ناخوشایند برای وی باشد.»
اندکی دور‌تر، مرکل و ترودو لبخند عصبی به لب داشتند، که نشان‌دهنده درک نکردن ترامپ از سوی همتایان سیاسی وی بود.
در سرتاسر این نشست، این احساس به وجود آمده بود که رئیس جمهور آمریکا اقدام به تغییر مواضع خود کرده است. این موضوع باعث شده بود همه به تکاپو بیافتند.
ترامپ در سفر خود به ورشو، که نخستین مقصد سفر چهار روزه وی بود، تلاش کرد بار دیگر بر ادعای خود مبنی بر سرکردگی جهان آزاد تاکید کند.
وی همانند سرکرده نیروهای سواره نظام در خط مقدم، علیه تروریسم و بروکراسی سخن می‌گفت و این مسائل را تهدیدهایی علیه تمدن مسیحیت توصیف می‌کرد. رئیس جمهور آمریکا همچنین با تاکید بر تعهدات خود در خصوص دفاع متقابل سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و کشورهای عضو، به درخواست‌های متعدد و طولانی مدت برای تصریح موضع در قبال این سازمان پاسخ داد.
اما از دیدگاه بسیاری، ایده ترامپ درباره غرب به عنوان گروهی از ملت‌ها که «فریاد ما خدا را می‌خواهیم» سر داده‌اند و به دنبال مرتفع‌تر کردن دیوارهای پیرامون و تحقق ملی‌گرایی شدید هستند، ایده‌ای است که با شرایط زمانی همخوانی ندارد.
«توماس رایت»، کار‌شناس «موسسه بروکینگز» ، در این باره گفت: «این موضوع به هیچ وجه تصادفی نیست که وی (ترامپ) این سخنرانی را خطاب به کشوری ایراد کرد که دارای یک دولت فرا محافظه‌کار و مخالف با اروپا است.»
وی افزود: «خطرپذیری بزرگ آن است که اظهارات ترامپ باعث ایجاد اختلاف و دودستگی در اروپا شود و آن را به جدید و قدیم تقسیم کند؛ یا این تقسیم‌بندی را به دو دسته آنهایی که وی و پیام او را دوست ندارند، و آنهایی که دوست دارند انجام دهد.»
فرانس پرس در ادامه نوشت: ادعای ترامپ مبنی بر اینکه وی حافظ ارزش‌های غربی است، به واسطه کنفرانس مطبوعاتی که او در آن به رسانه‌های آزاد حمله کرد، و نقش روسیه را در دخالت در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا کم‌اهمیت خواند، تضعیف شد.
دونالد ترامپ بعدا در نشست گروه بیست در هامبورگ حتی به شکل واضح‌تر نشان داد که از سیاست جریان میانه فاصله بیشتری دارد.
تهیه پیش‌نویس هنرمندانه مشترک این نشست منتهی به قرار گرفتن سران کشورهای جهان بدون حضور آمریکا شد: ۱۹ کشور در کنار یکدیگر قرار گرفتند تا با تغییر آب و هوای جهان مقابله کنند، در حالی که ترامپ به تنهایی در سوی مقابل قرار داشت.
«گری کوهن»، مشاور ارشد اقتصادی ترامپ، با تکذیب انزوای آمریکا در این جریان اعلام کرد کرد: «حتی جلب موافقت ۲۰ تن از دوستان در خصوص اینکه شام را کجا باید صرف کرد، بسیار دشوار است.»
تلاش‌های ترامپ برای از سرگیری روابط با رقبای جهانی نیز به همین اندازه دشوار و پیچیده بود.
ترامپ طی نشست تاریخی خود با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، که ۲ ساعت و ۱۶ دقیقه به طول انجامید، به شکلی موثر توافق کرد تا موضوع مداخله روسیه در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ این کشور را جزء موضوعات مربوط به دوران گذشته تلقی کند. این اقدام ترامپ، یک مصالحه عمده در برابر مسکو شمرده می‌شود.
«استیو منوچین»، وزیر خزانه داری آمریکا، در این باره گفت: «پس از گفتگوهای فراوان درباره این موضوع، آن‌ها توافق کردند تا به گفتگو‌ها در سایر زمینه‌ها ادامه دهند.»
اما این گفتگو‌ها به غیر از توافق درباره آتش‌بس احتمالی در خصوص جنوب سوریه، نتایج ملموس دیگری نداشت.
در ادامه این گزارش آمده است: همه امیدوارند توافق درباره این آتش‌بس که از ظهر یکشنبه اجرایی می‌شود، بتواند باعث گشوده شدن پنجره‌ای به سمت پایان درگیری‌های ۶ ساله در سوریه شود. اما این گونه آتش‌بس‌ها، پیش‌تر هم به مراتب آغاز شده‌اند و پایان یافته‌اند. مذاکره‌کنندگان به مدت چندین ماه در امان، در تلاش برای تحقق نتیجه‌ای پایدار‌تر بودند؛ ایجاد یک منطقه امن که به واسطه حضور نیرو‌ها تقویت شود، امنیت در مرز اردن را برقرار کند و به مخالفان رژیم اجازه دهد قلمرو خود را داشته باشند. این دورنما هنوز هم دست نیافتنی به نظر می‌رسد.
«کلیف کوپچان»، کار‌شناس گروه «اوراسیا»، در این باره در یادداشتی پژوهشی نوشت: «بهترین نتیجه ممکن آن است که این توافق، به یک سنگ بنا برای همکاری‌های بیشتر میان آمریکا و روسیه در سوریه منتهی شود. اما آتش‌بس نوظهور، با موانع عمده‌ای نیز روبرو است و سرنوشت آن را در بهترین حالت ممکن، می‌توان نامشخص توصیف کرد.»
خبرگزاری فرانسه در ادامه این گزارش نوشت: ترامپ در خصوص موضوع کره شمالی نیز ظاهرا نتوانست چند هفته فشارهای مداوم و پیام‌های توییتری خشمگین علیه چین را به پیشرفت‌های دیپلماتیک معنادار تبدیل کند.
«شی جین پینگ» که در این نشست آن سوی میز مقابل ترامپ نشسته بود، اعلام نکرد تحریم‌هایی را علیه کره شمالی اعمال خواهد کرد که بتواند باعث تجدید نظر پیونگ‌یانگ در ساخت موشک‌های هسته‌ای دوربرد قدرتمند‌تر شود. همه این شرایط باعث شد ترامپ به گونه‌ای رفتار کند که نشان دهنده کوتاه آمدن وی از موضع پیشین مبنی بر لزوم واکنش سریع باشد.
رئیس جمهور آمریکا در این باره گفت: «این فرآیند ممکن است بیشتر از آنچه که من می‌خواهم یا شما می‌خواهید، به طول بیانجامد. اما در نهایت، بالاخره موفقیت آمیز خواهد بود.»
خبرگزاری فرانسه در انتهای این گزارش نوشت: افراط ایدئولوژیک و دیپلماسی ترامپ نتوانسته است لحن «برنده» وی را محقق کند. بدین ترتیب، می‌توان گفت دومین سفر خارجی ترامپ باعث شده است سیاست «اول آمریکا» در خطر تبدیل شدن به «آمریکای تنها» باشد.
انتهای پیام/