به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ روی ديوار کتابخانه‌ای که دونالد ترامپ در منهتن افتتاح کرده، نوشته‌اند: «برخلاف فشارهای منفی مدام ترسناک.» اين نقل‌وقولی معروف و بخشی از يک سخنرانی مهيج و الهام‌بخش رئيس‌جمهوری نيست بلکه توئيتی است که اين کتابخانه از مجموع توئيت‌های عجيب‌وغريب ترامپ انتخاب کرده، قاب گرفته و به ديوار آويزان کرده است. اين دوران معاصر است؛ زمانه‌ای که بايد برای شنيدن حرف‌های رهبران کشورها به پرنده آبی دنيای اينترنت سر بزنيد و ببينيد در اين دوران، سطح ادبيات سياسی تا حد ادبيات کوچه و بازاري پايين آمده است. ترامپ اين دو توئيت را به فاصله 6 دقيقه از هم انجام داد: «شنيدم جو که برنامه‌اش خيلی ناموفق است، درباره من بد حرف می زند. (برنامه او را ديگر نمی بينم.) ولی چطور بود که ميکای خل آيیکيو پايين، به‌همراه جوی ديوانه، سه شب پشت سر هم نزديک شب سال نو به مارالاگو- ويلای تفريحی ترامپ در فلوريدا- آمدند و اصرار کردند که پيش من باشند؟»، «ميکا از عمل جراحی زيبايی صورت خونريزی بدی داشت اما من گفتم نه!»
اما ماجرا چيست؟ ميکا برژينسکی و جو اسکاربارا مجري برنامه «صبح با جو» شبکه «ام‌اس‌ان‌بی سی» آمريکا هستند که از اوايل سال 2017 با يکديگر نامزد کرده‌اند. اين دو مجری در ايام کارزار انتخاباتی ترامپ بارها او را به برنامه خود دعوت کرده و با او مصاحبه کرده بودند، به‌طوری‌‌که حتی بسياري از منتقدان ترامپ بابت ميدان‌دادن اين دو مجری به اين نامزد جنجالی انتخاباتی از آنها انتقاد می کردند. برنامه «صبح با جو» اما در هفته‌های اخير، رويکرد خود را تغيير داده و به انتقاد از ترامپ می پردازد. اين رويکرد جديد، مسئله‌ای بود که ترامپ آن را برنتابيده تا شديدترين حملات شخصی در توئيتر ترامپ از زمان رسيدن به کاخ سفيد انجام شود. اين دو توئيت ترامپ، واکنش بسيار منفي در ميان اصحاب رسانه و سياستمداران آمريکايی داشت و حتي جمهوری خواهان، اين حملات را سخيف و جنسيت‌زده دانستند.
ترامپ اما در جاده روبه‌نزول ادبيات سياسی تنها نيست و رسانه‌های دست‌راستی و رسانه‌های مرداکی (رسانه‌هايی که رابرت مرداک صاحب اصلی آنهاست) ازجمله تايمز، سان و ساندي‌تايمز در بريتانيا و شبکه خبري فاکس‌نيوز در آمريکا به‌طور مداوم به ادبيات ترامپي دامن مي‌زنند. اينها رسانه‌هايي هستند که ترامپ از آنها تعريف مي‌کند، آنها را جريان درست رسانه‌اي معرفي کرده و در برابر رسانه‌هايي قرار مي‌دهد که از نظر او به «اخبار دروغ» دامن مي‌زنند و «جعل‌پراکني» مي‌کنند؛ کسي که خود دروغ مي‌گويد، ديگران را دروغ‌پرداز مي‌نامد. کسي که خود جاعل است، ديگران را به جعل متهم مي‌کند. بده‌بستان‌هاي ترامپ و رسانه‌هاي موافق، جريان جالبي است. واشنگتن‌پست به‌طور خاص، پيرز مورگان را مثال مي‌زند؛ مورگان از شغلش به‌عنوان دبير ديلي‌ميرر به علت انتشار عکسي جعلي از سربازي بريتانيايي در عراق، اخراج مي‌شود. او راهي آمريکا مي‌شود و تطابق ذائقه او با برنامه‌هاي تلويزيوني ترامپ، همکاري مشترک آنها را کليد مي‌زند. صحبت‌هاي ميان اين دو در توئيتر از فوريه 2011 ادامه دارد. سه سال بعد مورگان شغلش را در سي‌ان‌ان باز به‌خاطر جعلي ديگر از دست مي‌دهد و ترامپ در توئيتر اين‌طور مي‌نويسد: «پست جديدت در بزرگ‌ترين رسانه آمريکايي مبارک باشد.» و اين رسانه، بنگاه خبرپراکني زرد و نامعتبري به نام ميل‌آنلاين است. در ايام انتخابات، توئيت‌هاي مورگان يک هدف ساده بيشتر ندارد: «هيلاري کلينتون، تخقيقات اف‌بي‌آي و شايعات علیه نامزد دموکرات‌ها.» مورگان و ترامپ هردو جمعيتي يکسان را هدف گرفته‌اند: «قلدرها! قلدرهاي جهان مجازي!» اين دو مخاطباني مشترک دارند و اين اشتراک، آينده‌اي يگانه و درهم‌گره‌خورده براي آنها رقم زده است. اين قلدرها آدم‌هايي هستند که حوصله ندارند به فکرکردن تن بدهند. اين آدم‌ها همان‌طور در جهان مجازي زندگي مي‌کنند که در جهان واقعي. آيا تعداد آنها کم است؟ صندوق‌هاي رأي در گوشه‌گوشه جهان چيز ديگري را ثابت مي‌کنند. اين دست آدم‌ها نه‌تنها کم نيستند بلکه توسط رسانه‌هايي خاص به‌طور هدفدار ياد مي‌گيرند متحد عمل کنند. برخلاف آنها، مردم عادي تنها هستند؛ آنها اغب مي‌ترسند و اتحادي در بين آنها وجود ندارد.
اينديپندنت، دست به مطالعه‌ای گسترده روی توئيتر ترامپ، اصلي‌ترين رسانه رئيس‌جمهوری زده است؛ رسانه‌اي که به عقيده بسياری توانست تمام قلدرها را دورهم جمع کند و او را به رياست‌جمهوري برساند. اين مطالعه از ابتداي ساخته‌شدن اکانت رسمي ترامپ و تا آپريل 2017 ادامه يافته و نتايج آن شگفت‌انگيز است: استفاده فراوان ترامپ از لغات با بار منفي؛ بيش از دوهزاربار اين دست کلمات استفاده شده‌اند. کلمه بد 598بار به‌کار رفته و رکورددار است و شکست و معادل‌هاي آن 432بار مورد استفاده قرار گرفته‌اند. 287بار تنفر و معادل‌هاي آن در توئيتر ترامپ ديده شده و بازنده براي خطاب‌قراردادن ديگران 157بار به‌کار رفته است. اکثر توئيت‌هاي ترامپ، خطابي شخصي به‌همراه حمله ديگران است. باراک اوباما 2586بار مورد خطاب قرار گرفته و هيلاري کلينتون با 986بار در رده دوم است. در مقابل فاکس (رسانه دوست) 449بار براي تمجيد مورد خطاب قرار گرفته و تمجيدشونده بعدي کسي نيست جز ايوانکا ترامپ، دختر آقاي رئيس‌جمهوری. ترامپ اما هيچگاه ابراز ندامت نمي‌کند. کلماتي مثل متأسفم، حسرت مي‌خورم و معذرت‌خواهي مي‌کنم هيچگاه در توئيتر ترامپ ديده نشده است. او حتي نسبت به خيلي از حوادث تلخ تروريستي در اطراف جهان و مرگ شخصيت‌هاي بزرگ هم واکنشي درخور نشان نداده و تسليت نگفته است.
بايد بپذيريم که اين جهانی است که ترامپ محصول آن است؛ جهانی با آدم‌هايی لجوج، خودخواه و تندخو. آدم‌هايی که فقط خودشان را مي‌بينند و جز خود و منافعشان به چيز ديگري نمی انديشند. جهان معاصر به اين شکل فکر می کند، اين جهانی است که ترامپ را به‌وجود مي‌آورد، او را رئيس‌جمهوری کرده و توئيتر او را پررونق می کند. اين ادبيات سياسی معاصر است که اگر درست دقت کنيم، بخشی از آن پيدا و پنهان در درون همه ما وجود دارد؛ ما مسئول اين تباهي هستيم.
منبع: وقایع اتفاقیه
انتهای پیام/