آرمان گرایی در انتخاب همسر آینده ممنوع/ خیال‌بافی را کنار گذاشته، واقع بین باشید

به گزارش خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان؛ ازدواج را می‌توان یکی از مهمترین تصمیم‌های زندگی یک فرد دانست، انتخابی که شاید تا آخر عمر یک زندگی خوب یا بد را برای هر فردی بسازد، پس بادقت و اصولی انتخاب کردن یک نوع امر مهم و لازم در این زمینه به حساب می‌آید.

یکی از مسائل بسیار مهم و اساسی قبل از ازدواج در نظر گرفتن معیار‌هایی برای انتخاب همسر است و به جرات می‌توان گفت، بیشترین مشکلاتی که در زندگی مشترک به وجود می‌آید به خاطر این است که دختر و پسر، همسر مناسب خود را انتخاب نکرده اند و پس از چند سال زندگی متوجه می‌شوند که مناسب یکدیگر نبوده اند. پس لازم است برای این انتخاب وقت بگذاریم و مطالعه کنیم.

مرجان محمدیان دکترای روانشناسی عمومی در خصوص معیار‌های انتخاب همسر بیان کرد: با گذشت دهه‌ها و بر اساس نیاز‌های محیط معیار‌ها تغییر می‌کند؛ مثلا در یک برهه زمانی معیار‌ها سن تقویمی، تحصیلات و وضعیت مالی بود، اما اکنون اولین معیاری که تعریف می‌شود فرهنگ یعنی زبان و ایدئولوژی‌های مشترک است.

وی با اشاره به اینکه وقتی 2 نفر از نظر فرهنگ متفاوت باشند مانند آن است که 2 نفر از 2 کشور متفاوت که زبان هم را نمی‌دانند در کنار هم قرار بگیرند؛ گفت: فرهنگ بسیار مهم است، چون زبان مشترک آدمهاست و بعد از آن سن هیجانی فرد باید ملاک قرار گیرد.

وی افزود: مشکلی که در حال حاضر وجود دارد این است که برخی از جوان‌ها بر اساس سن تقویمی تصمیم می‌گیرند یعنی مثلا دختری عاشق پسری می‌شود که دو سال از خودش بزرگتر یا هم سن است، اما رفتارش ناپخته بوده درکی از سختی‌ها ندارد.

این دکترای روانشناسی عمومی ادامه داد: نتیجه این است که دختر به شخصیت والد رسیده و می‌تواند از زندگی و همسرش حمایت کند، اما پسر هنوز کودک است یا در شخصیت بالغ خود باقی مانده است.

به گفته محمدیان کسی که شخصیت والد دارد سعی در سازگاری داشته، اما مشکل زمانی آغاز می‌شود که پسر به سن هیجانی رسیده و می‌خواهد منطقی فکر کند و تازه متوجه می‌شود کسی را که انتخاب کرده، نمی‌خواهد و تعارض به وجود می‌آید.

سن تقویمی معیار انتخاب همسر نیست

انتخاب افراد در هر بعدی از هیجان متفاوت است و دختر و پسری که به بلوغ می‌رسند از هر کسی که خوششان بیاید، دوست دارند با او زندگی کنند بدون آن که به سایر مسائل بنگرند، اما وقتی ده سال بگذرد یکسری معیار‌ها را می‌سنجند و منطق بیشتر می‌شود.

وی با تاکید بر اینکه فرهنگ و سن هیجانی افراد بسیار مهم است، تصریح کرد: اکنون سن تقویمی همسو با سن هیجانی نیست و مثلا یک بچه ده ساله امروزی با یک بچه 10 ساله بیست سال پیش خیلی متفاوت است پس سن تقویمی معیاری برای انتخاب همسر نیست و پس از فرهنگ و سن هیجانی باید معیار‌هایی مانند میزان تحصیلات و سطح مالی خانواده‌ها را در نظر گرفت.

خودشناسی را فراموش نکنید

کسی که خودش را خوب می‌شناسد، کمتر تحت تاثیر حرف دیگران مسیر زندگی اش را تغییر می‌دهد و دوست دارد خودش بداند با زندگی اش چه کار می‌کند و در واقع با خودشناسی برای زندگی اش هدف قائل شده و برنامه ریزی می‌کند.

این دکترای روانشناسی عمومی با بیان این که هر چه سن ازدواج بالاتر می‌رود افراد با منطق بیشتری تصمیم می‌گیرند؛ گفت: رمز موفقیت در یک انتخاب درست این است که ابتدا خود را بشناسیم و عمده مشکل در انتخاب همسر آینده این است که فرد خود را نمی‌بیند و به دنبال خودِ آرمانی در طرف مقابل است.

وی افزود: مثلا شخص به تحصیلات نرسیده، اما منتظر است تا یک فرد تحصیلکرده با او ازدواج کند یا چیزی را در خانواده نداشته و انتظار دارد کسی با شرایط مد نظرش به سراغش بیاید.

محمدیان با تاکید بر اینکه اولین قدم برای یک انتخاب درست خودشناسی است، اظهار کرد: باید فرد خودش را بشناسد و بداند کیست و معیار‌های فانتزی برای خود نچیند و واقع بین باشد؛ و بداند چه توقعی باید از طرف مقابل خود به عنوان همسر داشته باشد.

به گفته وی، کسانی در انتخاب همسر موفق هستند که منِ واقعی خود را شناخته و می‌دانند چه کسی هستند و چه خانوده‌ای دارند و چه توقعی باید از طرف مقابل داشته باشند و مثلا خود فرد چقدر تلاش کرده که دنبال یک فرد تلاشگر در زندگی مشترک است.

انعطاف پذیر باشید

انعطاف‌پذیری ضرورتا خود مشکل را برطرف نمی‌کند، اما به فرد این توانایی را می‌دهد تا مشکلات را پشت‌سر بگذارد، لذتی را در زندگی (حتی در شرایط سخت) پیدا کند و عوامل تنش‌زای بعدی را بهتر تحت کنترل درآورد.

محمدیان با اشاره به این که افراد باید به این نگرش برسند که قرار نیست کسی "من " را خوشبخت کند، عنوان کرد: یکی از مشکلات ازدواج‌ها این است که فرد بر اساس این که به خیلی چیز‌ها در زندگی نرسیده که باور داشته با آن‌ها به خوشبختی می‌رسید همواره منتظر کسی است که بتواند آن خصوصیات و ویژگی را داشته باشد تا بتواند او را خوشبخت کند.

این دکترای روانشناسی عمومی ادامه داد: افراد هیچ گاه به این نکته توجه ندارند که طرف مقابل آن‌ها نیز به این فکر می‌کند تا کسی را انتخاب کند که خوشبختش کند، پس در اصل باید به این نگرش برسیم که قرار نیست کسی من را خوشبخت کند همانطور که ما نمی‌توانیم کسی را کاملا خوشبخت کنیم.

وی با تاکید بر اینکه افراد قرار است با ازدواج کردن در کنار هم به آرامش برسند، اظهار کرد: لازمه این که در کنار طرف مقابلمان که در یک فرهنگ و خانواده و با یک جنسیت و هورمون‌های دیگر رشد کرده زندگی کنیم این است که سازگار و انعطاف پذیر باشیم.

وی افزود: در ازدواج و انتخاب همسر فرد باید توانایی پذیرش آن چیز‌هایی را که باب میلش نیست، داشته باشد و با آن کنار بیاید؛ و بطور منطقی و مطلوب با مسائل برخورد کند.

خیال‌بافی و رویا پردازی ممنوع

یکی از اشتباهات رایج برخی افراد بویژه زنان در انتخاب همسر آینده خود این است که انتظار دارند فرد مورد نظر، ایده آل و عاری از هر گونه عیب باشد در صورتی که چنین توقعی کاملأ غیر منطقی است.

محمدیان معنای خوشبختی را آرامش داشتن در زندگی مشترک دانست و گفت: آرامش یعنی تهی بودن از استرس، اضطراب، آشفتگی، بهم ریختگی و بی نظمی و اگر منِ نوعی به دنبال خوشبختی هستم باید بدانم که خودم تا چه اندازه سازگارم که در زندگی مشترک با دیدن اولین چیزی که باب میل من نیست، تنش ایجاد نکنم.

این دکترای روانشناسی عمومی با تاکید بر اینکه افراد در انتخاب همسر آینده خود باید از هر نوع خیال‌بافی دوری کنند، تصریح کرد: زندگی یک واقعیت بوده و غیرقابل پیش بینی است و افراد باید به این نکته توجه داشته باشند که در رویا زندگی کردن واقعی نیست.

وی افزود: همه ما از کودکی یک دنیای شیرین برای خود تصور کردیم، اما دنیا اینگونه نیست و باید قبول داشته باشیم که مریضی، مشکلات مالی و کاری و بسیاری از موارد دیگر در زندگی وجود دارند که نباید با خیالبافی آن‌ها را نادیده بگیریم.

محمدیان بیان کرد: باید خیالات را کنار گذاشته و بپذیریم که سختی و خوبی در کنار هم هستند و هیچ چیز دوام ندارد و افراد این واقع بینی و پرهیز از خیالبافی را باید از خودشان آغاز کنند.

وی گفت: فردی که از دنیای رویایی شما بیاید یا مشکل دارد یا قصد سواستفاده کردن از شما، پس باید با واقع بینی انتخاب انجام داد.

وی با بیان اینکه در ازدواج کسانی موفق هستند که ننشیند تا ببیند کسی که میخواهد سراغشان بیاید کیست، عنوان کرد: افراد باید خود را بشناسند و بدانند که چه شخصیتی دارند و بر اساس منِ وجودی خویش طرف مقابلشان را پیدا کنند.

این دکترای روانشناسی عمومی اظهار کرد: مثلا من نوعی آدمی هستم که در زندگی خیلی سختی و تنش کشیدم پس باید با کسی ازدواج کنم که هیجاناتش مانند من افت کرده و خیلی ساکت و آرام است و مانند من فکر می‌کند و سن هیجانی او به من می‌خورد.

محمدیان یاد آور شد: اگر شما فردی هستید که گذشته سخت و پرتنشی داشته و خسته شده اید با فردی همراه شوید که سرشار از انرژی است، مجبور هستید خود را شبیه او کنید که سرانجام خسته شده و فاصله و طلاق عاطفی بین شما بوجود می‌آید که منجر به روابط موازی می‌شود.

بهتر است برای داشتن یک زندگی آرام و سرشار از موفقیت و خوشبختی با خودشناسی و منطق پیش رفته و سعی در انتخاب فردی بر اساس واقع بینی و دلایل عقلانی داشته باشیم.

گزارش از زهرا رحیمی

انتهای پیام/