وی ادامه داد: در همین راستا 10 گونه ماهی بومی برای پرورش در قفس در نظر گرفته شده تا در سال 1404 به تولید سالانه 400 هزار تن برسیم که امکان صادرات آن به بازار کشورهای همسایه هم وجود دارد.
رئیس مؤسسه تحقیقات شیلات نحوه استقرار قفس ماهیان را در میزان موفقیت و افزایش بازدهی در تولید بسیار مؤثر دانست و افزود: برای همین منظور 16 مکان در دریای خزر در نظر گرفتهایم که عمق 20 تا 100 متر دارند. در کنار آن فاصله قفسها تا ساحل هم برای رسیدگی و نظارت بسیار مهم است.
وی این را هم گفت که مطالعاتی برای فیلماهیها و ماهیان خاویاری در پشت سدها انجام شده که میتوانیم علاوهبر پرورش ماهیان خاویاری، ماهی قزلآلا و ماهی آزاد در دریای خزر و در قفس پرورش دهیم.
به گفته پورکاظمی همچنین در جنوب کشور نیز سه نوع ماهی سیباس، شانک و سیبرین امکان پرورش در قفس را دارند و به دنبال آن هستیم که به شرط اقتصادی بودن گونههای داخل را جایگزین کنیم.
وی با اشاره به اینکه سالانه 200 هزار تن ماهی در قفس تولید میشود، اظهار داشت: تولید میگو نیز در دستورکار قرار دارد و در حال حاضر عمده میگوی تولیدی ما در استخرهای خاکی انجام میشود که متوسط تولید میگو 4 تن در هکتار است، اما در برخی استخرها به 10 تا 11 تن هم در هکتار رسیده است.
رئیس مؤسسه تحقیقات شیلات با اشاره به بیماری لکه سفید میگو که در سال 94 رخ داد، افزود: همین امر سبب شد، تا میزان تولید میگو 6 تا 7 هزار تن کاهش یابد.
پورکاظمی با اشاره به طرح جدید تولید میگو در استخرهای خاکی، گفت: در این طرح پایلوت بهجای تراکم در استخرهای خاکی از استخرهای بتنی که 250 تا 350 عدد میگو در مترمکعب ریخته میشود، داریم و در آن دیگر از سیستم آب چرخشی دریا استفاده نمیشود، بلکه آب خروجی فیلتر شده و دوباره مورد استفاده قرار میگیرد که تولید در این استخرها اکنون به 20 تن در هکتار رسیده است.
وی از تدوین سندی خبر داد تا بتواند به عنوان الگویی برای تولید انبوه میگو در خانوارهای روستایی در دستورکار قرار گیرد و در مسیر تولید 100 هزار تن سالانه قرار گیریم.
رئیس مؤسسه تحقیقات شیلات همچنین تصریح کرد: تولید میگو در نقاطی که بار مواد آلی در آنها بالاست توصیه نمیشود و در استانهایی مانند خوزستان در برخی حوزهها که عمق آب بالای 14 متر است، بررسیهایی برای تولید در قفس انجام شده است.
پورکاظمی همچنین در بخش دیگری از سخنان خود به کاهش ذخایر ماهیان خاویاری در دریای خزر اشاره کرد و افزود: برداشت این نوع ماهی بین 5 کشور مشترک حاشیه خلیجفارس ممنوع شده است؛ چراکه ذخایر این دریا از 3 هزار تن به 500 تن رسیده و کشورها اجازه صید ندارند.
وی گفت: سن بلوغ ماهی اوزونبرون 10 سال، تاسماهی 15 سال، فیلماهی 20 سال است تا به سن بلوغ رسیده و از آن بتوان خاویار استحصال کرد، اما متأسفانه به دلیل عدم اشتغالزایی و صید غیرمجاز شاهد کاهش ذخایر این ماهیان هستیم.
رئیس مؤسسه تحقیقات شیلات همچنین در مورد آلودگیهای موجود در دریای خزر و عدم آرامش مردم نسبت به مصرف ماهیان دریای خزر اطمینانخاطر داد که میزان آلودگی دریای خزر به حدی نیست که سلامت انسان برای مصارف ماهی را محدود کند، اگرچه در برخی نقاط آلودگیهایی وجود دارد.
وی تصریح کرد: در مطالعات متعدد که برخی از آنها در سالهای گذشته انجام شده، آلودگیهایی در اندام داخلی ماهی وجود دارد، اما در گوشت ماهی که مورد مصرف قرار میگیرد، هیچگونه خطری برای مردم ندارد.
انتهای پیام/