از زمان پیدایش تسلیحات هسته ای، ملتها و جنبشهای مردمی مختلف در سراسر جهان همواره به دنبال جلوگیری از گسترش اینگونه سلاحها و خلع سلاح کشورهای دارنده تسلیحات کشتار جمعی بوده اند تا اینکه تلاش آنها در سال 1968 میلادی با امضای پیمان منع گسترش تسلیحات هسته ای (NPT) از سوی 190 کشور جهان به بار نشست.
اما این سند هرگز آنگونه که باید از سوی هیچ یک از کشورهای دارنده تسلیحات هسته ای اجرا نشد و برخی مانند اسرائیل نیز با وجود در اختیار داشتن اینگونه تسلیحات از ابتدا آن را امضا نکردند.
به همین دلیل، پاییز گذشته 123 کشور جهان از سازمان ملل خواستند قطعنامه الزام آور جدیدی را برای جلوگیری از گسترش تسلیحات هسته ای تصویب کند. اما اکنون که پیش نویس این سند جدید آماده شده و قرار است در ماه آینده در مورد نهایی شدن آن تصمیم گیری شود، تمام قدرتهای هسته ای جهان و متحدانشان به مخالفت با آن روی آورده اند.
متاسفانه از زمان امضای پیمان ان پی تی، جهان از حیث برخورداری از تسلیحات هسته ای به دو گروه دارا و ندار تقسیم شد و داراها همواره ضمن حفظ داشته های خود، این حق را برای خود قائل بوده اند که به صورت گزینشی درمورد اینکه چه کشوری از گروه ندارها به گروه داراها بپیوندد و حتی درمورد حق دیگر کشورها برای هسته ای شدن تصمیم گیری کنند.
اما در این میان یک کشور استثنا بوده است. ایران تنها کشوری است که در بالاترین سطح (اشاره به فتوای امام راحل و مقام معظم رهبری) تولید و استفاده از کلیه سلاح‌های کشتار جمعی را ممنوع اعلام کرده است. این کشور حتی زمانی که در جنگ 8 ساله با عراق قربانی تسلیحات شیمیایی شد نیز به دلیل ملاحظات مذهبی حاضر به مقابله به مثل نشد.
این در حالیست که اکثر کشورهایی که پیمان منع گسترش تسلیحات هسته‌ای را امضا کرده‌اند، در طول 50 سال گذشته به تعهدات خود در این باره عمل نکرده اند و حتی 5 قدرت هسته ای شناخته شده جهان نیز با وجود امضای این پیمان، به جای کاهش تسلیحات خود، آنها را افزایش داده اند.
در این میان، کشوری مانند آمریکا که به تنهایی حدود نیمی از بمب های اتمی جهان را در اختیار دارد، بدون توجه به تعهدات بین المللی خود، برنامه های کلانی را نیز برای مدرن سازی و افزایش طول عمر تسلیحات هسته ای خود در پیش گرفته است.
علاوه بر این، ایران از سال 2015 که توافق هسته ای خود را با کشورهای 1 + 5 امضا کرد، با پایبندی خود به مفاد این توافق بین المللی نشان داده است که همچنان خواهان جهانی عاری از سلاح هسته ای است و می تواند به عنوان یک الگو به تحقق این آرمان کمک کند.
بنابراین، ایران این شایستگی را دارد که نقش اصلی را در مذاکرات بین‌المللی برای ممنوعیت استفاده از تسلیحات هسته‌ای و سایر سلاح‌های کشتار جمعی بر عهده بگیرد. اگر قرار است نسل های آینده از صلح و ثبات در جهان برخوردار باشند، همه کشورها باید به دنبال یک چارچوب جدید برای جلوگیری از گسترش تسلیحات کشتار جمعی باشند.
در این میان، ایران با توجه به تعهد دیرینه اش نسبت به آرمان خلع سلاح های کشتار جمعی می تواند و باید نقش تعیین کننده ای را برای تحقق این آرمان و خلق جهانی پر از صلح برای نسل های آینده ایفا کند.
انتهای پیام /
اگر کور و کر و لال نباشند حقّ را اعتراف میکنند ؛ حتی دشمنان ره گم کرده