وی بیان کرد: سیاره مشتری از نظر فاصله از خورشید در جایگاه پنجم قرار دارد. این سیاره متشکل از ۷۵ درصد هیدروژن و ۲۴ درصد هلیوم و دارای ساختاری شبیه به مهر تابان (خورشید) است. برخی از افراد به سیاره مشتری نام خورشید ناکام داده اند.
مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران با بیان اینکه سیاره برجیس جرم و حجم زیادی دارد، افزود: در صورتی که این سیاره ۸۰ مرتبه سنگین‌تر از وضعیت کنونی اش بود، توانایی فعل و انفعالات هسته‌ای پیدا می‌کرد و در دسته ستارگان قرار می‌گرفت.
عتیقی عنوان کرد: قطر سیاره مشتری حدود ۱۴۳ هزار کیلومتر بوده که ۱۲ برابر قطر زمین است. این سیاره غول پیکر هر ۱۰ ساعت یک بار به دور خود می‌چرخد و از نظر گردش وضعی با وجود ابعاد بزرگی که دارد، بسیار سریع است.
وی تاکید کرد: سیاره برجیس به طور میانگین ۷۸۰ میلیون کیلومتر با خورشید فاصله داشته و دارای ۶۴ قمر تایید شده است. «لِدا» کوچکترین قمر این سیاره و با ابعاد (قطری) به اندازه ۱۰ کیلومتر کوچکترین قمر منظومه شمسی و «گانیمد» بزرگترین ماه (قمر) سیاره مشتری است.
مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران تصریح کرد: قمرِ گانیمد با قطر ۵ هزار و ۲۶۰ کیلومتر بزرگترین قمر منظومه خورشیدی و از سیاره تیر (عطارد) بزرگتر است و جز اقمار گالیله‌ای (چهار قمری) است که گالیله حدود ۴۰۰ سال قبل از درون تلسکوپ خود موفق به مشاهده آن شد.
عتیقی گفت: قمر اروپا یکی از اقمار گالیله‌ای است که از جمله قمرهایی است که وجود حیات و یا حداقل امکان ایجاد حیات در قرن‌های آینده برای آن مهیا است. اقیانوسی از آب یخ زده در اطراف این قمر وجود دارد.
وی در خصوص وضعیت رصد سیاره مشتری اظهار کرد: افرادی که علاقه‌مند به مشاهده این سیاره در این شب‌ها هستند، می‌توانند در ساعت ۲۲ (۱۰ شب) در بخش جنوب غربی آسمان شامگاهی، آن را در صورت فلکی سنبله (خوشه) با رنگ سفید و نسبتاً درخشان مشاهده نمایند و در طول یک ماه آینده سیاره برجیس در همین صورت فلکی قرار دارد.
مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران عنوان کرد: سیاره مشتری هر ۱۲ سال یک بار به دور خورشید می‌چرخد. اگر از درون تلسکوپ یا دوربین‌های دوچشمی نجومی به سیاره برجیس نگاه کنید، می‌توانید خطوطی را که نشان دهنده پیچیدگی جو این سیاره است به همراه اقمار گالیه‌ای آن مشاهده کنند.
عتیقی با بیان اینکه سیاره مشتری ۲.۵ برابر انرژی دریافتی از خورشید را تولید می‌نماید، یادآور شد: فضاپیماهای وویجر ۱ و ۲ طی سال‌های پایانی قرن بیستم (دهه آخر قرن ۲۰) موفق به مشاهده این سیاره و اقمارش از نزدیک شدند و در سال‌های اخیر تصاویر دقیقی از نزدیک در خصوص شرایط سیاره برجیس و جو آن توسط فضاپیمای گالیله برای زمین ارسال شده است.
انتهای پیام/