به گزارش
حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ ما سوریه را با خون و انفجار و درگیری‌های پی در پی‌اش می‌شناسیم اما چه کسی می‌داند در پس این همه خون و کشتار و جنگ‌های پی در پی چه مقاومتی برای ایستادگی وجود دارد و هر کسی از خردسال و کودک و جوان گرفته تا پیرمرد و پیرزن چه جگرگوشه‌هایی را از دست داده است و باز هم باید ایستادگی کند چون جنگ همچنان ادامه دارد.
«با صبر زندگی» روایتی از همین ایستادگی است که این بار قرار است از دل مردم محاصره شده دو شهر فوعه و کفریا شنیده شود. مستند همانطور که از نامش پیداست توانسته نمایشی از زندگی صبورانه مردمان این شهرها برای یک مقاومت دو ساله را به نمایش بگذارد.
بخش اصلی این مستند اما از جایی آغاز می‌شود که قرار است عده‌ای از اسیران این شهرها نزد خانواده‌هایشان بازگردند. مردم و خانواده‌ها در انتظار به سر می‌برند تا اتوبوس‌ها برسند و مستند چند روز از این انتظار را به نمایش می‌گذارد.
وحید فراهانی کارگردانی این مستند را بر عهده داشته است که پیش از این برای ساخت آثار دیگری پیرامون داعش، سوریه و... به کشورهای منطقه سفر کرده است. در این مستند هم واقعیتی از زندگی مردمان سوریه را نشان می‌دهد با این ویژگی که روایتش را مثل داستان تعریف می‌کند و قرار نیست تنها برای تحریک احساسات مخاطب به نمایش صحنه‌هایی آرشیوی از اشک‌ها و اعتراض‌های مردمان سوریه بپردازد.
دوربین در این مستند همراه با زندگی مردم سوریه است؛ مردمی که منتظرند تا خانواده، دوستان و آشنایان‌شان که دو سال در محاصره تروریست‌ها بوده‌اند (طی یک مبادله) با اتوبوس‌ها از راه برسند. اما این امیدواری طولی نمی‌کشد و بعد از دو روز انتظار از چندین اتوبوس تنها تعدادی به مقصد می‌رسد و تعدادی در راه با یک انفجار از بین می‌روند.
«با صبر زندگی» می‌تواند با یک روایت چند روزه قبل و پس از آزادی اسرا و انفجار در میان عده زیادی از آنها شرحی باشد بر ماجرایی که در این چند سال این مردم با آن درگیر هستند. از پدر و مادرهایی که کودکانشان یکی یکی جلوی آنها پرپر می‌شوند تا بچه‌هایی که امروز بیدار می‌شوند و پدر و مادری بالای سرشان نیست. نه می‌دانند زنده‌اند نه می‌دانند چقدر باید به دیدن دوباره‌شان امید داشته باشند.
یک ویژگی دیگر این اثر ترکیب نگاه رسانه‌ای با روایت ماجراست؛ آنجا که سراغ اهالی رسانه و خبرنگاران غربی می‌رود تا نشان دهد اتفاقات سوریه تنها از دوربین یک مستندساز ایرانی روایت نشده است. به ویژه که خبرنگاران و عکاسان که از کشورهایی چون هلند و انگلیس هستند از واقعیتی که در سوریه با آن مواجه شده‌اند می‌گویند و اینکه رسانه‌هایشان در کشورهای اروپایی و آمریکایی خلاف واقعیت را نشان می‌دهند.
فیلمبرداری خوب و روان نیز از دیگر ویژگی‌هایی است که به مخاطب این امکان را می‌دهد که تا پایان با مستند همراه شود و بتواند از نزدیک شاهد زندگی‌هایی باشد که اگرچه دور است اما واقعی است.
انتهای پیام/