در ادامه این مطلب با اشاره به اظهارات واهی مقامات آمریکایی درباره آنچه حمایت تهران از تروریست خوانده شده، آمده است: آمریکا هرگز از اختلافات مهم خود با ایران دست برنداشت و نباید هم این کار را میکرد. ولی در روزی که حملات تروریستی در قلب هر کشوری روی می‌دهد، کار درست این است و تشریفات دیپلماتیک نیز اقتضا می‌کند که تروریسم به هر شکل ممکن محکوم و با قربانیان این حملات ابراز همدردی شود.
در روزی که یک کشور «دشمن» مانند ایران هدف حمله دشمن مشترک یعنی داعش قرار می‌گیرد، روشن است که بهترین اقدام راهبردی برای آمریکا این بود که این حملات را محکوم کند و بس. و شاید تنها فایده این کار، همکاری بیشتر ایران و آمریکا در مبارزه با داعش بود. ولی متاسفانه گویی رعایت این نکات ظریف و دقیق در قاموس دیپلماتیک دونالد ترامپ جایی ندارد. اظهارات رئیس جمهور امریکا در خصوص این حمله تروریستی در ایران در بهترین حالت فرصت‌سوزی و در بدترین حالت بازتابی از حلقه مفقوده در عرصه سیاست خارجی دولت وی به شمار می‌رود.
فارن پالیسی در ادامه نوشت: این همچنین یک کوته‌بینی تاریخی برای رئیس جمهوری به شمار می‌رود که خود را نیویورکی می‌خواند. شاید ترامپ فراموش کرده است که چطور ایرانی‌ها زمانی که آمریکا در حملات یازده سپتامبر متحمل تلفات سنگین انسانی شد، واکنش نشان دادند. در آن زمان رئیس جمهور وقت ایران و حتی رهبر معظم ایران، هر دو تروریسم را محکوم و با ملت آمریکا ابراز همدردی کردند. همچنین هزاران ایرانی با روشن کردن شمع، یاد قربانیان را گرامی داشتند و با ملت آمریکا به سوگواری پرداختند.
در ادامه این مطلب آمده است: البته تحت شرایط کنونی پی بردن به سیاست خارجی رئیس جمهور آمریکا بسیار دشوار است، ولی در هر صورت چیزی که ما این هفته با توجه به توئیت‌های دونالد ترامپ در خصوص قطر شاهد بودیم ظاهرا نشان می‌دهد شخص رئیس جمهور هرگز هیچ فرصتی را برای تقلیل دادن سطح مسائل ژئوپولیتیک به سطح حرف و سخن‌های سخیف و متناقض، که نتیجه‌ای جز ضربه نخواهد داشت، از دست نمی‌دهد.
البته این قصور و کوتاهی در بازخوانش تحولات منطقه‌ای تنها به ترامپ محدود نمی‌شود. در چارچوب همین گزارش‌های خبری و در حالی که بزرگترین حمله تروریستی در طول یک دهه اخیر در داخل ایران روی داده بود، تنها چند هفته پس از انتخاب مجدد حسن روحانی به سمت رئیس جمهوری، سنای آمریکا تصمیم می‌گیرد قانون مقابله با «فعالیت‌های بی‌ثبات‌کننده ایران» را در سال 2017 تصویب کند. قطع نظر از هر آنچه درباره این لایحه فکر می‌شود، زمان بررسی این موضوع بسیار بی‌موقع و نابجا بود. با وجودی که این لایحه به منظور پرهیز از داشتن بندهایی که موجب نقض توافق هسته‌ای شود، در کمیته اصلاح شد، بسیاری از کارشناسان بر این باورند اجرای آن هنوز هم می‌تواند توافق هسته‌ای با ایران را به خطر بیاندازد.
این در حالیست که بسیاری دیگر از کارشناسان بر این نکته اتفاق نظر دارند که تصویب این قانون هیچ نفعی برای آمریکا در تشدید فشارها بر ایران نخواهد داشت. ولی قطع نظر از همه اینها، کنگره باید در تقویم کاری خود برای بررسی این لایحه تجدید نظر و برای تحریم ایران صبر میکرد؛ زیرا وقتی کشوری سوگوار حمله تروریستی است، انتشار این اخبار از سوی آمریکا تنها تنش‌ها را با تهران دامن خواهد زد.
حملات در ایران را گروهی انجام داده‌اند که آمریکا تقریبا سه سال است که با آن در نبرد است. در شرایطی که ترامپ حملات لفظی خود را در خصوص لزوم شکست دادن داعش افزایش داده، چرا به جای این سخنان در صدد همکاری بیشتر با ایران برای مقابله با دشمن مشترک برنمی‌آید؟
فارن پالیسی در انتهای این مطلب نوشت: در شرایطی که ترامپ در جهت پیشبرد اهداف بلندمدت و راهبردی آمریکا تلاش می‌کند، باید ارزش دیپلماسی را در برهه‌های بحرانی به ویژه در برخورد با کشورهایی که واشنگتن با آنها اختلاف نظر دارد، بداند. حملات تروریستی اخیر در تهران فرصت مغتنمی بود تا دولت ترامپ باب گفتمان را با تهران برای حل برخی از مسائل با ایران بگشاید، ولی وی بار دیگر فرصت‌سوزی کرد.