به گزارش
گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان، همزمان با فرارسیدن ۱۵ ماه رمضان، سالروز ولادت با سعادت امام حسن مجتبی (ع)، مردم قم با برپایی آیین‌های جشن و سرور ارادت خالصانه خود را به خاندان پیامبراکرم (ص) نشان دادند.
حرم نورانی کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه (س) به طرز باشکوهی آذین بندی شده و درحال حاضر هزاران تن از شیفتگان اهل بیت عصمت و طهارات (ع) از سراسر کشور با حضور در کنار مضجع شریف آن حضرت ضمن شرکت در آیین‌های جشن و سرور، این عید بزرگ را به یکدیگر تبریک می‌گویند.
رواق ها، صحن‌ها و شبستان‌های حرم حضرت فاطمه معصومه (س) با برگزاری آیین‌های مختلف، مملو از عاشقانی است که دل‌های خویش را به مضجع شریفش گره زده و با در دست گرفتن شاخه‌های گل به مداحی اهل بیت (ع)، مولودی خوانی و سخنرانی در خصوص زندگی گهربار این امام بخشنده گوش جان می‌دهند؛ سخنرانان نیز در خصوص فضائل و ویژگی‌های شخصیتی و اجتماعی امام حسن (ع) سخنرانی می‌کنند.
مسلمانان خارجی مقیم قم نیز با برگزاری آیین‌های جشن و سرور به شیوه سنتی، نسبت به خاندان عصمت و طهارت (ع) ادای احترام می‌کنند.
همچنین به همین مناسبت شب گذشته، آیین‌های جشن و سرور در حرم مطهر کریمه اهل بیت (ع)، مسجد مقدس جمکران، مساجد و تکایا و دیگر اماکن متبرکه با حضور عاشقان و ارادتمندان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) برگزار شد.
شب گذشته در بسیاری از نقاط شهر قم به همت گروه‌های مردمی ایستگاه‌های صلواتی برپا و در این ایستگاه‌ها با شیرینی و شربت از شهروندان پذیرایی شد.
امام حسن فرزند امام علی بن ابی طالب (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) در شب نیمه ماه مبارک رمضان سال سوم هجری قمری در شهر مدینه دیده به جهان گشود. ابو محمد تن‌ها کنیه آن حضرت و سبط، سید، زکی و مجتبی از القاب ایشان می‌باشد که مجتبی معروفترین لقب دومین پیشوای شیعیان است، همچنین امام حسن (ع) از جهت منظر و اخلاق و پیکر و بزرگواری به رسول اکرم (ص) بسیار شبیه بود.
حسن بن علی (ع) بیش از چند سال از دوران جد بزرگوارش را درک نکرد، چراکه ایشان تقریبا هفت سال بیش نداشت که پیامبر اسلام (ص) رحلت کرد. پس از رحلت پیامبر (ص) تقریبا ۳۰ سال در کنار پدرش امیر مومنان (ع) قرار داشت و پس از شهادت پدرش (در سال ۴۰ هجری) به مدت ۱۰ سال امامت امت را به عهده داشت.
مردم در مسجد کوفه در روز بیست و یکم ماه رمضان سال چهلم هجرت بعد از شهادت مولی الموحدین (ع)، با امام حسن (ع) بیعت کردند.
یکی از خلفای زمان امام حسن مجتبی (ع) معاویه بود که پس از توطئه‌های فراوان، اوضاعی برای امام (ع) پیش آورد که امام جز صلح با معاویه، راه حل دیگری نداشت، از این رو سرانجام پیشنهاد صلح معاویه را قبول کرد، امام حسن (ع) با پذیرش صلح از برادر کشی و خونریزی و قتل عام شیعه که هدف اصلی معاویه بود جلوگیری کرد.
تمامی تلاش امام حسن پس از قبول صلح این بود تا در تمام این مدت به حفظ نیروهای کیفی و خالص، بازسازی نیروهای خسته و تفسیر صحیح اسلام بپردازد و زمینه انقلاب سرخ حسینی (ع) را فراهم سازد.
امام حسن (ع) فردی بسیار شجاع و با شهامت بود و ایشان در جنگ‌های بسیاری شرکت کرده بود و هرگز ترس و بیم در وجود او راه نداشت، این امام همام در راه پیشرفت اسلام از هیچ گونه کاری دریغ نمی‌ورزید و همواره آماده مجاهدت در راه خدا بود.
پیشوای دوم، دارای خصوصیات اخلاقی و رفتاری بسیاری از نظر علم، تقوی، زهد و عبادت داشت و به علت سخاوت بی حد به کریم اهل بیت (ع) شهرت یافت و از لحاظ بذل و بخشش و دستگیری از بیچارگان و درماندگان نیز در عصر خود زبانزد خاص و عام بود.
سیره عملی آن حضرت در تمام شئون زندگی الگویی برای تمام زنان و مردان عالم است، کریم اهل بیت (ع) سرانجام در روز ۲۸ صفر سال ۵۰ هجری قمری با توطئه معاویه براثر مسمومیت در سن ۴۸ سالگی به شهادت رسید و در قبرستان «بقیع» در مدینه به خاک سپرده شد.