عالمان ربانی، چلچراغهای پرفروغی هستند که در هر عصری، در آسمان علم و عمل میدرخشند و با کسب نور و گرما از خورشید رسالت و امامت، بر زمینیان تجلی میکنند و آنان را به سوی منابع نور و برکت دودمان وحی رهنمون میسازند و بر بال عرفان ناب محمدی (ص) نشانده، بر مشکات ملکوت عروج میدهند.
در این میان، چهره محبوب قرن، فقیه تیزبین، سیاست‌مدار، فیلسوف، عارف ژرف‌نگر، عالم متخلق و رهبر و بنیان‌گذار جمهوری اسلامی، حضرت امام خمینی، رضوان الله علیه، از موقعیتی والا و ویژه برخوردار است. زیرا، روزها و ساعتها و لحظههای عمر او، با مراقبه و محاسبه سپری شد و صدها آیه قرآن را مجسم ساخت و عینیت بخشید.
حضرت امام (ره) حقیقت جاودانه‌ای است که بر تارک جهان انسانیت می‌درخشد، چرا که او مظهر انسانیت و مصلحی بزرگ است. سیره عملی او گنجینه پرمحتوا و عظیمی در همه ابعاد انسانی است و در یک جمله او شخص نبود، بلکه مجموعه‌ای از فرهنگ ناب انسان‌ساز بود. اسلام محمد (ص) و علی (ع) در چهره او می‌درخشید. بر همین اساس بر انسان‌های حقیقت‌جو لازم است برای ارتقا به سوی کمالات، این انسان والامقام را بشناسند.
در این راستا حضرت امام (ره)، توجه ویژهای نسبت به ماه رمضان داشته و بدین جهت، ملاقاتهای خودشان را در ماه رمضان تعطیل میکردند و به دعا و تلاوت قرآن و ... میپرداختند و خودشان میگفتند: «خود ماه مبارک رمضان، کاری است». در این رابطه یکی از همراهان امام در نجف اظهار میکرد امام خمینی (ره)، در ماه مبارک رمضان، هر روز، ده جزء قرآن میخواندند؛ یعنی در هر سه روز، یک بار قرآن را ختم میکردند.
از جمله برنامه‌های ویژه حضرت امام(ره)، در ماه مبارک رمضان، عبادت و تهجد بود. امام(ره)، عبادت را ابزار رسیدن به عشق الهی میدانستند.
امام(ره) به مناسبت اهمیت ماه مبارک رمضان تاکید می کردند: «ضیافت خدا در ماه رمضان یک شعبهاش روزه است و یک امر مهمش که مائده غیبى و آسمانى، قرآن است. شما دعوت شدهاید به مهمانى خدا و شما در ماه رمضان مهمان خدا هستید. شما را وادار کرده است به اینکه روزه بگیرید. این راه‌هایی که به دنیا باز است و شهوات است، این‌ها را سدش کنید تا مهیا بشوید براى لیلة‌القدر».
همچنین ایشان در جایی دیگر گفته اند:«اگر با پایان یافتن ماه مبارک رمضان، در اعمال و کردار شما هیچ‌گونه تغییری پدید نیامد و راه و روش شما با قبل از ماه صیام فرقی نکرد، معلوم میشود روزهای که از شما خواستهاند، محقق نشده است».
در مناجاتی از امام خمینی (ره) در ماه مبارک رمضان آماده است:« خدایا ما بندگان ضعف هستیم که هیچ نداریم. ما هیچیم و هرچه هست تویی. ما چنانچه خلاف می کنیم نادانیم. تو بر ما ببخش، تو ما را به این ماه مبارک رمضان وارد کن. به طوری که با رضای تو بر او وارد بشویم. خدایا تو ما را لیاقت بده که در این مهمانی که از ما دعوت کردی به طور شایسته وارد شویم».
در آخر می‌توانیم اشاره کنیم که در این ماه، امام شعر نمیخواندند و نمیسرودند و گوش به شعر هم نمیدانند. دگرگونی خاصی متناسب با این ماه در زندگی خود ایجاد میکردند. به گونهای که این ماه را سراسر به تلاوت قرآن مجید و دعا کردن و انجام دادن مستحبات مربوط به ماه رمضان سپری میکردند. اما امام (ره) در توصیف حال و هوای معنوی ماه رمضان چنین میسرایند:
ماه رمضان شد، می و میخانه بر افتاد
عشق و طرب و باده، به وقت سحر افتاد
افطار به می کرد برم پیر خرابات
گفتم که تو را، روزه، به برگ و ثمر افتاد
با باده، وضو گیر که در مذهب رندان
در حضرت حق این عملت بارور افتاد
انتهای پیام/