نظر مقام معظم رهبری
هرگاه روزه دار عمداً قَى کند اگر چه به‌واسطه ى بیمارى و مانند آن ناچار به این کار باشد، روزه‌اش باطل مى‌‌شود ولى اگر سهواً یا بى‌اختیار قى کند اشکال ندارد.
اگر در هنگام آروغ زدن چیزى در دهانش بیاید باید آن را بیرون بریزد و اگر بى‌اختیار فرو رود روزه‌اش صحیح است.
اگر روزه‌دار به جهت حالت تهوّع، قَى كند؛ روزه‌اش چه حكمى دارد؟
اگر بى‌اختیار باشد، اشكال ندارد؛ ولى اگر از روى عمد باشد، روزه را باطل مىكند.
آیا قى كردن عمدى موجب كفّاره است؟
قَى موجب كفّاره است
نظر آیت الله مكارم شیرازی
قى کردن از روى عمد روزه را باطل مى کند، هرچند براى نجات از مسمومیّت و درمان بیمارى و مانند آن باشد، ولى قى کردن بدون اختیار یا از روى سهو روزه را باطل نمى کند.
اگر فردی به طور عمد در ماه رمضان قی کند(مانند فرو بردن انگشت در دهان) و موجب باطل شدن روزه شود آیا فرد باید کفاره آن روز را بپردازد یا نه فقط قضا کافیست؟
اگر عمداً باشد علاوه بر قضا کفاره هم دارد.
مطابق نظر آیت الله سیستانی
هرگاه روزه‌دار عمداً قی (استفراغ) كند هرچند به دلیل مرض یا برای نجات از مسمومیت و مانند آن ناچار به این كار باشد، روزه‌اش باطل می‌شود ولی اگر سهواً یا بی‌‌اختیار قی كند، اشكال ندارد.
اگر فرد در شب چیزی بخورد كه می‌داند به علّت خوردن آن، در روز، بی‌‌اختیار قی می‌كند، روزه‌اش صحیح است.
اگر روزه‌دار بتواند از قی كردن خودداری كند، چنانچه خود به خود انجام شده است به گونه‌‌ای که عرفاً نگویند فرد، خودش را وادار به قی کردن نموده لازم نیست از آن جلوگیری كند و روزه‌اش صحیح می‌باشد.
طبق نظر آیت الله صافی گلپایگانی
هر گاه روزه‌دار عمداً قی كند اگر چه به واسطه مرض و مانند آن ناچار باشد، روزه‌اش باطل می‌شود، ولی اگر سهواً یا بی‌‌اختیار قی كند، اشكال ندارد.
اگر در شب چیزی بخورد كه می‌داند به واسطه خوردن آن، در روز بی‌‌اختیار قی می‌كند، احتیاط واجب آن است كه روزه آن روز را قضا نماید.
اگر روزه‌دار بتواند از قی‌كردن خودداری كند، چنانچه برای او ضرر و مشقت نداشته باشد، باید خودداری نماید.
اگر مگس در گلوی روزه‌دار برود، چنانچه ممكن باشد، باید آن را بیرون آورد و روزه‌اش باطل نمیشود، ولی اگر بداند كه به واسطه بیرون‌آوردن آن، قی می‌كند واجب نیست بیرون‌آوردن و روزه‌اش صحیح است.
اگر سهواً چیزی را فرو ببرد و پیش از رسیدن به شكم یادش بیاید كه روزه است، چنانچه ممكن باشد باید آن را بیرون آورد، و روزه‌اش صحیح است.
اگر یقین داشته باشد كه به واسطه آروغ‌زدن، چیزی از گلو بیرون میآید، نباید عمداً آروغ بزند بلكه اگر احتمال بدهد بنابر احتیاط واجب آروغ نزند.