به گزارش خبرنگار حوزه سیاسیون گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ عزت الله ضرغامی، عضو شورای عالی فضای مجازی در کانال تلگرام خود با گریزی به ماجرای تایتانیک، از سند بحث‌برانگیز 2030 گفته است؛ سندی که پس از فرمایشات مقام معظم رهبری در جمع فرهنگیان، با انتقادات و چالش‌های زیادی روبه‌رو شد. ضرغامی مطلبش را اینگونه آغاز کرد:
تایتانیک
غرق شدن کشتی تایتانیک در سال ۱۹۱۲، نتیجه غرور بیش از حد سازندگان آن بود که گفته بودند حتی خدا هم نمی‌تواند آن را غرق کند!
سینمایی تایتانیک از شاهکارهای جیمز کامرون است که با تدبیر روتوسکوپی خاص صداوسیما قابل پخش شد!
جلوه‌های ویژه این فیلم کم نظیر و به یادماندنی است.
حادثه تایتانیک درس‌های زیادی داشت.
آنچه که برای من جالب بود اولویت دادن به نجات زنان و کودکان نسبت به مردان بود. سکانس‌های مرتبط با این تفکیک و مرزبندی فطری و انسانی در این فیلم دیدنی است و در عین حال پاسخ روشنی به کسانی است که «برابری جنسی» را بی‌اعتنا به امور فطری و صرفاً به صورت مکانیکی و در برخی مواقع به صورت ابزاری مورد بهره‌برداری قرار می‌دهند.
*پی نوشت*
از اشکالات مهم سند ۲۰۳۰، اهداف ۴ و ۵ با موضوع «آموزش» و «دستیابی به تساوی جنسیتی» است. موضوعات مهمی که بر اساس تفسیر آنان، برای همه جوامع عضو الزام آور شده است.
به رغم ادعای مسئولین که این سند را در چارچوب ارزش‌های اخلاقی و فرهنگی پذیرفته اند، اشکالات فراوان و غیرقابل قبولی در ۴ بخش ساختاری، محتوایی، فرآیندی و حقوقی نسبت به پذیرش این سند وجود دارد که به نوبه خود قابل بررسی است. اما سؤال این است که:
۱- چه الزامی برای پذیرش این سند وجود داشته است؟ آیا عدم تمکین به این سند مثلاً باعث اعمال تحریم و از بین رفتن برخی منافع مردم می‌شد. «هزینه – فایده» این تصمیم به چه صورت بوده است؟
۲- با داشتن «سند تحول بنیادین آموزش و پرورش» که از افتخارات نظام است، چه نیازی به پذیرش اینگونه توصیه‌های بین المللی وجود دارد؟
۳- اصولاً چرا متفکرین و صاحب نظران تعلیم و تربیت از کشور ما نتوانسته‌اند در این نشست‌ها حضور پیدا کنند و دنیا را با تعالیم فطری، پاک و الهی که در اسلام به بهترین شکل مورد توجه است، آشنا سازند؟
۴- رونمایی از سند «چارچوب عمل ملی آموزش ۲۰۳۰ جمهوری اسلامی ایران» در سال ۹۵ و ابلاغ آن توسط معاون اول رئیس جمهور به کلیه دستگاه‌های ذیربط و تشکیل ۳۰ گروه برای تحقق اهداف این سند و گزارش عملکرد به مسئولان یونسکو اصولاً چه وجهی دارد؟