به گزارش
حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛امام علی (ع) در نامه 61 کتاب شریف نهج البلاغه خطاب به کمیل بن زیاد می فرماید:كسى كه كارى را كه بر عهده او گذاشته اند تباه سازد و به كارى كه انجام دادنش بر عهده ديگران است ، بپردازد ، ناتوان مردى است با انديشه اى ناقص . تاخت و تاز كردنت بر قرقيسيا و رها كردن مرزهايى كه تو را به حفظ آنها فرمان داده ايم ، به گونه اى كه كس آنها را پاس ندارد و لشكر دشمن را از آن منع نكند ، نشان نارسايى انديشه توست .
سپس امام در ادامه با کلامی که رنگ و بوی نکوهش دارد می فرماید:تو به مثابه پلى شده اى كه هر كس از دشمنانت بخواهد بر دوستانت تاخت آورد ، از آن پل مى گذرد . چگونه است كه تو را توان هيچ كارى نيست و كس را از مهابت تو بيمى به دل نيست . مرزى را نتوانى بست و بر شوكت دشمن شكست نتوانى آورد . نه نياز مردم شهر را بر مى آورى و نه فرمانده خود را خشنود توانى ساخت .
در انتهای این خطبه باید گفت که کمیل بن زیاد از یاران برگزیده امام علی (ع) بود که به خلوت امام راه داشت.این مطلب نشان می دهد که امام هرجایی که منافع اسلام و مسلمین در خطر بود با احدی تعارف نداشت و حتی نزدیکان خود را نیز که در انجام امور محوله سهل انگاری می کردند، نکوهش می کرد.
انتهای پیام/