به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، روزگاری بود که مردم عراق تنها به تماشای فوتبال در تلویزیون خود عادت کرده بودند و حتی آن را نعمتی می‌دانستند که به صورت موقتی در اختیارشان قرار گرفته است و هر لحظه ممکن است آن را از دست بدهند اما اکنون تماشای بازی‌های جام AFC از روی سکوهای استادیوم برایشان مقدور شده و هر چند در ابتدای راه بازگشت به زندگی عادی هستند اما همین نیز برایشان غنیمت است تا جایی که پس از اتمام بازی برای شکرگذاری در کنار استادیوم نماز می‌خوانند.
این روزگار سیاه در حالی نصیب مردم کشور جنگ زده و محروم عراق شده که شاید بیش از یک دهه قبل هرگز تصور چنین روزهای سختی را نمی‌کردند. اعتماد احزاب به سربازان آمریکایی و عقب‌نشینی ملت عراق در برخی میادین مهم ملی مانند نفت، ورزش، فرهنگ، سینما و عرصه خبرنگاری ضربه‌های سنگینی به هویت مردم عراق زد تا جایی که امروز جمع غالبی از خبرنگاران عراقی هر چند خود را مستقل نشان می‌دهند اما فارغ التحصیل کارگاه‌های آموزشی خبرنگاری به اصطلاح نوین آمریکایی هستند. حقوق و مدارک بین‌المللی خود را مدیون آمریکایی‌ها بوده و مشخص است که در نوشته‌های به ظاهر مستقل و ارزشمند خود از عراق نوین چه می‌نویسند.
پشت پرده این یادداشت‌ها همان است که در کنار مردم عراق رؤیت می‌شود نه آنچه در روزنامه‌ها و منابع خبری وابسته به اروپای غربی و آمریکا قابل ردیابی است. به عنوان مثال در روزنامه‌های ورزشی معدود و کم تیراژ صبح بغداد آنچه از فوتبال عراق می‌خوانید دنیایی از حرفه‌ای‌گری، پیشرفت، امنیت و امید به آینده است که البته اگر اینگونه باشد بسیار خوب است اما واقعیت آن است که فیفا پس از 4 سال برای سه ماه به عراق فرصت داده تا برقراری امنیت و سطح حرفه‌ای خود را به دنیای فوتبال ثابت کند.
پس از 4 سال تنها 3 استادیوم در عراق و در شهرهای اربیل کردستان، نجف و کربلا می‌توانند در فرصت 3 ماهه فیفا شایستگی خود را برای برگزاری فوتبال در فضایی امن به اثبات برسانند و این در حالی است که این 3 استادیوم امنیت خود را مدیون نیروهای مردمی و مشاوره نیروهای اطلاعاتی کشورهای همسایه از جمله ایران هستند. در نتیجه فدراسیون فوتبال عراق خیلی سخت بتواند ادعا کند خود به تنهایی این 3 استادیوم را به مرز استاندارد برگزاری مسابقه نزدیک کرده است.
در جریان رقابت‌های AFC کاپ 2 تیم الزورا و نیروی هوایی عراق در استادیوم اربیل کردستان برابر یکدیگر صف‌آرایی کردند. بلیت این مسابقه معادل 10 هزار دینار برابر 7 یورو بود و البته خرید آن برای عراقی‌ها کار آسانی به نظر نمی‌رسید اما این مردم که سال‌ها از تماشای فوتبال در استادیوم محروم بودند و همیشه تیم محبوب ملی یا باشگاهی خود را در یک کشور سوم و از طریق تلویزیون تماشا کرده‌اند هر طور شده بلیت این بازی را تهیه کرده و وارد استادیوم شدند.
ورزش و به ویژه فوتبال نیروی انکارناپذیری برای تقویت اتحاد ملی دارد و حاکمان کشورهایی که بر این نیروی بزرگ اشراف دارند به فوتبال احترام ویژه‌ای می‌گذارند. باشگاه نیروی هوایی فوتبال عراق در سال 1931 تاسیس شده و یکی از قدیمی‌ترین و ریشه‌دار ترین باشگاه‌های ورزشی در آسیا و البته در جهان محسوب می‌شود و چه حیف است این باشگاه برای پیدا کردن یک استادیوم امن باید به آب و آتش بزند. هواداران این تیم مسیر طولانی را با اتوبوس طی کردند و حتی در میانه راه احتمال حمله یک گروهک تروریستی به آنها وجود داشت. در چنین شرایطی هواداری به معنای واقعی ترجمه می‌شود و خواننده اروپایی وقتی چنین گزارشی را در روزنامه مارکا چاپ مادرید مشاهده می‌کنند تازه متوجه معنای واقعی هواداری می‌شوند.
منبع: مشرق
انتهای پیام/