به گزارش خبرنگار
مسکن گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان،سومین نشست از سلسله نشست‌های موضوعی شرکت عمران وبهسازی شهری ایران با موضوع «بهسازی، نوسازی و مقاوم سازی مسکن » با حضور محمد سعید ایزدی معاون وزیر راه وشهرسازی برگزار شد.
محمد سعید ایزدی در این نشست با بیان اینکه باید مسکن در سیاست بازآفرینی شهری مورد کنکاش قرار گیرد افزود: هدف از برگزاری این نشست تشریح سیاست بازآفرینی شهری و همچنین سیاست‌هایی است که بتواند مسائل پیچیده شهری را حل کند و برای ارتقای کیفیت زندگی شهروندان در بخش مسکن و سایر بخش‌ها در زندگی شهری تلاش کند.
وی با طرح این سوال که جایگاه برنامه‌های نوسازی و بهسازی مسکن در فرایند بازآفرینی چیست گفت: باید به یک جمع بندی واحدی برسیم که برای تحقق سیاست بازآفرینی شهری را در نوسازی و بهسازی مسکن چه الزامات و ابزارهای مورد نیاز است و به این پرسش پاسخ جامع‌ای داده شود.
معاون وزیر راه و شهرسازی گفت: نیاز مسکن در ایران در افق ۱۴۰۵، ۹ میلیون واحد مسکونی شهری است که هم اکنون برای تحقق شاخص یک خانوار در هر واحد مسکونی به ۶۴۵ هزار واحد مسکونی در سراسر کشور نیاز داریم و برای خانوارهای تازه تشکیل شده به ۵ میلیون ۵۸۰ هزار واحد مسکونی نیاز بوده و همچنین باید ۳ میلیون واحد مسکونی در بافت‌های ناکارآمد و نابسامان شهری نوسازی شود.
ایزدی با اشاره به اینکه باید شاخص‌ها و ارکان سیاست باز آفرینی شهری در بخش مسکن به بحث و بررسی گذاشته شود تصریح کرد: نتیجه این نشست‌ها هم اندیشی و هم افزایی با کارشناسان، اساتید، مشاوران و علاقمندان به این حوزه این خواهد بود که به یک تعامل و دیدگاه و جمع بندی نهایی برسیم.
مدیرعامل شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران در ادامه نشست با مروری بر سیاست‌ها و برنامه‌ها و اقدامات اجرایی تامین مسکن طی سالیان گذشته، آن را به ۵ دوره تقسیم کرد و گفت: طی سال ۷۱ و ۷۲ اقدام به اجرای طرح تجمیع در محدوده بافت‌های مرکزی شهر‌ها شد که به شکست انجامید.
وی تصریح کرد: طی سالی‌های ۷۳ تا ۷۷ نیز طرح بهسازی ۲۷۳ هکتار بافت مسئله داری شهری برای تعیین نقاط مناسب برای خانه سازی در شهر‌ها اجرایی شد، همچنین طی سالهای ۷۷ تا ۸۷ دولت به مشارکت روی آورده شد و مشارکت دولت و بخش خصوص در ساخت مسکن را شاهد بودیم،
ایزدی توضیح داد: طی سالهای ۸۷ تا ۹۲ نیز تولید مسکن در چارچوب قانون ساماندهی و حمایت از تولید و عرضه مسکن آغاز و از سال ۹۲ تا کنون نیز تغییر رویکرد طرح‌ها به سیاست بازآفرینی شهری و اجرای این سیاست در کشور در دستور کار قرار گرفت.
وی افزود: این اقدامات آسیب‌ها و ویژگی مختلفی در پی داشت از جمله دولت محور بودن، عدم توجه زمینه، پروژه محور، تمرکز گرا، هزینه سنگین اجرا، مقیاس بزرگ طرح ها، مدت طولانی اجرای طرح، تبعات اجتماعی، دایره تاثیر محدود و ویژه گی‌های کالبد محور بودن و پروژه بودن از جمله آسیب‌های طرح‌های اجرایی بود.
ایزدی اضافه کرد: مداخله مستقیم دولت در این اقدامات با رویکرد اقتدارگرا، نابسامانی‌ها و ناکارآمدی هایی بی شماری را به دنبال داشت.