به گزارش خبرنگار
حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران، «ساندرا پترزمن» و «بریگیته شولکه-گیل» دو همکار دویچه‌وله در کابل هستند. آنها در این شهر خبر حمله به یک سازمان امدادگر سوئدی را دریافت کردند.
این دو خطراتی که در یک منطقه بحرانی می‌تواند رخ دهد را اینگونه گزارش می‌کنند: ما با پناهجویان افغان که از آلمان اخراج شده و به کابل آمده‌اند نشسته‌ایم و به سخنان امیر، نوری، مجتبی و عیسی گوش می‌کنیم. شرح اخراج آنها از آلمان و ترس از زندگی تازه‌شان در کابل پایتخت افغانستان موضوع گفت‌وگوی ماست.
ناگهان خبر نفرت‌انگیز حمله به سازمان امدادگر سوئدی "اوپریشن مرسی" به ما می‌رسد. همگی شوک زده‌ایم. می‌دانیم که هر حمله‌ای وحشتناک است. چه در کابل باشد، چه در پاریس، بروکسل، نیس یا برلین.
هنوز جزئیات این حمله روشن نیست. ما تلفنی با رابط‌هامان در کابل صحبت می‌کنیم تا شاید جزئیات بیشتری از این حمله به دست آوریم. از طریق شبکه‌‌های اجتماعی متوجه نظر همکاران‌مان در این باره می‌شویم.
باخانواده‌هایمان ارتباط برقرار می‌کنیم و به آنها خبر می‌دهیم که حال ما خوب است و سلامت‌ایم. دوستان و همکاران‌مان با پیامک و "واتس اپ" می‌کوشند از وضعیت ما پس از این حمله آگاه شوند.
دوستان ما که از آلمان اخراج شده‌اند، آن قدر آلمانی بلد هستند که نگرانی ما را در صحبت‌های‌مان با دوستان و همکاران در آلمان متوجه شوند. مجتبی و عیسی تاسف خود را از این موضوع به ما ابراز می‌کنند. ما با خانم سردبیرمان و همچنین هماهنگ‌کننده امنیتی خود صحبت می‌کنیم.
به تدریج اخبار رسیده دقیق‌تر می‌شوند. حمله شنبه شب (۳۰ اردیبهشت/ ۲۰ مه) به خارجی‌ها بوده است. هدف این حمله محل سکونت یک سازمان امدادگر سوئدی به نام "اوپریشن مرسی" بوده است. در جریان این حمله یک نگهبان افغان و یک زن امدادگر آلمانی کشته شدند.
مهاجمان یک زن امدادگر فنلاندی را نیز ربوده‌اند. این نخستین حمله به گروه‌های خارجی در کابل نیست، اما معمولا بیشتر حملات در کابل به شهروندان غیرنظامی این کشور می‌شود. از آغاز سال جاری میلادی تاکنون دست‌کم هفت حمله سنگین در این شهر گزارش شده است.
در جریان این حملات صدها نفر کشته یا زخمی شده‌اند. مسئولیت این اقدامات تروریستی را یا ستیزه‌جویان طالبان یا جریان تروریستی داعش به عهده گرفته است.
در چندروز اخیر همه جا در پایتخت افغانستان آرام بود. کابل با حصارهای بلند ضد انفجار و دیوارهایی با سیم خاردار چندروز پیش به هنگام ورودمان آرام به نظر می‌رسید. آسمان آبی و خورشید گرم و مردمی که با آنها صحبت می‌کردیم و دوستانه و با مهربانی از ما استقبال می‌کردند. اما این آرامش فریبنده است و گمراه‌کنندگی این آرامش را در کابل تنها از این حملات نمی‌توان تشخیص داد.
در کابل هیچ تضمینی برای امنیت وجود ندارد. مکانی که امروز امن به نظر می‌رسد می‌تواند فردا مرکز حمله مهاجمان باشد. البته ما قبل از سفر به افغانستان دستورالعمل‌های مشخصی را آموختیم. اقدامات ما با تکیه به این توصیه‌ها و همچنین شم خودمان به هنگام خطر انجام می‌شود.