حقایقی ناگفته درباره اوتیسم/ تاثیر سن مادران در ابتلا به اوتیسم

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، «اوتیسم» برای خیلی‌ها آشناست و برای خیلی‌ها غریبه. کسانی که با یک مبتلا به اوتیسم زندگی می‌کنند تلاش می‌کنند هر روز آگاهی‌شان را درباره این بیماری بیشتر کنند.
 
انجمن‌های مربوط به اوتیسم مدتی است تلاش می‌کنند این باورهای غلط را اصلاح کرده و جایگزین‌های درست ارائه دهند.
 
 
طبق آمار سال ۲۰۱۴ در امریکا از هر ۶۸ کودک یک نفر مبتلا به اوتیسم است و در ایران و براساس مطالعاتی که انجام شده از هر ۱۵۰کودک یک نفر درگیر این بیماری است این آمار‌های جهانی رو به افزایش هستند و پسران ۵برابر بیشتر از دختران در معرض ابتلا به آن هستند. ‏
 
 
اختلالات طیف اوتیسم یکی از اختلالات تکاملی عصبی است و منظور این است که سیستم عصبی و مغزی در این کودکان نسبت به گروه طبیعی خوب تکامل پیدا نکرده و بسته به این که اختلال تکامل در کدام یک از قسمت مغز باشد نشانه‌های روان پزشکی مختلف است. دکتر شهریور می‌گوید: «اختلالات برقراری روابط اجتماعی و ارتباط کلامی و غیرکلامی به کل مختل است بدین معنا، کودکی که درگیر این بیماری است نسبت به همسالان خود توانایی برقرار ارتباط شان ضعیف‌تر و تمایل و توانمندی کمتری دارد همچنین این کودکان درک و فهمشان مانند بازی‌هایشان رشد نمی‌کند علاوه بر آن کلام، ایما و اشاره و زبان بدنشان نیز ضعیف است.رفتار‌های کلیشه‌ای و تکراری و علایق خاص (علایق بیش از اندازه)، تاخیر در یادگیری صحبت کردن یا اصلا صحبت نکردن، انواع رفتارها، علایق و بازی‌های تکراری برای مثال تاب خوردن مداوم، علاقه غیرطبیعی به بعضی از اشیاء و ناراحت شدن در صورت تغییر برنامه روتین زندگی، ناتوانی در گفتن اسم، برقراری ارتباط چشمی، اجتناب از نوازش شدن و بغل شدن و یا کمک نخواستن، ناتوانی از شروع مکالمه و صحبت با دیگران و یا عدم توانایی در حفظ مکالمات، حساس بودن به نور، صدا و یا لمس شدن و در عین حال بی توجه به درد جز شایع‌ترین علائم یک کودکی اوتیسمی است.»‏
 
 
این علائم معمولا در سه سال اول زندگی بروز می‌کند هرچند که ممکن است بالاتر از ۳ سالگی هم علایم خودشان را نشان دهند اما حتما تا قبل از ۸ سالگی بروز می‌کنند و تشخیص زودهنگام آن می‌تواند شرایط زندگی را برای کودک و خانواده اش بهتر کند. چون این کودکان آموزش‌پذیر هستند و از طرفی اگرچه دارویی برای درمان قطعی اوتیسم وجود ندارد، ولی با شروع زودتر آموزش رشد اجتماعی کودک بهتر شده و رفتارهایش اصلاح می‌شود و می‌تواند تا حدود زیادی زندگی نرمالی داشته باشد. ‏
 
 
بسیاری از کارشناسان به دنبال دلیل ابتلا به اوتیسم هستند و تحقیقی که اخیرا روی ۵ میلیون نوزاد انجام شده است، نشان می‌‌دهد که با افزایش سن مادران، احتمال به دنیا آمدن نوزادان مبتلا به اوتیسم به شکل قابل توجهی افزایش می‌‌یابد. احتمال به دنیا آمدن نوزادان مبتلا به اوتیسم در مادران بالای ۴۰ سال، نسبت به زنانی که در دهه ۲۰ عمر خود صاحب فرزند می‌‌شوند، ۵۰ درصد بیشتر است.