احادیثی گوهربار از امام سجاد (ع)

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ امام  زین‌العابدین (ع)، در روز 5 شعبان سال 38 هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود. مادرش شهربانو دختر یزدگرد بود. نقش عمده آن حضرت در نهضت عاشورا، پیام رسانی خون شهیدان کربلا و حفظ دستاوردهای آن انقلاب خونین بود. به مناسبت ولادت امام سجاد (ع) سخنان گوهربار امام را در این گزارش آماده کرده ایم .

 

 

سه حالت و خصلت در هر يك از مؤمنين باشد در پناه خداوند خواهد بود و روز قيامت در سايه رحمت عرش الهی قرار دارد و از سختی‌های صحرای محشر در امان است:

اوّل آن كه در كارگشايی و كمك به نيازمندان و درخواست كنندگان دريغ ننمايد.

دوّم آن كه قبل از هر نوع حركتی بیندیشد كه كاری را كه می‌خواهد انجام دهد یا هر سخنی را كه می خواهد بگوید، آیا رضایت و خشنودی خداوند در آن است یا مورد غضب و سخط او می‌شود.
 
سوّم قبل از عیب جویی و بازگویی عیب دیگران، سعی كند عیب های خود را برطرف نماید. 
 
 
سه چیز موجب نجات انسان خواهد بود: بازداشتن زبان از بدگویی و غیبت مردم، خود را مشغول به كارهایی كردن كه برای آخرت و دنیای انسان مفید باشد و همیشه بر خطاها و اشتباهات خود ناراحت باشد. 
 
 
هركس دارای چهار خصلت باشد، ایمانش كامل، گناهانش بخشوده خواهد بود، و در حالتی خداوند را ملاقات می كند كه از او راضی و خوشنود است:
 
1 ـ خصلت خود نگهداری و تقوای الهی به طوری كه بتواند بدون توقّع و چشمداشتی، نسبت به مردم خدمت نماید.
 
2 ـ راستگویی و صداقت نسبت به مردم در تمام موارد زندگی.
 
3 ـ حیا و پاكدامنی نسبت به تمام زشتی های شرعی و عرفی.
 
4 ـ خوش اخلاقی و خوش برخوردی با نزدیكان و خانواده خود.
 
 
ای فرزند آدم، تا آن زمانی كه در درون خود واعظ و نصیحت كننده ای دلسوز داشته باشی و در تمام امور بررسی و محاسبه كارهایت را اهمیت دهی و در تمام حالات ـ از عذاب الهی ـ ترس و خوف داشته باش؛ در خیر و سعادت خواهی بود. 
 
 
حقّی كه شكم بر تو دارد این است كه آن را ظرف چیزهای حرام ـ چه كم و چه زیاد ـ قرار ندهی و بلكه در چیزهای حلال هم صرفه جویی كنی و به مقدار نیاز استفاده نمایی. 
 
 
كسی كه مشتاق بهشت باشد، در انجام كارهای نیك، سرعت و عجله می‌نماید و شهوات را زیر پا می گذارد و هركس از آتش قیامت هراسناك باشد به درگاه خداوند توبه می كند و از گناهان و كارهای زشت دوری می‌جوید. 
 
 
دست نیاز به سوی مردم دراز كردن، سبب ذلّت و خواری در زندگی و در معاشرت خواهد بود و نیز موجب از بین رفتن حیا و ناچیز شدن شخصیت خواهد گشت. به طوری كه همیشه احساس نیاز و تنگدستی نماید و هرچه كمتر به مردم رو بیندازد و كمتر درخواست كمك نماید بیشتر احساس خودكفایی و بی نیازی خواهد داشت. 
 
 
سعادت و خوشبختی انسان در حفظ و كنترل اعضاء و جوارح خود از هرگونه كار زشت و خلاف است. 
 
 
در این دنیا سرور مردم، سخاوتمندان هستند؛ ولی در قیامت سید و سرور مردم، پرهیزكاران خواهند بود.
 
 
هر كس برای رضا و خشنودی خداوند ازدواج نماید و با خویشان خود صله رحم نماید، خداوند او را در قیامت مفتخر و سربلند می گرداند. 
 
 
هركس به دیدار دوست و برادر خود برود و برای رضای خداوند او را زیارت نماید، به امید آن كه به وعده های الهی برسد، هفتاد هزار فرشته او را همراه و مشایعت خواهند كرد. همچنین مورد خطاب قرار می گیرد كه از آلودگی ها پاك شدی و بهشت گوارایت باد. پس چون با دوست و برادر خود دست دهد و مصافحه كند مورد رحمت قرار خواهد گرفت. 
 
 
منابع:
 
تحف العقول، مشكاة الانوار،أعیان الشّیعه
 
انتهای پیام /