به گزارش خبرنگار
حوزه سینماگروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ محمدعلی طالبی از جدیدترین ساخته سینمایی خود؛ «پایان رویاها» در جشنواره جهانی فجر رونمایی کرد. به این جهت با او مصاحبه ای در خصوص علت این کار و دلایل مهجور ماندن ژانر کودک در سینما داشتیم.
دلیل اینکه فیلمتان را به جشنواره جهانی دادید، چه بود؟
این فیلم را به جشنواره ملی هم دادم؛ در آنجا فیلم را نپذیرفتند. بعدها آن را به جشنواره جهانی دادم و ظاهرا شورای این جشنواره فیلم را دیدند، خوششان آمد و پذیرفتند.
چه انگیزه و دغدغه‌ای باعث شد که به سراغ ساخت این فیلم بروید؟
در واقع حرف اصلی فیلم درباره مسئله پنهان‌کاری در بچه‌ای است که کار خلافی کرده و بعدها دچار گرفتاری‌های بیشتری می‌شود؛ ولی در پایان با برخورد یک پیرمرد که از نحوه آموزش جدید در روند زندگی آن به بچه‌ها بهره می‌گیرد متوجه کارهایش می‌شود. البته مسائل مربوط با حیوانات و محیط زیست هم یکی از حرف‌های این فیلم است.
حقیقتش این است که من پنج فیلمنامه را به کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان داده بودم. اینکه کانون بعد از سال‌ها تصمیم گرفته بود، یک فیلم برای کودکان و نوجوانان بسازد من را که همیشه این دغدغه را داشتم، به فکر ساختن فیلم انداخت.
کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان این فیلمنامه را تصویب کرد و ترجیح داد که آن را من بسازم؛ چون می‌توانست در کتابخانه‌ها و مراکز این کانون برای همه بچه های کشور نمایش داده شود. به همین دلیل من هم تا اندازه‌ای کوتاه آمدم و تصمیم گرفتم فیلمی بسازم که برای همه بچه ها مناسب باشد.
آیا موضوع فیلم شما جهان شمول است؟
من فکر می‌کنم که موضوع فیلم، جهان شمول باشد و همین که برای اولین بار در جشنواره جهانی فجر به نمایش درآمده، نشان می‌دهد که این فیلم تنها نماینده سینمای کودک ایران در این جشنواره است و می‌تواند در جشنواره‌های کودک جهانی حضور پیدا کند.
از جدیدترین فعالیت‌های هنری‌تان بگویید.
قصد ساخت فیلمی با عنوان «روز دستفروش» را دارم که درباره دختری 26 یا 27 ساله در تهران است. این فیلم برای قشر سنی جوان تولید می‌شود و با بودجه کاملا شخصی تهیه خواهد شد. قرار بر این است که فیلم «روز دستفروش» تا یک ماه دیگر استارت بخورد. قبل از این هم فیلمی با عنوان «ویولونیست» را با بودجه کاملا شخصی ساخته بودم.
چرا کمتر به سینمای کودک توجه می‌شود، در صورتی که میتوان گفت پرفروش‌ترین فیلمهای دنیا یا درباره کودک بوده و یا برای کودک تولید شده اند؟
بخش خصوصی سینمای ایران خیلی ضعیف است و واقعا بودجه‌ای ندارد. در این میان حتی کسانی که ادعا می‌کنند در بخش خصوصی فعالیت می‌کنند هم از وام های دولتی و کمک‌های آن استفاده می‌کنند.
به نظر من استفاده بخش خصوصی از حمایت‌های دولتی اصلا درست نیست؛ البته بخش های دولتی این وام‌ها و حمایت‌های اندک را هم به فیلمهای کودک ندارند و این باعث شده که کمتر به سراغ تولید فیلمهای ویژه کودکان و نوجوانان برویم.
انتهای پیام/