حسین نمازی، متولد هشتم اسفندماه ۱۳۶۰ و فارغ‌التحصیل سینما است. او کارشناس ارشد معاونت تولید انجمن سینمای جوانان ایران و مدرس فیلم‌نامه نویسی و کارگردانی است. نمازی ساخت هشت فیلم کوتاه داستانی و 9 فیلم مستند را در کارنامه کاری خود دارد و در حال حاضر اولین فیلم بلند خود به نام «آپاندیس» را ساخته است که در سی‌وچهارمین دوره جشنواره جهانی فجر به نمایش در می‌آید.
اولین حضور بین‌المللی فیلم سینمایی «آپاندیس» در جشنواره جهانی فجر را چطور ارزیابی می‌کنید؟
می‌توان گفت که حضور فیلم «آپاندیس» در این جشنواره، پس از اتفاقی که در فجر داخلی برای آن افتاد، نوعی اعاده حیثیت بود و از این جهت حضور این فیلم در جشنواره جهانی برای من خوشحال‌کننده است، اما بعد از اتفاقات جشنواره فجر من عادت کردم که از عدم ورود یا ورود فیلمم به جشنواره‌ها ناراحت یا خوشحال نشوم.
اما اینکه آپاندیس جزو یکی از شش فیلم ایرانی حاضر در جشنواره است، اتفاق بزرگی برای من است و من برای تمام اکران‌های فیلم برنامه‌هایی را در نظر گرفته‌ام تا کمی متفاوت از باقی آثار باشیم.
به نظر شما حضور فیلم در جشنواره‌های متفاوت، چه قدر به اعتبار و شناسایی فیلم کمک می‌کند؟
به طور کلی هر محفلی که برای نمایش فیلم‌ها ایجاد شود، اتفاق خوبی است، چون فیلمساز فیلم می‌سازد تا اثرش دیده شود. من به عنوان یک فیلمساز اگر سالن نمایش فیلمم خالی باشد، حاضرم به مردم بگویم که بدون بلیت به تماشای کارم بنشینند؛ چون قرار است فیلم و تفکر من را ببینند.
خوبی جشنواره‌ها هم در این است که در یک برهه زمانی چند روزه تمامی نگاه‌ها به سوی جشنواره خواهد بود، پس مسلما به فیلم‌های حاضر در جشنواره هم توجه بیشتری خواهد شد و منتقدان، اهالی مطبوعات و مردم برای فیلم نظر می‌دهند. در نتیجه جشنواره‌ها قطعا اتفاقات خوبی هستند و تفاوت آن‌ها به اختلافشان در کیفیت آثار و برگزاری‌شان است.
جشنواره جهانی را چطور می‌بینید؟
زمانی که بخش ملی و جهانی جشنواره با هم ادغام شده بود، می‌دیدم که بخش جهانی بسیار مهجور است. پارسال اولین دوره‌ای بود که جشنواره جهانی جدا برگزار شد که باعث شد احساس کنم، اتفاق خوبی در حال رخ دادن است ولی تا ایده‌آل فاصله داشت. امسال، حس می‌کنم که برنامه‌ریزی‌ها به خوبی صورت گرفته، هر چند که نقدهایی هم دارم؛ برای مثال عوامل فیلم به سختی می‌توانند فیلم را ببینند، اما در مجموع نظمی حاکم است و مردم به تماشای فیلم‌ها ترغیب شده‌اند.
چه برنامه‌هایی برای ادامه حضورهای بین‌المللی فیلم سینمایی «آپاندیس» دارید؟
قابلیت‌های لازم فیلم سینمایی «آپاندیس» و اینکه تا امروز همه نظرات درباره فیلم عالی بود، پخش‌کننده را مجاب کرده است تا به خوبی کار کند. از لحاظ حضور بین‌المللی، گویا دو جشنواره معتبر بین‌المللی خواستار این فیلم شدند.
مهمترین دلیل شما برای ساخت آپاندیس چه بود؟
من ابتدا فیلم‌نامه «حرف‌های در گوشی» را نوشته بودم که الان آن را به مهدی گلستانه فروختم. من چندین سال بود که قصد ساختن حرف‌های در گوشی را داشتم و بارها تا سر فیلمبرداری نیز رفتم، اما در نهایت نشد. بنابراین به دنبال قصه دیگری بودم و صحنه‌ای را در بیمارستان دیدم که آن را پرورش دادم و به این فیلم‌نامه «آپاندیس» تبدیل شد. انتظار نداشتم که فیلم پروانه ساخت بگیرد که اتفاقا گرفت و ما هم در یک عمل انجام شده فیلم را ساختیم.
من خودم نمره بالایی به فیلمی که ساختم نمی‌دهم، چون ایده‌آلم بالا است، اما دیدم که مردم از آپاندیس خوششان آمد.
مشکلات ساخت فیلم «آپاندیس» چه بود ؟
ما پول نداشتیم، هزینه زیادی صرف فیلم شد و زمان فیلمبرداری خیلی کوتاه بود و عده‌ای هم برای فیلم حاشیه ایجاد کرده بودند که فشار زیادی برایم داشت اما بعد از اکران فیلم در شورای پروانه نمایش ورق برگشت و فیلم بدون اصلاحیه و با رای قاطع پروانه نمایش گرفت.
مشغول به کار جدیدی هستید؟
قصد ساختن فیلمی به نام «چترباز» را دارم، که خودم فیلم‌نامه‌اش را نوشتم. این کار هم درام است و جذاب؛ در فیلم «چترباز»، فضای خنده وجود دارد و تمام لوکیشن‌های آن در تهران است.
در روند فیلمسازی خود، دوست دارید سبک خاص خود را داشته باشید یا علاقه‌مند به کسب تجربه در زمینه‌های مختلف هستید؟
من فیلم‌های اجتماعی و با موضوع سوءتفاهم کار می‌کنم و به خصوص سوءتفاهم‌های زن و شوهری را از دیدگاه خودم می‌سازم. این مانیفست من است که فیلمی دراماتیک، مفرح و پرکشش بسازم.
دوست دارید از شما به عنوان چگونه فیلمسازی یاد کنند؟
دوست دارم بگویند که فیلم‌های لذت‌بخشی داشته است. من معتقدم که در لحظه‌های تلخ هم می‌توان خندید. سینما یعنی سرگرمی و مردم برای من مهم هستند و اینکه از فیلم لذت ببرند.
گفتگو از ملیکا نصیری
انتهای پیام/