ای محمد، هر کس از امت تو گرفتار بلا گردد، درباره آن به من متوسل شود و بگوید:
یَا مُصِحَّ أَبْدَانِ مَلَائِکَتِهِ وَ یَا مُفَرِّغَ تِلْکَ الْأَبْدَانِ لِطَاعَتِهِ وَ یَا خَالِقَ الْآدَمِیِّینَ صَحِیحاً وَ مُبْتَلًى وَ یَا مُعَرِّضَ أَهْلِ السُّقْمِ وَ أَهْلِ الصِّحَّةِ لِلْأَجْرِ وَ الْبَلِیَّةِ وَ یَا مُدَاوِیَ الْمَرْضَى وَ شَافِیَهُمْ وَ یَا مُصِحَّ أَهْلِ السُّقْمِ بِإِلْبَاسِهِمْ عَافِیَتَهُ بِطِبِّهِ وَ یَا مُفَرِّجُ [مُفَرِّجاً] عَنْ أَهْلِ الْبَلَاءِ بَلَایَاهُمْ بِجَلِیلِ رَحْمَتِهِ قَدْ نَزَلَ بِی مِنَ الْأَمْرِ مَا رَفَضَنِی فِیهِ أَقَارِبِی وَ أَهْلِی وَ الصَّدِیقُ وَ الْبَعِیدُ وَ مَا شَمِتَ بِی فِیهِ أَعْدَائِی حَتَّى صِرْتُ مَذْکُوراً بِبَلَائِی فِی أَفْوَاهِ الْمَخْلُوقِینَ وَ أَعْیَتْنِی أَقَاوِیلُ أَهْلِ الْأَرْضِ لِقِلَّةِ عِلْمِهِمْ بِدَوَاءِ دَائِی وَ طِبُّ دَوَائِی فِی عِلْمِکَ عِنْدَکَ مُثْبَتٌ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ انْفَعْنِی بِطِبِّکَ فَلَا طَبِیبَ أَرْجَى عِنْدِی مِنْکَ وَ لَا حَمِیمَ أَشَدُّ تَعَطُّفاً مِنْکَ عَلَیَّ قَدْ غَیَّرَتْ بَلِیَّتُکَ نِعَمَکَ عَلَیَّ فَحَوِّلْ ذَلِکَ عَنِّی إِلَى الْفَرَجِ وَ الرَّخَاءِ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ لَمْ أَرْجُهُ مِنْ غَیْرِکَ فَانْفَعْنِی بِطِبِّکَ وَ دَاوِنِی بِدَوَائِکَ یَا رَحِیمُ
ای سالم کننده بدنهای ملائکه خود، و ای کسی که این بدنها را برای اطاعت خویش آفریده ای، ای آفریننده مردم سالم و بیمار و ای کسی که به عده ای سلامتی می دهی تا آنها را آزمایش کنی و به عده دیگر بیماری می دهی تا در مقابل صبر به آنان پاداش بدهی و ای شفا دهنده بیماران با طبابت خود و ای کسی که بلا را از اهل بلا دور می کنی تا رحمت خود را بر آنها نشان دهی، به من گرفتاری نازل شده که بوسیله آن خانواده و خویشانم مرا از خود رانده اند و دوستان دور و نزدیک من از من دوری گزیده اند و دشمنانم بوسیله آن گرفتاری مرا سرزنش و شماتت می کنند به طوری که در میان مردم مشهور شده ام و سخنان مردم مرا رنج می دهد و هر کس برایم سخنی می گوید و راهی را نشان می دهد، در حالی که طلب و داروی در نزد تو است و تو می دانی که من چه باید بکنم. پس تو با طبابت خود مرا نجات بده چون طبیبی امید وارم کننده تر از تو برایم نیست و هیچ خویشاوندی نسبت به من از تو مهربانتر نمی باشد. این بلا های تو آن نعمتهایی را که به من داده بودی را تغییر داده ، پس این را از من به فرج و آرامش رفع نما و به آرامش تبدیل کن. چون اگر تو این کار را نکنی من از غیر تو چنین امیدی را ندارم. پس با طبابت خودت به من نفع برسان ودرد مرا با داروی خودت درمان کن، ای رحیم.
اگر بنده ام این سخنان را بگوید، من قطعا آن بلا و زیان را از او دور می کنم و به وی عافیت می بخشم.
منبع: مهج الدعوات
انتهای پیام/