حلا جابر از «سازمان بین‌المللی مهاجرت» (IOM) اعلام کرد: «خانواده‌ها اغلب هنگام شب و در ساعات اولیه صبح منطقه را ترک می‌کنند و باید همراه با کودکانشان پیاده بروند. کودکان خسته می‌شوند و در صورتی که گریه کنند، وضعیت بسیار دشوار می‌شود.»
وی افزود: «خانواده‌ها بعضی اوقات بر دهان فرزندانشان چسب نواری می‌زنند و یا حتی به آنها داروی آرام‌بخش یا والیوم می‌دهند تا آنها را آرام نگه‌دارند و از سوی داعش پیدا نشوند و از دستگیری و یا گلولۀ داعش در امان بمانند.»
جابر همچنین می‌گوید کودکان عراقی در موصل چیزهایی دیده و تجربه کرده‌اند که فراتر از ظرفیت و توان یک انسان است. «آنها شاهد قطع شدن دست، بریدنِ سر و قتل بوده‌اند. بسیاری از آنها بهت‌زده و شوکه شده‌اند.»
اِمی کریستین، سخنگوی نهاد خیریۀ بین‌المللی «اکسفام» که مقر اصلی آن در انگلیس است، در عراق گفت غیرنظامیان هنگام رسیدن به مراکز پذیرش پناه‌جویان «بسیار از نظر روانی آسیب‌دیده‌اند، گرسنه، تشنه و کاملاً خسته هستند.»
وی خاطرنشان کرد، برخی از آنها، هنگام فرار، از بیم تروریست‌ها، به کودکانشان داروی آرام‌بخش داده بودند.