به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، محققان در دانشگاه واشنگتن به مطالعه در مورد خارش پرداخته اند تا دلیل این امر را کشف کنند. در پی این مطالعات ثابت شده که این حرکت کاملا به مغز وابسته است و یک امر کاملا مسری به شمار می رود.
ژو فنگ چن ، پروفسوری که رهبری تیم تحقیقاتی را به عهده دارد در این رابطه بیان داشته: «برخی از مردم تصور می کنند این کار در اثر تلقین فکری صورت می پذیرد، اما این طور نیست.»
آن ها برای انجام این مطالعه از موش ها کمک گرفته اند؛ برای این منظور، یک موش را در مقابل نمایشگری که در آن ویدئوی موشی که در حال خاراندن بدن خودش است، قرار داده اند. پس از چند لحظه، موش واقعی شروع می کند به خاراندن بدن خود.
چن در این رابطه بیان داشته که: «این امر بسیار عجیب بود زیرا موش ها بینایی ضعیفی دارند و بیشتر کارهای خود را به واسطه حس بویایی و لامسه انجام می دهند. همچنین ما نمی توانیم بگوییم که موش به طور قطع ویدئو را تماشا کرده یا اصلا موش داخل تصویر را دیده است یا خیر.»
نقش مغز تیم تحقیقاتی یاد شده متوجه می شوند بخشی از مغز به نام هسته سوپراکیاسماتیک (SCN) در موش زنده، هنگام تماشا ویدئوی موشی که خود را می خارانده، بسیار فعال بوده است. هنگامی که موش در حال تماشای این تصویر بوده، SCN نوعی ماده شیمیایی به نام GRP تولید می کند.
در مطالعات اولیه «چن» و تیمش GRP را به عنوان کلید اولیه انتقال سیگنال های خارش بین پوست و نخاع فرض کردند.
چن در این رابطه گفته: «موش زنده نمی تواند خارش موش دیگر را ببیند اما احساس می کند که باید به شدت خود را بخاراند. در عوض، مغز با استفاده از GRP به عنوان پیام رسان به ارسال سیگنال های خارش اقدام می کند.»
هنگامی که محققان سیگنال های GRP و دریافت کننده GRP در مغز را مسدود کردند، موش پس از دیدن خارش موش دیگر، به خاراندن بدن خود اقدام نکرد. اما در حالت معمولی، در صورت لزوم خودش را می توانست بخاراند.
آن ها این مساله و ارتباط مستقیم آن با مغز را دلیل اصلی این امر می دانند که ما در مقابل تصویر خارش بدن دیگران، نمی توانیم جلوی خارش بدن خود را بگیریم.
دکتر چن این واکنش را یک رفتار غریزی اعلام کرده و گفته که این رفتارها در نتیجه یک ماده شیمیایی در مغز و دریافت کننده آن صورت می گیرد و تلقینی نیست بلکه کاملا وابسته به مغز است.
منبع:العالم
انتهای پیام/