به گزارش خبرنگار
حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛امامزاده شاهزاده حسین فرزند علی بن موسی الرضا ( ع ) است،که مقبره‌اش در شهر قزوین واقع شده‌است. شاهزاده حسین در سفر به مرو حین عبور از قزوین، در این شهر درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد.
سفر علی بن موسی الرضا (ع) به قزوین در جریان سفر ایشان به خراسان و به طور مخفیانه انجام می شود. ایشان در منزل «داوود بن عیسی غازی» اقامت می‌کند و فرزند دو ساله ایشان که در جریان این سفر همراهشان بوده است در قزوین به علت بیماری فوت می‌کند و در همان‌جا به خاک سپرده می‌شود؛اکنون آستان شاهزاده حسین متعلق به فرزند علی بن موسی الرضا (ع) است.
در دورهٔ حکومت صفویه برای این امامزاده که بعدها به شاهزاده حسین معروف شد، ساختمان‌های متعددی بنا و زیارتگاه مردم قزوین شد. مجموعه بناهای شاهزاده حسین دروازه ورودی، ساختمان گنبد دار، رواق، میانسرا، ایوان، بقعه و اتاقهایی در اطراف صحن مرکزی یا میانسرا.هستند. ورودی مجموعهٔ شاهزاده حسین، از سمت شمال، شبیه دروازه‌های ورودی شهرهای عهد صفویه و قاجاریه‌است. این ورودی طاق نما و شش مناره دارد که هر یک با کاشی کاری های بسیار زیبا تزیین شده‌است.
بقعه شاهزاده حسین با دو ورودی از سمت شمال و جنوب در میان صحن بزرگی قرار
گرفته‌است. در اطراف صحن ایوان‌هایی وجود دارد که با کاشی کاری در طرح های
مختلف تزیین شده‌است. ورودی بقعهٔ شاهزاده حسین مقرنس کاری و تزیینات
مختلف دارد، که در دورهٔ قاجاریه با افزودن تالاری به آن شکل تازه‌ای
یافت. در بخش غربی و شرقی بقعه، دو رواق به نام های بالا
سر و پایان پا معروف ساخته شده است و گچبری و کاشیکاری دارد.
فضای داخل بقعه شاهزاده
حسین، با کاشی خشتی هفت رنگ، بدنهٔ آن با آیینه کاری و زیر گنبد با
کتیبه‌هایی به خط ثلث در زمینهٔ لاجوردی تزیین شده‌است. قدیمی‌ترین و
زیباترین اثر مجموعه شاهزاده حسین، در چوبی منبت کاری شدهٔ آن قرار دارد که در
سال ۹۶۷ هجری به مجموعه اضافه شد. طبق کتیبه‌ای از کاشی معرق، این
مجموعه در سال ۱۰۴۰ هجری به دستور زینب بیگم، دختر شاه طهماسب صفوی،
بازسازی و صندوق چوبی نفیسی بر مزار آن نصب شد.این بنا که اصالتاً مربوط به دوره ایلخانی است در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۱۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
انتهای پیام/