سید محمد حسینی از منتقدین حوزه فرهنگ و سینما در گفتگو با خبرنگار
حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص ترکیب اکران نوروزی 95 گفت: مشکل بزرگ سال‌های اخیر سینمای ایران جدی نگرفتن ژانر طنز توسط سینماگران است. در حالی که فیلم های طنز مورد اقبال مردم قرار دارد.
وی در ادامه بیان کرد: سینماگران ظرفیت های فیلم های طنز را مورد توجه قرار نمی‌دهند و این فیلم‌ها را با هدف خنداندن صرف مخاطب می‌سازند. انگار قرار نیست این فیلم‌ها، فکر مخاطب درگیر را نمایند و اصلا مجال فکر کردن به مخاطب نمی دهند.
این منتقد سینما در مورد فیلم‌های طنز اکران نوروزی افزود: فیلم سینمایی «گشت2» ساخته سعید سهیلی کلا‍‍ژی از لحظات نسبتا خنده‌دار است و ویژگی‌های قرارگرفتن در زمره فیلم های طنز را نیز ندارد اما «خوب بد جلف» به کارگردانی پیمان قاسم خانی به طنز نزدیک‌تر است.
حسینی در خصوص فیلم سینمایی «ماجرای نیمروز» اظهار داشت: فیلم «ماجرای نیمروز» به کارگردانی محمد حسین مهدویان برشی از یک مقطع ویژه از انقلاب اسلامی است که به لحاظ پرداخت ساختاری توانسته از عهده موضوع بر آید. اما اگر از نقد شخصیت‌پردازی این فیلم بگذریم، می‌توانیم به نقد فضای عمومی داستان اشاره کنیم.
وی افزود: یکی از مسائلی که می‌تواند مورد نقد قرار بگیرد، حضور کم رنگ امام خمینی (ره) در فیلم است. این در حالی است که سخت‌ترین برهه مدیریتی تاریخ معاصر ایران همان مقطع روایت شده در فیلم است.
وی ادامه داد: شاید بتوان گفت این فراز از تاریخ انقلاب اسلامی در برخی از مقاطع از خود انقلاب اسلامی 57، پیچیده‌تر و سخت‌تر بوده است و این برهه یکی از بهترین مقاطع شناسایی امام (ره) است.
فعال جنبش هنری و فکری سینما انقلاب می افزاید: فضای پر التهاب آن دوره تا حدودی در فیلم «ماجرای نیمروز» آمده است. اما اشکال اصلی آن شکل مدیریتی امام خمینی (ره) است که قواره این فیلم اجازه گنجاندن آن را نداده است. نمی خواهم بگویم در این ماجرا تعمدی وجود دارد. فیلم‌ساز اندازه فیلم خود را در آن سطح ندیده که بتواند این مسأله را در آن مطرح نماید که این مهمترین ضعف فیلم در یک نگاه محتوایی و انقلاب اسلامی است.
سید محمد حسینی در خصوص فیلم سینمایی «آباجان» تأکید کرد: فیلم سینمایی «آباجان» ساخته هاتف علیمردانی، روایت یکدست و خوبی دارد. این فیلم از یک لحاظ توانسته از موضوع خودش بربیاید و فضای شهرستانی فیلم به آن کمک کرده است. اصلا یکی از مهم ترین ویژگی های این کارگردان خارج کردن دوربین خود از تهران است. این فیلم خاطرات صحیح از مقطع بمباران را نشان می دهد که در این مورد انتخاب لوکیشن زنجان به فیلم کمک کرده کمک کرده است.
وی ادامه داد: کارگردان فیلم «آباجان» به دنبال تیپ‌های مد نظر خودش است. پریشانی‌ها و نداری‌ها را مورد توجه قرار می‌دهد. فیلم یک برشی از زندگی یک زن است، زنی که در همه مشکلات وجود دارد اما این زن طبق معمول یک زن شکست خورده است.
فیلم‌نامه نویس و مدرس حوزه هنری بیان کرد: وقتی می خواهیم یک شخصیت محوری مثل مادر را روایت کنیم، می بایست از جمع شدن شخصیت‌ها حول او صحبت نماییم و اگر این اتفاق نیفتد، یعنی قهرمانی شکست خورده است.
وی افزود: این ماجرا در فیلم«آباجان» روی می‌دهد؛ چرا که مشکلات حوالی آباجان مساله اصلی سینمای ایران است، نه شخصیت هایی که آباجان می تواند با گرمی وجود خودش، آنها را در حل مشکلات کمک کند. نکته مهم این است که شخصیت آباجان از شخصیت های دیگر فیلم بالاتر نیست.
حسینی در خصوص انتخاب فیلم های اکران نوروزی تأکید کرد: شاید اگر فیلم«ویلایی ها» به کارگردانی منیر قیدی در این ترکیب حضور داشت، منظومه فیلم های انقلاب اسلامی کامل می شد.
مدرس حوزه هنری در پایان بیان کرد: سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر در خصوص آثاری با موضوع انقلاب اسلامی فقیر بود و نمی توان به فیلم هایی مثل «چراغ های ناتمام» و «دریاچه ماهی» اتکا کرد و یا بتوان گفت مفاهیم انقلاب در آنها مطرح شده است.
انتهای پیام/