وی افزود: علی شریعتمداری هم در دانشگاه یک مرد سیاسی بود و حساس نسبت به سرنوشت مردم جامعه، هم مرد علمی و هم انسان اخلاقی بود، نظم شریعتمداری بسیار زبانزد است.
استاد دانشگاه خاطر نشان کرد: انتخاب درست منابع و کارها در کلاس‌ها، جدیت در کار و حضور در کلاسش وجود داشت، وی بسیار سریع الرضا بود و اگر کدورتی ایجاد می‌شد به زودی در ایشان از بین می‌رفت که این ویژگی است که معلمان به شدت به آن نیاز دارند.
وی عنوان کرد: عقلانیتی که در شریعتمداری وجود داشت در تجربه وی در زندگی مشخص است، وی در عین حالی که یک فرد مذهبی بود در امریکا هم تحصیل کرده بود؛ مرزهایی که در اندیشه باید کشید با مرزهای سیاسی یکی نیست بلکه در علم فقط باید مرز درست و غلط را کشید.
باقری تصریح کرد: وی به اندیشه در هر کجا که باشد بها می‌داد، در آموزه‌های اسلامی هم این نکته مورد تأکید است، مثل جمله‌ای که «حکمت را بیاموزید حتی اگر در بین منافقان باشد»؛ وی عقلانیت خود را در وجه دینی نیز نشان می‌داد.
وی بیان کرد: استقرار رشته روانشناسی وام‌دار شریعتمداری است، وی نقش‌های بسیاری را در مسؤولیت‌های اجتماعی ایفا کرد.
استاد دانشگاه گفت: استادان جامعه مثل چشمه‌ای هستند که اغلب در مناطق کویری می‌جوشند و این نیاز به گسترش دارد، اگر بخواهیم از استادی تجلیل کنیم باید به گسترش چشمه جوشان علم وی بپردازیم؛ باید در آثار اساتیدی که فقید می‌شوند بگردیم نقاط قابل بسط را پیدا کنیم و گسترش دهیم تا نام اساتید ما باقی بماند.
وی اذعان داشت: بزرگان ما مثل ستاره می‌درخشند و بعد غروب می‌کنند، یکی از دلایل آن این است که دانشگاه فردگرایانه عمل می‌کند و پروژه‌ای فکر نمی‌کند، هم از لحاظ قدر شناسی هم از نظر انجام وظیفه باید پروژه‌ای فکر کنیم و برنامه پژوهشی داشته باشیم تا این رفتار دهه‌ها ادامه پیدا کند.
باقری ادامه داد: در حال حاضر در دانشگاه‌ها فردگرایانه عمل می‌کنیم و گروه گرایی هایمان هم اسمی و سوری هستند، اسم گرایی از اخلاق پژوهش به دور است ولی الان در کشور در حال انجام است، این بداخلاقی در حال معمول شدن در جامعه علمی است؛ نباید اسم خود را در پژوهش کنندگان مقاله‌ای که کاری برایش انجام نداده‌ایم، بگذاریم.
وی خاطر نشان کرد: در نقد
باید به قاعده زمان پریشی پایبند باشیم، یعنی زمان حال را در نظر نگیریم و
شخصی از قدیم‌الایام را نقد کنیم، این نوعی بی‌انصافی در نقد است؛ ما با
نقد و بررسی اساتیدمان می‌توانیم از آن‌ها تجلیل کنیم چرا که هر انسانی به
دنبال کمال گرایی است.
انتهای پیام/م