نشست پرسش و پاسخ فیلم «سوفي و ديوانه» با حضور مهدي كرمپور کارگردان و تهیه‌کننده، مهدي سجاده چی نويسنده، نازنين مفخم تدوينگر، شهرزاد مهدوی مجری طرح، بهزاد عبدی آهنگساز و امير جعفری، الهه حصاری، به آفريد غفاريان و محمدرضا شريفی‌نيا بازيگران این اثر سینمایی برگزار شد.
در ابتداي اين نشست، مهدی كرمپور کارگردان و تهیه‌کننده اثر، با تأکید بر مخاطب خاص داشتن این فیلم بیان کرد: «سوفی و ديوانه» در راستای كارهايی سينمايی قبلی‌ام است كه تماشاگر خاص خود را دارد.
وی ادامه داد: اهل فيلمسازی مد روز نيستم و كار خود را انجام می‌دهم. «سوفی و ديوانه» فيلمی در اندازه خودش است. از آنجا که با فيلم‌های آپارتمانی فرق دارد، پيش توليد آن طولانی بود و بيش از شش ماه طول کشید. يك سال و نيم هم فيلمنامه را با سجاده چی كار می‌كرديم.
كرمپور در پاسخ به انتقاد یکی از خبرنگاران مبنی بر اینکه اين فيلم همه اطلاعات‌اش در ديالوگ خلاصه شده است، گفت: سينما هر آن چيزی است كه بر پرده نقش می‌بندد و تعاريف زيادی دارد. هر طور كه دلتان بخواهد فيلم‌های مختلف در سينما را می‌توان پيدا كرد.
وي ادامه داد: این فیلم هم در فرم يک فيلم نامتعارف است. از ابتدا می‌دانستم فيلم را برای چه مخاطبي می‌سازم. اين فيلم مخاطبان خاصي دارد. ما كه با اين فيلم خوشحال هستيم و به همه كساني هم كه فیلم را دوست نداشتند، احترام مي‌گذاريم.
کرم پور با اشاره به اینکه كارگرداني اين فيلم از كارهاي قبلی‌اش بسیار سخت‌تر بوده است، افزود: سخت‌ترين كارم از لحاظ كارگرداني است که آن را خیلی دوست دارم. قرار نيست نشان داده شود كه كدام فضای اين فيلم فانتزی یا واقعی است. از نگاه آدمی وارد قضيه می‌شويم كه بايد با او حركت كنیم. بسیار برایمان سخت بود تا برش این‌چنينی از تهران را بسازيم البته همه تصاوير از قبل استوری‌برد داشتند.
در بخش دیگری از این نشست، سجاده‌چی درباره فیلمنامه «سوفی و دیوانه» که پس از سال‌ها نوشته است، گفت: هركس متناسب با طاقت خودش اين فيلم را می‌ببیند. فيلمی که خيلي هم فانتزي نيست و در عین حال اجتماعی هم نیست. فيلم درباره جامعه‌ای است كه تخيل خود را از دست داده است و به زبان ساده نشان می‌دهد چگونه انسان می‌تواند در سخت‌ترين شرايط موقعيت خود را تغییر دهد و بر زندگی خود و ديگران تأثير بگذارد.
این نویسنده افزود: عادت كرده‌ايم همیشه در فيلم‌ها تنش باشد و كينه و دشمني و نفرت ببينم اما در«سوفی و دیوانه» تلاش شده تا نوع ديگري از سينما را بر اساس همين واقعيت‌ها بسازیم.
كرمپور در پاسخ به اینکه تا چه حد به فروش «سوفی و دیوانه» در گيشه اميدوار است، بیان کرد: زياد نگران فروش آن نباشيد. ما به اكران آن هم اميدواريم. مطمئنا من به عنوان تهيه كننده نمي‌خواهم خودم را بدبخت كنم. خوشبختانه فيلم در بخش خصوصي تهيه شده است و بيگ پروداكشن نيست. كاري است در حد خود، و يك ريال هم برای ساخت آن از هيچ سازماني پول نگرفتيم.
وی ادامه داد: با سالن‌های پر تنش پس از نمايش فيلم‌های جشنواره‌ای آشنا هستم. همیشه منتقدان سال‌ها بعد متوجه خوب بودن فیلم‌هایم مي‌شوند.«چه کسی امیر را کشت؟» هم در زمان اکران زیاد مورد توجه واقع نشد اما چند سال بعد جز بهترين فيلم‌های منتخب منتقدان شد به طوری که امروز خيلي از ديالوگ‌های آن را حفظ هستند.
جعفري نیز طی صحبت‌هایی کوتاه درباره این فیلم بیان کرد: معتقدم صبوری‌مان را براي ديدن فيلم از دست داده‌ايم و زود هرفیلمی را قضاوت مي‌كنيم. یکی از فیلم‌هایی که من قبلا در آن بازی کردم به نام «نفوذی»، زمان خود در جشنواره فجر ديده نشد اما بعدا از آن استقبال شد. اين فيلم را هم اگر سر فرصت و با صبر ببينيد، متوجه مي‌شويد، فیلم خوبی است.
کرم‌پورهم در ادامه حرف‌های جعفری گفت: تخيل در سينما لازم است و اين رئاليته بيش از حد در دنیای واقعی به اندازه کافی بي‌رحم است. تا كي قرار است اسير رئاليته در دنیا و حتی سینما باشيم؟ سعي كرديم لحن شوخ و شنگ و شيريني در «سوفی و دیوانه» داشته باشيم. فيلم درباره تخيل است و طبيعي است كه واكنش‌هاي اينچنيني از مخاطب داشته باشد. حتی ما انتظار داشتیم افراد بيشتري سالن را ترك كنند. آقای شريفي‌نيا هم حتي گفت بازهم خوب تماشاگران تحمل كردند و نشستند تا آخر فیلم را دیدند.
انتهای پیام/