انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
درسته که بسیار مصیبت سختی بود.اما این روحیه بسیار لطیف و غمگین اتش نشانان باید تحلیل بشه..اگر در جبهه ها و عملیاتها هم مدام میخواستن گریه کنند که دیگه هیچ...چه خبره؟؟؟زندگی خانگی این بزرگواران چگونس..شادن؟؟؟تامیینند؟؟؟امنیت شغلی دارند؟؟؟به درخواستهاشون توجه میشه؟؟؟به حرفهاشون گوش داده میشه؟؟؟مطمئنا به مشاوره روانشناسی مستمر جهت شرایط گوناگون و حفظ روحیه در شرایط بحرانی نیاز هس..کدوم یک از این کارها انجام شده؟؟؟