در ابتدا جواد طوسی گفت: روزمرگی و برخی شرایط جامعه نباید مارا از یک اصل و پایه اخلاقی دور کند کاری که زنده یاد محسن سیف انجام داد و در انجام کارها و زندگی اش پایمرد بود و مردانه ماند.
وی افزود: محسن سیف یکی از خوبان و اهل رفاقت و صداقت در کار و زندگی بود و در مقطع خود توانست با یک همدلی به پیشرفت این حرفه کمک های فراوانی کند.
وی ادامه داد: یک غرور وحجب و حیایی در وجودش بود که او را سرپا نگه داشت و ایستادگی را به درستی معنا کرد.
عباس یاری عنوان کرد: من محسن را چهره ای توانا و استادی تمام عیار در طول چهل سالی که او را می شناختم، دیدم.
وی افزود: محسن یک انسان چند وجهی در کار بود یعنی نقد، گزارش، تحلیل، داستان و...می نوشت و حتی روزنامه نگار و شاعر بود.
همچنین سیروس الوند بیان کرد: همیشه برای منتقدان تشکر و قدردانی می کنم، چون احترام ویژه ای برای محسن سیف قائل بودند و ادای دین و رفاقت نسبت به او داشتند. اما نکته ویژه ای که محسن را از برخی از منتقدان جدا می کند این بود که نقد برایش مسیر نبود، مقصد بود چرا که برخی ها نقد را برای رسیدن به فیلمسازی و...می نویسند و به نقد بهای لازم نمی دهند اما محسن اینگونه نبود.
وی ادامه داد: نقدهای محسن زمانی نوشته می شد که برای دیدن یک فیلم سختی می کشیدیم و امکانات سینما اینقدر پیشرفت نداشت اما همان نقدها کماکان کارایی دارد و می تواند برای جوان ها مفید واقع شود.
در پایان طهماسب صلح جو عنوان کرد:با رفتن نسل محسن از عرصه فرهنگ نسلی که بیشتر از نداری و سخت زندگی کردنشان حرف می زنیم روحیه و نگاه منتقدانه واقعی هم می رود.
وی افزود:یک زمانی اهل قلم و فرهنگ راستی را از ته دل دوست داشتند و می پرستیدند.
در ادامه شاپور منصف، ایرج صابری، عباس تهرانی، جبار آذین نیز از حجب و حیا و صداقت و صراحت محسن سیف در انجام کار و زندگی روزمره یاد کردند و خاطراتی را بازگو کردند.
انتهای پیام/