نفیسه روشن مربی فوتسال افغانستانی در گفت‌وگو با خبرنگار
حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران، درباره روند ورودش به عرصه ورزش و موفقیت‌هایش در این حوزه اظهارداشت: خانواده‌ام حدود 35 سال پیش از ولایت دایکندی افغانستان به ایران مهاجرت کردند و من در سال 1368 در سمنان متولد شدم و ورودم به عرصه ورزش به این دلیل بود که از دوران نوجوانی علاقمند به فعالیت در رشته‌های ورزشی مختلف مانند شنا، دومیدانی، گلف بودم تا بالاخره در سال 87-88 به صورت حرفه‌ای وارد ورزش فوتسال شدم.
وی با اشاره به اینکه دختران خانواده‌های مهاجر افغانستانی اغلب به دلیل محدودیت‌های دست و پاگیر فرهنگی و وضعیت مالی ضعیف نمی‌توانند به ورزش روی بیاورند، تصریح کرد: از نظر من اگر کسی واقعا به ورزش علاقمند باشد، با استفاده از امکاناتی که دولت جمهوری اسلامی ایران در اختیار مهاجرین قرار داده به راحتی می‌تواند پیشرفت کند و در عرصه‌هایی که در آن علاقمند است فعالیت داشته باشد.
این بازیکن موفق فوتسال مهاجرین با بیان اینکه ورزش در میان زنان افغانستان از جایگاه چندانی برخوردار نیست، گفت: مربیان و بازیکنان فوتسال افغانستان به لحاظ سطح حرفه‌ای و وضعیت بدنی در شرایط بدی قرار دارند. تیم‌های ورزشی مهاجر در ایران با اینکه با مشکلات مالی مواجهند و مشکلاتی نظیر عدم بودجه برای کرایه سالن، خرید توپ و دروازه کوچک و... دارند، زمینه فعالیت برای آنان از داخل افغانستان مهیاتر است.
روشن با اشاره به اینکه شرایط تیم‌داری فوتسال بین زنان و مردان بسیار متفاوت است، اظهار داشت: آقایان به‌راحتی برای تیم‌هایشان اسپانسر پیدا می‌کنند، اگر هم اسپانسر نداشته باشند خودشان بودجه‌ای را برای اداره تیمشان اختصاص می‌دهند. این در حالی است که شورایعالی ورزش مهاجرین هیچگونه همکاری برای ارتقا و راحتی فوتسال زنان ندارد.
وی اضافه کرد: در مظلومیت تیم فوتسال زنان مهاجر همین بس که هیچ خانواده‌‌ای از مهاجرین برای تشویق و تماشای بازی فرزندش به ورزشگاه‌ها نمی‌آید به طوری که بسیاری از بازیکنان در این رشته فعالیتشان را از پدر و مادر و خانواده‌شان مخفی نگه می‌دارند.
این بانوی ورزشکار افغانستانی با بیان اینکه زن بودن سدی برای پیشرفت در ورزش نیست، گفت: معتقدم زنان توانایی و استعداد برای پیشرفت را به اندازه مردان دارند و اگر این استعداد باحمایت جامعه همراه شود قطعا به موفقیت‌های بزرگ خواهد انجامید.
این زن فوتسالیت با اینکه فضای کاری بین بازیکنان و مربیان بسیار دوستانه است، گفت: شهر سمنان 4 تیم فوتسال بیشتر ندارد اما ما برای اینکه در زمان بازی فضا را گرمتر کنیم با پررنگ تر کردن ضعف‌ها و ایرادات تیم مقابل و به قول معروف کری‌خوانی می‌پردازیم که این به معنای ایجاد خصومت بین بازیکنان نیست و همیشه سعی می‌کنیم صمیمیت و رابطه خود را حفظ کنیم.
روشن در مورد درآمدی که از بازی در این حوزه به دست می‌آورد نیز گفت که بانوان فوتسالیست درآمدشان به‌اندازه‌ای نیست که بتوان در مورد آن صحبت کرد و بیشتر بازیکنان از روی علاقمندی شخصی در این حوزه فعالیت می‌کنند.
این بانوی موفق افغانستانی با اشاره به اینکه تصمیم دارم دوره‌های مربی‌گری فوتسال را بگذرانم تا در صورت درخواست و حمایت فدراسیون فوتبال افغانستان به کشورم بروم، یادآور شد: در میان تیم‌های ملی فوتسال زنان و مردان جهان برزیل و فرانسه و سوئد و ایران را می‌پسندم.
وی همچنین یادآور شد در بین تیم‌های فوتبال ایران طرفدار پرسپولیس هستم و در میان تیم‌های فوتسال نیز تأسیسات دریایی، دانشگاه آزاد و حفاری بازی‌های بسیار خوبی را از خود به ارائه می‌گذارند.
روشن با بیان اینکه همه جوانان افغانستانی باید در کنار ورزش به تحصیل نیز توجه ویژه‌ای داشته باشند، خاطرنشان کرد: من اگر درس نمی‌خواندم پشیمان می‌شدم و اکنون هم بسیاری از بازیکنان حاضر در لیگ‌های برتر فقط مدرک تحصیلی دیپلم دارند و هنگامی که با آن‌ها صحبت می‌کنم می‌گویند بزرگترین اشتباهمان این بود که درس نخواندیم!
انتهای پیام/