محمد عاصف طیبی دبیر انجمن رباتیک و احسان فروغی از نخبگان رباتیک افغانستان در گفتگویی مشروح با خبرنگار
حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران جوان، شرکت کردند و درباره این رشته و فعالیت‌ها و موفقیت‌هایی که دانشجویان و دانش آموزان افغانستانی در این رشته داشته‌اند توضیحاتی را ارائه دادند.
در ابتدا محمد عاصف طیبی با اشاره به این مطلب که رشته رباتیک یک رشته کاملا جدید و نو در سطح جهان است بیان داشت: علی رغم جدید بودن این رشته شاهد رشد چشمگیر و قابل توجهی در سطح بین المللی این رشته هستیم. در ایران نیز حدود 10 سال است که به شکل تخصصی و آکادمیک به این رشته پرداخته می‌شود و ما دانشجویان افغانستانی نیز به عنوان دانشجویانی که در جمهوری اسلامی ایران مشغول به تحصیل هستیم تحت تاثیر همین فضا قرار گرفتیم و از اوایل سال 1393 فعاليت‌هایمان را شروع و در آذر ماه همان سال نخستین دوره از مسابقات رباتیک مهاجرین را در دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) قزوین برگزار کردیم.
این فارغ التحصيل کارشناسی ارشد مهندسی الکترونیک در ادامه خاطرنشان ساخت: پتانسیل و ظرفیتی که بنده و دیگر دوستانم در انجمن رباتیک افغانستان (آرا) در مسابقات قزوین شاهدبودیم ما را بر آن داشت که این مسابقات را همه ساله و در قالب مسابقات رباتیک ویژه مهاجرین و دانشجویان و دانش آموزان غیر ایرانی ادامه بدهیم.
دبیر انجمن رباتیک افغانستان همچنین درباره چرایی تشکیل انجمن رباتیک افغانستان به عنوان نخستین تشکل فعال در این رشته در کشور افغانستان گفت: از یک سو رشته رباتیک یک رشته بین رشته‌ای است و نیاز به یک فضای همفکری و تلفیقی از این رشته‌ها دارد و از سوی دیگر ظرفیت و پتانسیل بالای دوستان افغانستانی چه در بخش دانشجویی و چه دانش آموزی ما را بر آن داشت تا با ایجاد یک چارچوب مدون و هدفمند فضای مناسبی را برای فعالیت این دوستان فراهم کنیم که نتیجه آن تاسیس انجمن رباتیک افغانستان (آرا) بود که وظیفه‌اش آموزش، برگزاری مسابقات و برقراری ارتباط با نهادها و ارگان‌های دولتی و بین المللی مرتبط با رشته رباتیک است.
در ادامه طیبی به طرح مسائل و مشکلاتی که دانشجویان مهاجر افغانستانی با آن مواجهند پرداخت و اظهارداشت: رباتیک علم گران قیمتی است و متاسفانه اکثر دوستان افغانستانی مهاجر نیز به دلیل مسائل اقتصادی در مضیقه هستند و این مشکل همیشه خودش را در قسمت ساخت ربات نشان می‌دهد. هم اکنون بیش از 40 تیم رباتیک افغانستانی در ایران مشغول به فعالیت هستند که به دلیل مشکلات مالی از نظر کیفی رشد خوبی را شاهد نبوده‌ايم.
دبیر انجمن رباتیک افغانستان با طرح این مشکل که اکثر تیم‌های ایرانی که در رشته رباتیک فعالیت می‌کنند از سوی ارگان‌های خصوصی و دولتی حمایت مالی می‌شوند و حال آنکه از بین بیش از چهل تیم فعال افغانستانی حتی یک تیم نیز پشتیبان و یا حامی مالی ندارد، تصریح کرد: مشکل دیگر این است که بین تیم‌های رباتیک افغانستانی و ایرانی کمترین تعامل وجود دارد که کمترین آسیبش فراهم نبودن فضا برای استفاده این دو تیم از تجارب یکدیگر است.
طیبی با بیان اینکه بسیاری از مشکلات بر سر راه بچه‌های رباتیک افغانستانی در تلفیق آنان با تیم‌های ایرانی از بین خواهد رفت، اظهارداشت: به نظرم با تشکیل چنین تیم‌های تلفیقی مخصوصا در مراکز استان‌ها نه تنها دوستان افغانستانی، بلکه دوستان ایرانی نیز بر مسائلی چون نبود و یا کمبود متخصصان علاقه‌مند به این رشته و مسائل پیش رو برای تشکیل تیم فائق می آیند.
این نخبه افغانستانی درباره سازوکار داوری سومین مسابقات رباتیک مهاجرین در دانشگاه امیرکبیر نیز گفت: مبنای داوری این دور از مسابقات نیز همان لیگ مسیر یاب بود. البته با یک سری تفاوت نسبت به دوره‌های قبل، به گونه‌ای که در این مسابقات لیگ مسیر یاب ترابری را داشتیم به این معنا که ربات بایست با تشخیص مسیر خود که با یک نوار تیره در زمینه روشن تعیین شده بود حرکت کند و در پایان مسیر نیز باری (توپ یونولیتی) را که با خود حمل می کرده است را تخلیه کند.
این داور افغانستانی تصریح کرد: از نکات قابل توجه داوری این دوره از مسابقات تشکیل کمیته داوری تلفیقی از دوستان ایرانی و افغانستانی بود که در لیگ دانش آموزی خانم مهندس زهرا ناصری و آقای مهندس راشد امینی و در لیگ دانشجویی بنده و آقای مهندس هادی شریفی داوران افغانستانی این دوره از مسابقات بودیم.
طیبی با اشاره به این حقیقت که طی سه دوره برگزاری این مسابقات و با ایجاد یک فضای رقابت سازنده توانستیم دوستان افغانستانی را با نگرش‌های مختلف فارغ از مرزبندی‌ها گرد یکدیگر جمع کنیم و در کنار ارتقای سطح توان فنی، یک حس همدلی و همراهی را نیز ایجاد کنیم نقش چنین فعالیت‌هایی را در روند صلح و ثبات در افغانستان پر رنگ و موثر دانست.
احسان فروغی فارغ التحصيل مهندسی مکانیک و از موسسان انجمن رباتیک افغانستان نیز در ادامه با بیان اینکه افغانستان کشوری است که از نظر صنعتی رشد چندانی نداشته و نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم رشته‌های صنعتی پیشرفته چون رباتیک در این کشور جایگاه کاربردی داشته باشند، گفت: در حال حاضر تنها مراکز و مکاتبی را در افغانستان می‌توان یافت که مشغول آموزش علم رباتیک به دانشجویان و علاقه‌مندان به این رشته هستند و اینکه این رشته بتواند در چرخه صنعت افغانستان قرار گیرد، هنوز جای کار زیاد دارد.
فروغی رباتیک را یک علم میان رشته‌ای عنوان کرد و بیان داشت: رشته هايی چون مهندسی برق، مهندسی مکانیک و مهندسی کامپیوتر سه رشته‌ای هستند که به شکل مستقیم با رباتیک در ارتباط هستند و این امر خود باعث شده است که دانشجویان افغانستانی که در جمهوری اسلامی ایران مشغول به تحصیل در این رشته‌ها هستند و بنا به علاقه‌مندیشان به رباتیک و در قالب پروژه‌های دانشگاهی وارد این رشته شوند.
این مهندس مکانیک افغانستانی با بیان اینکه ما در دور نخست این مسابقات که در سال 93 در دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین برگزار شد بیست تیم ثبت نامی داشتیم، تصریح کرد: در آن زمان 14 تیم توانستند با تایید کمیته فنی جواز شرکت در مسابقات را به دست آورند که در این دوره صد در صد تیم ها افغانستانی بودند. در دور دوم مسابقات که با همکاری دانشگاه دانشگاه امیر کبیر برگزار شد، 27 تیم ثبت نام کردند که در پایان 25 تیم جواز فنی حضور در مسابقات را کسب کردند که از نکات قابل توجه دوره دوم رقابت‌ها حضور تیم‌هایی از کشورهای لبنان، سوریه و عراق بود.
فروغی اضافه کرد: در دور سوم مسابقات که به پیشنهاد دانشگاه امیرکبیر همزمان با مسابقات AUT CUP برگزار شد، شرکت کنندگان در قالب دو لیگ بین الملل دانشجوی و دانش آموزی به رقابت با یکدیگر پرداختند که در ميان 14 تیم دانش آموزی و 17 تیم دانشجویی شرکت کرده بودند. انجمن رباتیک افغانستان در نظر دارد در جهت حمایت و تشویق تیم‌های غیر ایرانی و افغانستان برنامه های را در جهت حمایت از حضور این تیم ها در مسابقات آینده داشته باشد.
انتهای پیام/