به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اردبیل؛ گاهی می توان با وجود تمام شرایط سخت و دشوار بر سر راه و داشتن نوعی معلولیت با دست زدن به کارهای خارق العاده موفقیت های زیادی کسب و قله های پیشرفت را فتح کرد و ما وقتی به این نتیجه رسیدیم که برای ساعتی پای صحبت های معلول توانا و کارآفرین نمونه استان نشستیم.
احمد هدایت مغانلو متولد یک خردادماه 1356 کارآفرین نمونه شهرستان پارس آباد با داشتن نوعی معلولیت از ناحیه حرکتی پا توانسته در طول 15 سال گذشته تا به اکنون موفقیت های زیادی در زمینه نرم افزارهای کامپیوتر در میادین ملی و استانی به دست آورده و برای خود و استان اردبیل افتخارآفرین باشد.
به بهانه هفته معلولان فرصت و کسب اجازه ای یافتیم تا برای چند ساعتی هم که شده پای صحبتهای این معلول و کارآفرین توانای استان نشسته و به گفت و گو با وی بپردازیم.
در ابتدا از زندگی شخصی خود برای ما بگویید؟
من در یکم خردادماه سال 1356 در روستای تازه کند قدیم تابع شهرستان پارس آباد چشم به جهان گشودم که پس از طی مراحل تحصیلی و کاری در نهایت در سال 89 با خواست خدا ازدواجی موفق داشتم که حاصل این پیوند مبارک یک فرزند دختر به نام مهدیس شد.
در حال حاضر دانشجوی ارشد رشته مهندسی نرم افزار کامپیوتر هستم که به علت علاقه شدید به این رشته از ابتدای دوران دبیرستان به این رشته تحصیلی و فنی روی آوردم و خوشبختانه با عنایت خداوند منان و اراده و تلاش فردی توانستم در این رشته موفق عمل کرده و به افتخاراتی در همین راستا دست یابم.
دوران کودکی‌تان چگونه گذشت؟
من از ابتدای کودکی و دوران مدرسه به جهت سکونت خانواده خود در روستای پدری مان دوران ابتدایی و راهنمایی را در همان روستای تازه کند قدیم طی کرده و پشت سر گذاشتم که به دلیل معلولیت خود از همان دوران ابتدای خردسالی مسیر مدرسه تا خانه و همچنین مسیر بازگشت را با فرغون دستی طی می کردم.و از اول دبیرستان تا پایان سال چهارم نظام قدیم متوسطه با ولیچر رفت و آمد نمودم.
باتوجه به افزایش علاقه مندیم برای ادامه تحصیل خواستار ادامه تحصیل در مقطع دبیرستان شدم و پایه اول و دوم مقطع دبیرستان را در روستای خود تحصیل کرده و اما درنهایت به دلیل عدم کلاس سوم دبیرستان و دبیران در این مقطع در روستای محل سکونتمان مجبور به ادامه تحصیل در شهرستان پارس آباد ساکن شدم.
علت معلولیت تان چه بود؟ آیا از بدو تولد دچار این مشکل بودید یا این معلولیت اکتسابی بوده؟
نه! از همان دوران کودکی، از سن 2 سالگی به اشتباه در تزریق آمپول فلج اطفال به این مشکل دچار شدم که هنوز 37 ساله که این مشکل گریبان گیر بنده حقیر است.
من تا سال 79 مجبور به استفاده از ویلچر بودم تا اینکه بالاخره در آن سال با مراجعه به پزشک و انجام عمل جراحی روی پاهایم با تلاش دکترا و یاری خداوند متعال توانستم با کفش طبی بریس و عصا راه برم.
با آنکه در آن زمان و حتی هم اکنون نیز برخی نگاه ها به قشر معلولان نگاهی ترحم آمیز و شاید هم نگاهی عجیب بوده و هست اما همه ما معلولان می دانیم که مهم توانایی جسمانی نیست چرا که بسیاری از معلولانی هستند که با داشتن شرایطی بسیار سخت توانسته اند، چون خواسته اند.
دوره های آموزشی کامپیوتر را چگونه سپری کردید؟
من بعد از اخذ مدرک دیپلم در سال 75 در شهرستان پارس آباد نهایتا در سال 1376 برای گذراندن دوره های آموزشی بلند مدت به تهران سفر کرده به مدت 4 سال در شهر شلوغی تهران و با اجاره نشینی توانستم مجموع 3 هزار و 600 ساعت آموزشی را با موفقیت پشت سر گذاشته و مدرک معتبر فعالیت فنی کامپیوتر و نرم افزار را از فنی و حرفه ای کشور دریافت کنم.
با اینکه در پایتخت هم برخی مشکلات به دلیل معلولیت گریبان گیرم بود در مجتمع آموزشی نیکوکاری رعد مشغول به آموزش شده بمدت 4سال خوشبختانه توانستم با تکیه بر معلومات و آگاهی ها در این راستا با کسب تجارب فراوان در نهایت شغلی برای خود فراهم کنم.
و هم اکنون نیز در رشته مهندسی نرم افزاری کامپیوتر در دانشگاه شهرستان گرمی در مقطع کارشناسی ارشد مشغول به تحصیل هستم.
از افتخارات خود برای ما بگویید؟
در طول 15 سال فعالیت خود به صورت حرفه ای در زمینه نرم افزاری کامپیوتر با عنایت خداوند باری تعالی و نیز حمایت هایی از سوی خانواده و همسرم و نیز در نتیجه تلاشهای بی وقفه از جانب شخص خودم توانستم افتخاراتی کم و بیش در میادین مختلف کسب کنم.
از جمله افتخاراتی که در طی سالهای گذشته و به ویژه از سال 88 تا بحال بدست آوردم می توان به کسب عنوان نفر اول کارآفرین برتر در پنجمین جشنواره کارآفرینان برتر استان در سال 89، منتخب کارجشنواره اشتغال و کارآفرین در سطح شکور در سال 90، کسب رتبه نخست مربی نمونه استانی در بین 265 آموزشگاه فنی و حرفه ای فعال در سال 91، کسب عنوان مدیر نمونه در سال 92 و کسب رتبه قهرمانی و اخذ مدال طلا در مسابقات ملی مهارتی کشوری در سال 93 اشاره کرد.
این معلول توانای استان اوج کسب افتخارات خود را از سال 89 و همزمان با قدم نهادن فرشته ای از جنس امید و نعمت به زندگی مشترک خود و همسرش و کثرت این افتخارات را فقط به یمن حضور مهدیس، دختر 5 ساله اش می داند.
در حال حاضر چه می کنید؟
هم اکنون در آموزشگاه فنی و حرفه ای خود با نام "جوان رایانه" که در سال 1380 تاسیس با مجوز رسمی از سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور و تنها نمایندگی رسمی و انحصاری در سطح استان شرکت طرفه نگار تهران (آموزش نرم افزار هلو) دریافت کردم مشغول فعالیت، مربیگری و تدریس هستم.
از زمان آغاز به کار موسسه و آموزشگاه جوان رایانه در شهرستان پارس آباد 12 هزار نفر دوره های آموزشی در رشته های مختلفی را سپری کرده اند و چون رویکرد آموزشگاه فقط در راستای تربیت نیروهایی در زمینه نرم افزاری کامپیوتر بوده خوشبختانه توانستم به مرور زمان و با جذب نیروهای مستعد تا به امروز این آموزشگاه را سرپا نگه دارم.
رونق کاری در طول این چند سال داشته اید؟
بله. باتوجه به اینکه در اوایل راه اندازی آموزشگاه فقط دو رشته به صورت حرفه ای توسط اینجانب آموزش داده می شد اما به مرور زمان و با شناخت بازار کار توانستیم این رشته ها را با بالا بردن سطح آگاهی خود به 4رشته و 24حرفه ارتقا دهیم.
هم اکنون 4 رشته اصلی در آموزشگاه توسط اساتیدی که از همین آموزشگاه تربیت یافته و اخذ مدرک کرده اند تدریس می شود که هر یک از رشته ها نیز حرفه های متعددی برای آموزش دارند.
آموزش کامپیوتر، خدمات آموزشی، امور مالی و بازرگانی و صنعت ساختمان از عمده رشته هایی است که زیرنظر اساتید در آموزشگاه جوان رایانه برای هنرجویان و علاقه مندان تدریس می شود.
اشتغالزایی در آموزشگاه خودتان را چگونه ارزیابی می کنید؟
خوشبختانه از سال 80 تا به اکنون با اندک رونقی که توانستم در روند کار خود داشته باشم و در حقیقت با سعی و تلاش خودم این موفقیت را خلق کنم هم اکنون توانسته ام برای 3 نفر از عزیزان به صورت تمام وقت و 8 نفر مربی و مدرس به صورت پاره وقت و در صورت حضور کارآموزان و هنرجویان زمینه اشتغال را فراهم سازم.
اما اگر بخواهیم این موضوع را در گستره وسیعی از نگاه اشتغالزایی مورد ارزیابی قرار دهیم باید بگویم که کارآموزان زیادی هستند که بعد از مراجعه به آموزشگاه و پشت سر گذاشتن دوره های آموزشی خواهان راه اندازی یک آموزشگاه، کافی نت یا کارگاه چاپ به صورت مستقل می شوند که در این صورت نیز وظیفه خود می دانم تا به عنوان یک مربی، تمامی بایدها و نبایدهای کار را به آن ها آموزش داده و در تحقق استقلال کاری آنها را حمایت کنم.
فارغ التحصیلان این آموزشگاه در واقع افرادی هستند که اگر خواستار ایجاد یک شغل و راه اندازی یک کارگاه کارآفرینی باشند در دوره های 4 یا 5 ماهه تمامی فنون مرتبط با حیطه شغلی این رشته را آموزش دیده و در نهایت برای ایجاد آموزشگاهی جدید و ایجاد اشتغال برای جوانانی از قشر خود اقدام می کنند.
در بحث فراخوان آموزشی و جذب کارآموزان نیز ما خوشبختانه با سرمایه اندک خود می توانیم در دوره سالانه با تهیه و پخش پوستر، تراکت و بنرهایی در سطح شهر علاقه مندان به تحصیل و فعالیت در این رشته را برای گذراندن دوره های حرفه ای تشویق و ترغیب نماییم.
علاقه یا نیاز به درآمد؛ کدام یک باعث فعالیت شما در این رشته تخصصی شد؟
باید بگویم که این امری طبیعی است که یک فرد به ویژه فردی که قرار است در آینده سرپرستی یک خانواده را به غیر از خود نیز بر عهده بگیرد باید یک تضمین شغلی برای آینده داشته باشد و من هم از آن دست افرادی بودم که در کنار علاقه زیادی که به فعالیت در این رشته داشتم سعی کردم تا از آینده کاری و درآمد شغلی خود نیز اطلاعاتی در دست داشته باشم و قابل ذکر است که صرفا از روی علاقه یا احساسات به این رشته روی نیاوردم.
باتوجه به اینکه من این کار را با سرمایه اندک خود آغاز کردم اما خوشبختانه هم اکنون می توانم هزینه ایاب و ذهاب را تامین کرده و شرمنده خود و خانواده نباشم اما نیاز است در این راستا حمایتهایی هم از سوی مسئولان نه تنها از من بلکه از تمامی افراد معلول به ویژه کارآفرینان صورت بگیرد چرا که این افراد با داشتن معلولیت دست به کار بزرگ زده و درصدد ایجاد اشتغال برای دیگر جوانان هستند.
غیر از فعالیت در آموزشگاه کار دیگری را نیز دنبال می کنید؟
حدود یک سال است که به غیر از فعالیت نسبی که در آموزشگاه دارم در اداره راهداری و حمل و نقل جاده ای شهرستان پارس آباد نیز مشغول هستم که علی رغم درخواستهای پی در پی برای پذیرش در ادارات مختلف استان و شهرستان در نهایت بعد از معطلی های فراوان و عدم پذیرش مسئولان برای فعالیت من در چارچوب سازمانی و اداری آنها موفق شدم توجه استاندار محترم مدیرکل راه و شهرسازی را جلب کرده و سرانجام مشغول به فعالیت شوم.
متاسفانه در جامعه امروزی ما نگاه ها به سمت معلولان به گونه ای است که بیشتر افراد در مواجه با ما فقط توانایی جسمانی را ملاک و معیار پذیرش در کار می دانند اما این در حالی است که کم نیستند جوانانی در این کشور که با داشتن نقص جسمانی کارهای خارق العاده زیادی انجام داده و به موفقیتهای بی مثالی دست یافته اند.
اگر خواسته ای از مسئولان دارید، بفرمایید؟
تنها خواسته من در حال حاضر از مسئولان استانی این است که شرایطی را فراهم سازند تا بتوانم با شخص استاندار از نزدیک دیداری داشته و مشکلات خود و افرادی با شرایط مشابه من در اطراف خود را برای ایشان بازگو کرده و شرح دهم.
خواسته دیگری که نه تنها برای خودم بلکه برای تمامی قشر معلولان از مسئولان دارم این است که مسئولان توجه داشته باشند که این افراد هم همانند سایر افراد نیاز به حمایت دارند.
باتوجه به اینکه در طول 15 سال گذشته تا به اکنون حمایتی چندان کلان از راه اندازی آموزشگاه من نشده و تا به این لحظه ساختمان آموزشگاه استیجاری است و فقط در سال 86 مبلغ هشت میلیون تومان وام از دولت اخذ کرده ام انتظار دارم تا مسئولان با ارائه مجوزهای مورد نیاز برای رونق چارچوب فعالیت خود در آموزشگاه و پیشبرد اهداف خود که همان اشتغالزایی در سطح وسیع و کارآفرینی است مرا حمایت کنند.
اما بازهم جای شکر دارد که با وجود برخی بی مهری ها از سوی مسئولان آموزشگاه من از سال 87 تا به این لحظه توانسته هم در بحث ثروت اندوزی و پس انداز مالی رشد قابل توجهی داشته و هم اینکه رتبه نخست را در سطح استان کسب کند.
دیدگاهتان نسبت به معلولیت چیست؟
به نظر من اگر خدا بر روی بنده ای از بندگانش دری از حکمت خود را ببندد بی شک درهای دیگری را بر روی او خواهد گشود و من در همه این سالها این حقیقت را به وضوح شاهد بودم و به گونه ای می توان گفت که آن را لمس کرده ام.
من از شرایط فعلی خود به شدت راضی هستم و با عنایت پروردگار با روحیه بالایی که دارم هم در بین خانواده پدری و خانواده خودم و هم در بین دوستان مقبولیت و محبوبیت خاصی دارم و همه این محبوبیت ها را مدیون توجه ویژه خداوند نسبت به خودم هستم.
توصیه من به همه معلولان چه در استان و چه در کشور این است که ما باید به عنوان افرادی خاص و عنصری از جامعه پرآرمان سرمشق و الگویی برای سایر افرادی باشیم که شاید در مواجه با این شرایط توان استقامت ندارند.
و اینکه طبق فرمایشات مقام معظم رهبری باید ما بر روی تربیت جوانان تمرکز کافی داشته باشیم چرا که این قشر در دست گیران امور فردای کشور هستند و نیاز است تا در تربیت صحیح آن ها کوشا باشیم پس این وظیفه من و سایر افرادی با شرایط خاص است تا باوجود معلولیت جزئی خود سرمشقی والا برای آن ها باشیم.
یک پیام کوتاه بعنوان فردی که از شرایط خود شکرگذار هستید برای کسانی که با وجود زیبایی های انکارناپذیر باز هم درصدد انجام انواع جراحی های زیبایی بر ظاهر خود هستند؟
من فقط می توانم بگویم که مهم زیبایی های ظاهری نیست آنچه بیش از همه اهمیت و ارزش والایی دارد زیبایی اخلاقی است ما بکوشیم تا کاستی های اخلاقی خود را تصحیح کنیم وگرنه هرکس در نوع خود زیبایی های بسیاری دارد.
در واقع این اخلاق بوده که معیار سنجش خوب و بد و تفکیک این دو از هم است مهم ظاهر انسان ها نیست مهم درون انسان هاست پس توصیه من به جوانان به ویژه افرادی که بدلیل برخی مسائل روز دنیا تحت جراحی های زیبایی قرار می گیرند این است که تا می توانید برای تصحیح اخلاق و به جای آوردن محسنات اخلاقی خود بکوشید باقی همه فانی و زودگذر است.
انتهای پیام/ح