چرا خارجی‌ها برای دانشجوهای ایرانی هزاران دلار خرج می‌کنند؟

به گزارش خبرنگار حوزه سیاسیون در فضای مجازی گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ عزت الله ضرغامی به مناسبت روز دانشجو یادداشت‌هایی با عنوان "مصائب دانشجو" در کانال تلگرامی‌اش منتشر کرد؛ ضرغامی ضمن تبریک فرارسیدن ماه ربیع الاول، دانشجویان را شناسنامه علمی، انقلابی، حریت، آزاداندیشی و بهترین فرصت برای ارتقاء و پیشرفت جامعه جامعه دانست و از هزینه های چند هزار دلاری کشورهای پیشرفته برای جذب دانشجویان ایرانی سخن گفت.

عزت الله ضرغامی همچنین گزیده ای از سخنرانی خود در دانشگاه صنعتی شریف را با دنبال کنندگانش به اشتراک گذاشت؛ به گفته ضرغامی، وی از رویه‌های جاری سخنرانی‌های سیاسی این روزها فاصله گرفته و اصلی ترین موضوع سخنرانی خود را به پذیرش از دانشگاههای خارجی توسط دانشجویان نخبه اختصاص داده است.


متن یادداشت اول ضرغامی بدین شرح است:

مصائب دانشجو!
فرا رسیدن ماه ربیع و ایضاً خروج  از صفر! را تبریک می‌گویم؛ عزاداری‌ها و توسلات مقبول حق ان شاءالله!
16آذر روز دانشجوست. دانشجویان شناسنامه علمی، انقلابی، حریت و آزاداندیشی جامعه ما هستند. آنها بهترین فرصت برای ارتقاء و پیشرفت جامعه هستند؛ آنان را دریابیم!

***پی نوشت***

بسیاری از دانشجویان رده‌ی اول دانشگاههای برجسته کشور؛ برای ادامه تحصیل به خارج از کشور می‌روند؛ برخی برمی‌گردند و به عنوان هیئت علمی مشغول می‌شوند؛ برخی وارد صنعت و تجارت می‌شوند و برخی دیگر هرگز به میهن خود بازنمی‌گردند. این موضوع بارها در جلسه شورایعالی انقلاب فرهنگی مطرح و در مورد آن صحبت شده است.
آنان به طور متوسط ماهیانه 2500 دلار کمک هزینه می‌گیرند که برای مسکن، مخارج زندگی و پس‌اندازشان کافی است. اگر هم پس از ازدواج و به صورت زوج ادامه تحصیل دهند می‌شود 5000دلار. رقم خوبی است. چرا دولت‌ها حاضر به هزینه کردن این رقم‌ها هستند. پاسخ روشن است.
چون موضوع پایان‌نامه‌های دانشجویان ، مرتبط با نیازها و سفارش‌های دستگاههای حاکمیتی آنان است.
در واقع پروژه‌های تحقیقاتی، دسته بندی می‌شوند و به صورت موضوعات ریز ولی کاربردی به دانشجویان داده می‌ شود. پس طبیعی است که هر نهاد دولتی و یا غیردولتی نیازهای تحقیقاتی خود را با صرف هزینه‌ای نسبتاً ناچیز از طریق دانشجویان مقاطع تحصیلات تکمیلی تأمین نماید.
سؤال این است که چرا در کشور خودمان این اتفاق نمی‌افتد. آیا دستگاههای عریض و طویل و پرهزینه دولتی، نمی‌توانند پروژ‌های تحقیقاتی خود را به دانشگاه‌ها بدهند و با تأمین مخارج دانشجویان نخبه ، هم از آنان استفاده کنند و هم مانع  خروجشان از کشور شوند؟
نکته تأسف بارتر اینکه؛ کسانی که مدرک دکتری خود را از خارج می‌گیرند، نسبت به داخلی‌ها، از اولویت بیشتری برای هیئت علمی برخوردارند!
دلیل آنهم ارتقاء سطح علمی دانشگاه به واسطه ورود دانش و تجربیات جدید به دانشگاه عنوان می‌شود. ظاهراً برای مسئولان دانشگاه؛ کسانی که از همان دانشگاه مدرک دکتری می‌گیرند حرف زیادی برای گفتن ندارند.
این پدیده که از آن به «inbreeding» یاد می‌شود، و پایه استدلال برخی آقایان قرار می‌گیرند؛ به راحتی با مدل‌های جایگزین دیگر که محل بحث‌اش در اینجا نیست حل می‌شود.
بچه‌های عزیزمان را به زور از کشور می‌رانیم و بعد می‌گوییم فرار مغزها و مهاجرت نخبگان !

متن یادداشت دوم ضرغامی بدین شرح است:

امروز در مراسم 16 آذر؛ در دانشگاه صنعتی شریف سخنرانی داشتم.
از رویه‌های جاری سخنرانی‌های سیاسی این روزها فاصله گرفتم و موضوع پذیرش از دانشگاههای خارجی توسط دانشجویان نخبه در دوره‌های تحصیلات تکمیلی را مطرح کردم.
خوشبختانه استقبال خوبی شد و بعد از اتمام سخنرانی حدود یک ساعت، دانشجویان این دانشگاه با من صحبت  و درد دل کردند.
دریافتم که موضوع پُست قبلی من کاملاً درست و در جهت مسائل جدی زندگی علمی و شخصی برجسته‌ترین و نخبه‌ترین دانشجویان کشور است.
آنان از دعواهای سیاسی جاری خسته‌اند و احساس می‌کنند مهمترین نیازهای آنان در مسلخ  این منازعات ذبح می‌شود.
با آنان برای جلسه‌ی دیگری برای بررسی دقیق‌‌تر علل این پدیده و راه‌حل‌های قابل اجرا در شرایط فعلی هماهنگ کردم.
یکی از آنان که از نخبگان دانشگاه شریف بود می‌گفت چند ماه است که برای ازدواج با دختری که او را دوست دارد منتظر پاسخ خانواده اوست و آنان می‌گویند تا در جایی مشغول به کار نشوی جواب مثبت نمی‌دهیم! می‌گفت، آنان فکر نمی‌کردند فارغ التحصیل نخبه شریف بیکار بماند.
سخنرانی‌های دیروز من در دانشگاه های اصفهان به ویژه در دانشگاه فرهنگیان اصفهان و شنیدن دغدغه‌های دانشجویان تأیید اهمیت همین نیازها بود.
برخی در سخنرانی‌های این روزها؛ به جای پرداخت به اصل نیازهای دانشجویان؛ به دنبال آدرس‌های عوضی و پرداختن به حاشیه¬‌‌ها به جای متن هستند.


انتهای پیام/