ترانه سراهای ما شاعرانه نگاه نمی کنند

اهورا ایمان، ترانه سرا در گفتگو با خبرنگارحوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص آثار ترانه سرایان جوان گفت: تصور می کنم آثار ترانه سرایان جوان هنوز به لحاظ کیفی رشد زیادی نکرده است و از این نظر دچار عقب افتادگی هستیم اما تعداد ترانه سرایان جوان افزایش یافته است و از نظر کمی رشد چشمگیری در این زمینه داشتیم.

وی ادامه داد: خواه ناخواه برخی مولفه ها مانند جلسات ترانه خوانی، نشست های نقد ترانه و هم اندیشی شعر و ترانه در فضای ترانه وجود دارد اما مشکل اصلی این است که ترانه سراهای ما شاعرانه نگاه نمی کنند و ترانه را محمل موسیقی می دانند نه محملی برای فکر، اندیشه و فرهنگسازی.

وی افزود: ترانه سرایان جوان ما تنها به مسئله ریتم در آثار خود نگاه می کنند و کلام آنها تنها به با ریتم قابل درک و فهم است. ترانه هرچه بیشتر به شعر نزدیک شود بهتر خواهد بود از طرف دیگر هرچه درک شاعران ما از ترانه های ناب بیشتر شود خوب خواهد بود. به طور طبیعی یکی از مسائل مهم در ترانه های جوانان ما ریتم است همانطور که ریتم زندگی و ارتباط های ما سریعتر شده است و ترانه در ماشین گوش داده می شود این ریتم در ترانه نیز دیده می شود و به ترانه آسیب زده است
 
این ترانه سرا با اشاره به معایب بیشتر ریتم تند در ترانه اظهار داشت: امروز کسی موسیقی را برای به فکر فرو رفتن، همگرایی و فرهنگ گوش نمی دهد و این لطمه ای است که به سریعتر شدن روند زندگی ما زده است و از آن گریزی نیست. می شود در لابه لای این هجمه کارهای تجاری و ریتمیک، نگاهی به فرهنگ انسانی، ادبیات و عشق در ترانه داشت.

وی تصریح کرد: امروز همه ترانه سرایان کارهای عاشقانه می نویسند و موضوع اکثر آنها هجران عشق است. تضاد آنقدر پررنگ است که در هجران نیز باید ریتمیک بشنویم. در صورتی که این نوع ترانه با حالتی آرام و ملایمت همراه است و هراسناک نیست. این تامل را از ما گرفته است و می توانست پیشنهاد بهتری برای معضلات داشته باشد.

ایمان ادامه داد: ترانه نمی تواند به مخاطب خود برای حل معضلات اجتماعی راهکاری ارائه دهد اما می تواند در افراد جامعه یک همگرایی برای حل مشکلات ایجاد کند. هیچ ترانه ای نمی تواند فقر را از بین ببرد اما اگر خوب ساخته و آهنگسازی شود می تواند گروه های مختلف اجتماعی را متوجه این موضوع کند.

این ترانه سرا بیان کرد: اگر این اتفاق بیفتد هنگامی که از خانه بیرون می روم مهربان تر هستم و هنگامی که فقیری سر چهار راه ببینم به وی کمک می کنم. چند درصد این دیدگاه را دارند و با دید همراه کردن مردم برای حل معضلات اجتماعی به آن می نگرند.  
 
وی تصریح کرد: احترام به والدین، مادر ، همسر و فرزند می تواند موضوع ترانه باشد. اخیرا مثلث های عشقی موضوع ترانه های ما است. درصورتی که تا این حد خیانت در جامعه ما وجود ندارد و معضل جامعه ما نیست. این مسئله معضل کشورهای دیگر است ولی ما از آن گرته برداری کردیم و نمی دانم چرا اینقدر به آن دامن زده می شود.

ایمان با اشاره به بیان ساده ترین مسائل انسانی به ساده ترین صورت در ترانه ها بیان کرد: موسیقی الکترونیک به گسترش موسیقی در کشور ما بسیار کمک کرده است اما آنچه در این میان فدا شده فکر و تفکر است. در موسیقی به این فکر می شود که ریتم 84 را به 120، 120 را به 130 و در نهایت 130 را به 136 ارتقا دهند و با تندتر خواندن هیجان بیشتری به مخاطب خود وارد کنند.

این ترانه سرا در پایان گفت: جایگاه فکر و اندیشه در موسیقی و ترانه امروز کجاست؟ در کارهای خودم سعی کردم به این مسئله توجه کنم. اثرم با عنوان «قصه اینجوری نبود» مورد استقبال مردم قرار گرفت در حالی که این اثر پایین ترین ریتم را داشت اما بیشترین بازخورد را از آن گرفتم. هنوز هم مردم ما دنبال بیان مناسب عواطف در ترانه هستند و گوش آنها را تنها سرشار از  موسیقی و ترانه ریتمیک نکنیم.




انتهای پیام/