راحله ناطقی، نویسنده کتاب «جواهراتی در غبار» در گفتگو با خبرنگار
حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص کتابش گفت: پس از «بوعلی سینا» و «زکریای رازی» نشانه مشخصی از طب سنتی در کشور وجود نداشت. متخصصین این رشته دوره عمومی را می‌گذرانند و پس از گذراندن دوره‌ای کوتاه متخصص طب سنتی می‌شوند. این مسئله را ظلم به کسانی می دانستم که نسل به نسل این طب را تا به امروز در سینه خود نگه می داشتند. به همین دلیل هفت سال به شهرهای مختلف مسافرت کردم و مانند یک خبرنگار با کسانی مصاحبه کردم که سال های سال در این زمینه فعالیت کرده بودند. مجموع گفتگوهایم را با آنها در قالب کتابی با عنوان «جواهراتی در غبار» منتشر کردم.
وی افزود: کتاب «جواهراتی در غبار» را با هزینه شخصی‌ام در 900 صفحه چاپ کردم تا یاد پیشکسوتان طب سنتی را زنده نگه دارم. کوچکترین فردی که با وی مصاحبه کردم و نام آن در کتاب آمده است، 80 سال دارد. این کتاب را به موسسه تحقیقات طب سنتی ایران اهدا کردیم، به دلیل آنکه این کتاب مخاطب عام نداشت.
نویسنده کتاب «جواهراتی در غبار» در خصوص انگیزه خود از نگارش این کتاب اظهار داشت: فردوسی هنگام سرودن شاهنامه می‌خواست زبان فارسی را زنده کند، هدف من از نگارش کتاب «جواهراتی در غبار» فردوسی وار بود و می خواستم همان کاری را انجام دهم که بزرگان ما انجام دادند و تمام عمر خود را صرف انجام تحقیقات کردند.
انتهای پیام/