در دهه های گذشته، آمریکا به واسطه نیازی که به نفت اوپک و عربستان سعودی داشت مجبور به پرداخت هزینه های گزافی بود. به خصوص، در دهه 1970 با اعمال تحریمهای نفتی عربستان علیه آمریکا، بحران نفتی آمریکا را فرا گرفت.
بسیاری از تحلیلگران حوزه انرژی بر این باورند که با روی کار آمدن دولت جدید در آمریکا اتحاد ریاض و واشینگتن وارد مرحله حساسی خواهد شد. تئو متسوپولوس، تحلیلگر حوزه حمل و نقل و بازرگانی معتقد است در حال حاضر شناسایی زمینه های مشترک میان واشینگتن و ریاض دشوار است.
متسوپولوس می گوید: رابطه بین آمریکا و عربستان در قالب کدهایی مخفی همچون چشم انداز عربستان در مورد آینده جهان، عدالت اجتماعی، حقوق بشر و آزادی بیان اندیشه نهفته است و به نظر می رسد ارتباط دو کشور ربطی به تبادلات نفتی نداشته باشد. با این حال، با کمرنگ شدن تبادلات نفتی آمریکا و عربستان، ارتباط مشترکی بین واشینگتن و مسکو در حال شکل‌گیری است. روسیه در سالهای گذشته حکم یک مخالف ایدئولوژیکی در زمینه های اقتصادی و سیاسی را برای آمریکا داشته است. هر دو به دنبال نفوذ و نمایش قدرت ژئوپولیتیکی بوده اند. با این حال، نمایش قدرت آنها آشکار بود. همین موضع غیر ریاکارانه مسکو در مقابل واشینگتن می تواند سرآغاز روابط دو طرف در برخی زمینه ها از جمله تبادلات نفتی شود. به نظر می رسد، زمان انعقاد یک قرارداد نفتی طلایی بین آمریکا و دشمن قدیمی اش که شریکی صادق در بازار نفت است فرا رسیده باشد.
کوین رونی، مدیر موسسه نفتی لانگ آیلند دیدگاه متفاوتی درباره روابط نفتی آمریکا با عربستان و روسیه دارد. به عقیده وی، ریاض متحدی با منافع متقابل برای واشینگتن است؛ ولی مسکو همانطور که زمانی "چرچیل" به آن اشاره کرده یک معمای پیچیده پر رمز و راز است. ولی با توجه به نتیجه انتخابات در آمریکا و عدم قطعیت آینده انرژی در این کشور، جدایی نفتی از عربستان به نفع روسیه پیش بینی می شود.
اف گرگوری گاس از دیگر تحلیلگران مسائل خاورمیانه معتقد است روابط واشینگتن و ریاض صرفا بر پایه نفت نیست بلکه مواضع ژئوپولیتیکی است. به باور گاس، اتحاد عربستان و آمریکا همچنان به قوت خود باقی خواهد ماند.
انتهای پیام/