به گزارش خبرنگار
حوزه فوتبال و فوتسال گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان، رضا شاهرودی (زاده اول فروردین ۱۳۵۱ -تهران) بازیکن سابق تیم ملی فوتبال ایران است. او در بین هواداران به دلیل شباهتش و همچنین پست بازی یکسان با پائولو مالدینی به "رضا مالدینی" مشهور بود.
زندگی شخصیرضا شاهرودی اهل محله امامزاده حسن تهران است. در زمینی که او تمرین می‌کرد، پیش از او حسین فرکی و بعد از او وحید هاشمیان تمرین کردند. پدرش در یکی از روزهای سال ۵۷ همزمان با انقلاب از خانه خارج شد و دیگر هیچگاه به خانه بازنگشت. تأمین هزینه خانواده پنج نفری به دوش برادر بزرگترش، علی افتاد که برای کار کردن تحصیل را رها کرد.
بازی های باشگاهیوی سابقه بازی در تیم‌های کشاورز تهران، پرسپولیس تهران، آلتای اسپور، دالیان هایچانگ،پاسارگاد و پیکان را دارد. اولین قراردادش در سال ۱۳۶۶ با باشگاه صنعت و معدن بود. مبلغ قرارداد ۵۰ هزار تومان بود با ماهی سه هزار تومان دستمزد. بالاترین دستمزد او در ایران ۲۵ میلیون تومان در فصل ۸۰–۸۱ برای بازی در تیم پرسپولیس بود. او برای بازی با باشگاه دالیان مبلغی معادل ۱۵۰ میلیون تومان گرفت.
او پس از حوادث شهرآورد سی و هشتم تهران در دی ماه سال ۱۳۷۳ یک سال از حضور در میادین محروم شد.
جام جهانی فرانسهرضا شاهرودی در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۸ عضو تیم ملی ایران بود. امّا یک روز قبل از بازی با یوگوسلاوی در حین تمرین از ناحیه پا مصدوم شد و بازی‌ها را از دست داد. او برای زدن ضربه سر همراه استیلی بلند شده، در هنگام فرود چون مچ پای خود را نبسته بود، مچ پایش چرخید و استیلی هم بر روی پای او افتاد و به خاطر مصدومیت بازیهای جام جهانی را از دست داد.
بازی ایران و استرالیادر این بازی شاهرودی چند بار اوت را به برای دایی پرتاب کرد، ولی دایی توپ را به او برنگرداند و سپس توپ را لو داد. این مسئله منجر به عصبانیت شاهرودی و اعتراض او به علی دایی شد.
دوران مربیگریوی مربیگری را در تیم داماش ایرانیان به عنوان دستیار در سال ۲۰۰۶ شروع کرده، سپس به تیم‌های کوثر لرستان، استیل‌آذین و سنگ آهن بافق به عنوان دستیار و کمک مربی پیوسته است.
شاهرودی از بازیکنان تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۸ بوده است و ۴۰ بازی و ۵ گل ملی نیز در کارنامه این بازیکن دیده می‌شود.
با رضا شاهرودی گفت و گویی خودمانی ترتیب دادیم که در ادامه می خوانید :
این روزها که دور از فوتبال هستید روزگار را چطور می‌گذرانید؟در حال حاضر مربی جایی نیستم و پس از جدایی از سیاه جامگان در فصل گذشته دیگر حضوری در مستطیل سبز نداشتم .مشخص هم نیست چه زمانی به میادین بازگردم.
شما یکی از محبوب‌ترین فوتبالیست‌های ایران هستید این روزها سخت نیست که از فوتبال دور افتاده‌اید؟برای هر بازیکنی سخت است اما خوشحالم که مردم هنوز ما را از بازیکنان جدید بیشتر می‌شناسند. البته من به کسی بی‌احترامی نمی‌کنم و روی صحبت من به بعضی بازیکنان است. مردم هنوز بازیهای مان را یادشان است و همیشه از سانتر‌های من تعریف می‌کنند که در حال حرکت سانتر می‌کردند و همین که در دل مردم هستم برایم کافی است.
به کدام مربی فوتبالی بیشتر علاقه دارید : اولین بار استانکو در جام ملت های آسیا هیروشیما به تیم ملی دعوتم کردو اتفاقا مرا در ترکیب ثابت تیم ملی هم قرارداد. استانکو اعتقاد عجیبی به من و کریم باقری داشت و همیشه به ما می گفت شما شیرهای من هستید. آنقدر گفته بود که ما خودمان را مثل شیر می دانستیم. استانکو مربی بزرگ و بی نظیری بود که در همان سال ها نکاتی را می گفت که امروز مربیان به آن رسیده اند.به همین علت می توانم بهترین مربی دوران ورزشی ام را استانکو بیان
کنم.چرا که وی یکی از بهترین مربیان خارجی بوده که به کشور ایران آمده و
توانست تاثیر گذاری مثبتی در فوتبال حرفه ای من داشته
باشد.هیچ وقت کارهای خوب وی را از یاد نخواهم برد و تا عمر دارم مدیون
اویم.
به کدام بازیکن خارجی بیشتر علاقه مند هستید؟
معتقدم
لیونل مسی بهترین بازیکن حال حاضر جهان است. زیرا این بازیکن ریز نقش
آرژانتینی تاکنون بازی های بسیار درخشانی از خود ارائه داده است و به نظر
من وی لیاقت کسب عنوان بهترین بازیکن جهان را دارا است.
بهترین خاطره شما از دربی‌هایی که بازی کردید کدام بازی بوده است؟طبیعتا دربی‌هایی که بردیم برایم جالب بوده و جالب‌تر بازی‌هایی بوده که با پاس من دربی را بردیم مثل همان بازی‌ای که یک بر صفر بردیم که با سانتر من هاشمی‌نسب دروازه استقلال را باز کرد. وقتی دربی را می‌بردیم هواداران پرسپولیس تا یک هفته خوشحال بودند اما اگر تیم می باخت طبیعتا شرایط خوبی در تیم حکفرما نبود.
تلخ‌ترین دربی که پشت سر گذاشتید کدام بود؟تلخ‌ترین دربی من همان بازی‌ای بود که یک بر صفر به استقلال باختیم و گل این تیم را علیرضا اکبرپور زد که من در آن بازی کاپیتان بودم. اگر در آن صحنه علی انصاریان روی اکبرپور خطا می‌کرد آن توپ گل نمی‌شد البته بگویم اگر دربی را می‌باختیم تا 48 ساعت از خانه بیرون نمی‌آمدیم و حتی پاسخ تلفن کسی را هم نمی‌دادیم چون روی مان نمی‌شد با کسی حرف بزنیم.
چرا عده‌ای از بازیکنان حال حاضر فوتبال حاشیه‌هایشان را به صورت مکرر تکرار می‌کنند؟این مسائل به فقر فرهنگی بازیکنان برمی‌گردد، بازیکنان زمان ما تربیت شده یک سری از مربیان و معلمان خوب اخلاقی بوده‌اند و بزرگ و کوچک سرمان می‌شد اما متاسفانه با ورود پول به فوتبال احترام‌ها از بین رفت. بازیکنان پول‌های خوب می‌گیرند اما کارایی هم ندارند و فکر می‌کنند چون پول‌های خوب می‌گیرند دیگر نباید به دیگران احترام بگذارند اما آنها باید فکر بعد از فوتبالشان باشند. بازیکنان اگر مردم‌داری نکنند بعد از تمام شدن فوتبالشان دیگر کسی یاد آنها نمی‌افتد.
پرسپولیس فعلی را چطور تیمی می‌بینید؟
به نظرم پرسپولیسی ها در چند نقطه باید برای حضور قدرتمندانه در ادامه مسابقات لیگ برتر، جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا در نیم فصل چند بازیکن را جذب کنند. در این فصل تاکنون توانسته اند نتایج درخشانی را کسب کنند و در صورتی که به همین روندی فعلی که در پیش گرفته اند ادامه دهند به طور حتم در پایان فصل یکی از تیم های مدعی قهرمانی در لیگ شانزدهم خواهند بود.ازطرفی بازیکنان جوان و با استعداد زیادی در ترکیب پرسپولیس وجود دارند که همین بازیکن ها می توانند تا سالیان سال در این تیم به میدان بروند. این که پرسپولیس هفت الی هشت بازیکن ملی‌پوش دارد، واقعا اتفاق خوبی است. این موضوع مرا یاد دوران بازی خودمان می‌اندازد که پرسپولیس ۹ بازیکن ملی‌پوش داشت. اگر الان هم این ملی‌پوشان تعدادشان بیشتر باشد و فیکس بازی کنند به طورحتم برای موفقیت پرسپولیس هم مفیدخواهد بود.
درباره شیرین ترین و غمگین ترین خاطرات فوتبالی تان بگویید؟
به
عنوان بهترین خاطره دوران ورزشی ام می توانم صعود به جام جهانی 1998 همراه با تیم ملی ایران اشاره کنم و بدترین
خاطره دوران بازیگری من نیز به مصدومیت من در جام جهانی 98 پیش از بازی با یوگسلاوی مربوط می شود.در تمرین آخر ساق بند نبسته بودم و متاسفانه مچ پایم را هم فیکس نکردم و وقتی برای زدن یک ضربه سر به هوا پریدم پایم بسیار بد به زمین خورد و بعد از آن حمید استیلی هم ناخواسته روی پای من فرود آمد و جام جهانی را از دست دادم.مدیر باشگاه هامبورگ با عابدینی آمده بودند تا تنها حضور من در ترکیب اصلی تیم ملی را ببینند وقرارداد را امضا کنند. متاسفانه آن زمان آنقدر بازیکن ضعیف به این تیم برده بودند می ترسیدند و فقط بازیکنان ثابت تیم ملی را جذب می کردند. متاسفانه مصدوم شدم و نتوانستم قرارداد خود را با هامبورگ امضا کنم البته مطمئن باشید اگر من با تیم ملی در جام ملت 96 حضور پیدا می کردم قطعا همان موقع ل‍ژیونر شده بودم.
انتهای پیام/