وی تأکید کرد: آلودگی هوا غیر سیاسی‌ترین موضوعی است که در کشور وجود دارد و باید به شیوه علمی حل شود.
ندافی تصریح کرد: در فصل چهارم حمایت طلبی در آلودگی هوا پیشنهادات اجرایی خود را در راستای برنامه کنترل آلودگی هوا و کاهش اثرات آن بر سلامت پرداخته‌ایم.
نماینده پژوهشکده محیط زیست ادامه داد: پیش‌بینی اهداف کمی در برنامه جامعه آلودگی هوا؛ اولین موردی است که در سند جامعه کنترل آلودگی هوا گنجانده شده، برنامه‌های ملی کاهش آلودگی هوا که تاکنون ارائه شده است دارای اهداف کمی و مشخص در زمینه کاهش غلظت آلاینده‌های هوا نبوده، بنابراین امکان پایش و ارزش یابی موثر برنامه‌ها وجود نداشته و معمولا زمانی توجه مردم و مسئولان به ناموفق بودن برنامه یا دستیابی کامل به اهداف آن جذب می‌شود که زمان اجرای برنامه سپری شده و فرصتی برای اصلاح برنامه‌ها و عمل کردهای ناشی از آن وجود ندارد در حالی که این مورد در سند جامعه آلودگی هوا رفع شده است.
استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران بیان داشت: توجه به رشد اقتصادی و تأثیر در برنامه‌های جامعه کاهش آلودگی هوا از دیگر مواردی است که در برنامه های قبلی کنترل آلودگی هوا وجود نداشته ولی در فصل چهارم سند حمایت طلبی آلودگی هوا گنجانده شده؛ خروج خودروهای فرسوده مهم‌ترین و تأثیرگذارترین محور آلودگی هوا است که صاحب اجرای آن تا حدی بوده‌ایم.
*لزوم توجه به ظرفیت اتمسفر
وی گفت: در نظر گرفتن ظرفیت اتمسفر برای پذیرش و ترقیق آلاینده‌های هوا از دیگر اقداماتی است که برای اولین بار در برنامه‌های کاهش جامعه آلودگی هوا گنجانده شده است.
ندافی ادامه داد: سایر کشورها برای تعیین ظرفیت اتمسفر نقشه‌هایی دارند ولی هیچ یک از شهرهای ما چنین مطالعه‌ای را نداشته و اگر این مطالعه انجام شده ناقص بوده و بسیاری از پیش‌بینی‌ها محقق نشده است بنابراین نتوانسته‌ایم از حوادث ناشی از آلودگی هوا در شهرهایمان جلوگیری کنیم.
* لزوم فهرست بندی انتشار آلاینده‌ها
نماینده پژوهشکده محیط زیست تصریح کرد: تهیه فهرست انتشار آلاینده‌های هوا اقدامی بوده که در دوره‌های گذشته به طور دقیق و علمی انجام نشده و یا ناقص بوده، دانشگاه‌ها و محققان می‌توانند در این زمینه کمک بزرگی به ما کنند چرا که باید برنامه‌ها را بر اساس واقعیت پیش ببریم.
*توجه به برنامه مدیریت محیط زیست
استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: در نظر گرفتن چارچوب برنامه مدیریت محیط زیست در تدوین برنامه‌های جامعه کاهش آلودگی هوا از دیگر موارد فراموش شده در برنامه‌های جامع کاهش آلودگی هوا بوده که این نیز از دیگر مواردی است که تاکنون سابقه اجرا نداشته و در سند جامعه حمایت طلبی کنترل آلودگی هوا و کاهش تبعات بر سلامت در نظر گرفته شده است.
* تعیین استانداردهای هوای پاک
وی با بیان اینکه آخرین استاندارد تعیین شده برای هوای پاک مربوط به مرداد سال 88 بوده و در هیئت دولت برای سه سال تصریح شده بود، افزود: بعد از این زمان هیچ استاندارد دیگری برای هوا تعیین نشده بود و هنوز این مورد به محل اختلافی بین سازمان‌های مختلف تبدیل شده است.
ندافی تأکید کرد: باید استانداردهای هوای پاک برای کشور مجددا تدوین شود تا بر مبنای آن حرکت کنیم ولی در حال حاضر هنوز این استاندارد اعلام نشده است.
*افزایش آلاینده NO2
نماینده پژوهشکده محیط زیست گفت: با اینکه در حال حاضر هوای کشورمان از نظر ذرات معلق با قطر کمتر از 2.5 میکرون که خطرناک‌ترین ذرات آلاینده محسوب می‌شوند روند رو به کاهشی داشته است، اما NO2 که آلاینده مشکل سازی نیست دوباره افزایش یافته است.
استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران ادامه داد: راهکارهای برنامه جامعه کاهش آلودگی هوا نباید طوری باشد که با کاهش یک آلاینده، آلاینده دیگر افزایش یابد بنابراین برنامه‌ریزان باید به این موضوع به دقت رسیدگی کنند.
* نابسامانی در اطلاع رسانی از کیفیت هوا
وی گفت: اطلاع رسانی در مورد کیفیت هوا و اثرات آن بر سلامت افراد بسیار نابسامان است چرا که این موضوع از طریق سازمان‌های مختلف با تعابیری بعضا نادرست اعلام می‌شود و این گونه اطلاع رسانی‌ها مردم را دچار نوعی سردرگمی و بالاتکلیفی کرده و از نظر سلامت روانی نیز آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
ندافی بیان داشت: اطلاع رسانی در این زمینه باید با مسئولیت و زیر نظر وزارت بهداشت که عهده دار سلامت می‌باشد، انجام گیرد و سایر سازمان‌ها در این زمینه هیچ دخالتی نداشته باشند.
* استفاده از تخصص دانشگاه‌ها
نماینده پژوهشکده محیط زیست با اشاره به اینکه در چند سال اخیر رشد چشمگیری در مراکز دانشگاهی و تحقیقاتی داشته‌ایم، افزود: امروزه ده‌ها متخصص برجسته در زمینه آلودگی هوا در دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی وابسته به وزارت بهداشت مشغول فعالیت‌اند که متأسفانه هیچ نقشی در زمینه تدوین برنامه‌ها اجرا و پایش آن ندارند.
استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران تأکید کرد: باید نهایت استفاده را از ظرفیت متخصصان دانشگاهی و مراکز علمی به عمل آوریم.
* پایش کیفیت هوا ناقص است
وی تصریح کرد: طبق بررسی‌های انجام شده از جدول شاخص‌های ارائه دهنده کیفیت هوا از 500 داده‌ای که باید وجود داشته باشند 350 مورد آن‌ها نبوده است، در حالی که پایش کیفیت هوا بحث مهمی است.
ندافی بیان داشت: 40 ایستگاه سنجش آلودگی هوا در شهر تهران وجود دارد که به طور مستمر پایش می‌شود و از آن‌جایی که برنامه‌ها بر اساس داده‌های جداول کنترل کیفیت هوا برنامه ریزی می‌شود، بنابراین باید توجه ویژه‌تری در این خصوص داشته و نسبت به تکمیل شاخص و داده‌های ناقص اقدام کنیم.
نماینده پژوهشکده محیط زیست گفت: در برخی دیگر از شهرهایمان وضعیت داده‌های پایش کیفیت هوا از تهران نیز بدتر است.
* توجه به تربیت و جذب نیروی متخصص
استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: سازمان حفاظت محیط زیست تنها دو الی سه کارشناس متخصص و خوب در زمینه آلودگی هوا دارد بنابراین این سازمان نیاز به جدب نیروهای متخصص و کاردان در ردیف استخدامی دارد.
* پیش بینی منابع مالی پایدار
وی تصریح کرد: چون از منابع مالی پایدار برخوردار نیستیم اقدامات ما برای کاهش آلودگی و پیامدهای آن بر سلامت مردم یک وضعیت سینوسی دارد.
ندافی ادامه داد: بنابراین در طراحی راه‌های کاهش آلودگی هوا نباید صرفا به بودجه عمومی تکیه شود و امکان اجرای برنامه‌ها با کمک بخش‌های غیر دولتی و خصوصی محقق شود.
نماینده پژوهشکده محیط زیست بیان داشت: مثلا می‌توان ساز و کار شفاف و کارآمد برای جمع آوری مبالغ جریمه از متخلفان آلاینده هوا و اختصاص آن برای اجرای راه‌های کنترل آلودگی هوا تدوین کرد و یا تأسیس صندوق کنترل آلودگی هوا می‌تواند در راستای اقدامات کاهش آلودگی هوا موثر و سودمند باشد.
* تداوم اجرای کامل راهکارهای کاهنده آلاینده هوا
استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: توصیه می‌شود در طراحی و اجرای برنامه‌ها و فعالیت‌های کنترل آلودگی هوا ارزیابی با جدیت و به عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر پیگیری شود.
وی تأکید کرد: واگذاری نتایج پایش درونی و بیرونی از اجرای صحیح برنامه‌ها به سمن‌ها و سازمان‌های مردم نهاد و مراکز دانشگاهی می‌تواند بهترین راهکار برای تداوم اجرای کامل راهکارهای کاهنده آلودگی هوا باشد.
انتهای پیام/