به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ نصرالله عبداللهی یکی از نزدیک ترین افراد به منصور پورحیدری بود. عمو نصی آبی ها از روزهای جوانی رفاقت خود را با منصورخان شکل داد. آنها آنقدر با هم صمیمی بودند که در تمام اردوهای تاج سابق هم اتاق بودند.
عمو نصی از صبح امروز مغموم ترین چهره فوتبال ایران است. او از چند شب قبل می دانست که دیگر علم پزشکی کاری از دستش برای منصور برنمی آید. در تمام هفته های اخیر هرگاه که از عمو نصی می پرسیدیم چرا به بیمارستان نمی رود در یک جمله می گفت دلم نمی آید منصور را از پشت شیشه در آن شرایط ببینم. منتظر می مانم تا خوب شود و سرپا شود و از بیمارستان بیرون بیاید.
داستان رفاقت عمو نصی و منصورخان فقط به گذشته ها برنمی گردد. عبداللهی در آخرین ماه های عمر پورحیدری رفاقت را در حق او تمام کرد اما هیچوقت پرده از این راز برنداشت که چرا نمی پذیرفت روی نیمکت استقلال به عنوان سرپرست بنشیند. یکی از نزدیکان استقلال حالا پرده از آن راز برمی دارد.
وی می گوید: چند ماه قبل قرارداد آقای عبداللهی به عنوان سرپرست حاضر شده بود و با توجه به وضعیت جسمانی منصورخان تصمیم باشگاه بر این بود که عبداللهی سرپرست باشد اما هر بار که با او مذاکره می شد از پذیرش این مسوولیت طفره می رفت و می گفت دیگر انگیزه ای برای سرپرستی ندارد. او به باشگاه استقلال اعلام کرده بود که حوصله سرپرستی و فشارهای ناشی از آن را ندارم اما اصل ماجرا چیز دیگری بود.
عبداللهی که از جزییات زندگی منصور پورحیدری باخبر بود می دانست که هزینه های درمان سرطان ریه خانواده او را به شدت تحت فشار قرار داده است و در عین حال وی با باشگاه استقلال قرارداد رسمی ندارد و ممکن است بدون قرارداد نتواند حق و حقوقش را بگیرد لذا با خود عهد کرده بود زمانی روی نیمکت می نشیند که پورحیدری قراردادش را بسته باشد وهمین اتفاق (سرپرستی رسمی عبداللهی) روزی اتفاق افتاد که ظهر آن منصور پورحیدری نیز قراردادش را با باشگاه منعقد کرد.
عبداللهی حالا غمگین تر از همیشه است اما آنهایی که او را می شناسند می دانند رفاقت را در آخرین روزهای عمر پورحیدری در حق او تمام کرد.
انتهای پیام/
هرچند این ها در دوره و زمانه ما کمرنگ شده ... اما مشتی ها بیائید و نگذاریم این صفتها به دست فراموشی سپرده بشه ...
منصورخان از بین ما رفت ... اما آنچه از ایشان و امثال تختی ها می ماند ، معرفت آنهاست ...
منصور خان همچنانکه از همه چیز میگذشت ، از " دنیــا " هم گذشت ، خدایش بیامرزد