به گزارش
حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران، یک جوان نابینا که سال ها به افراد دارای بینایی درس داده است، اکنون در مقطع ارشد درس می خواند و می گوید می خواهد با تلاش و پشتکار به یک پست کلان مدیریتی در افغانستان دست یابد.
همایون حکیمی ۲۶ ساله، که باشنده اصلی شهر مزار شریف است در حال حاضر محصل صنف اول پوهنتون خصوصی دنیا در کابل می باشد.
وی در گفت‌و‌گو با یکی از رسانه‌های افغانستانی گفت: در هشت سالگی بعد از شش ماه گذراندن دوره آمادگی، در صنف اول مکتب نشست و بعد از سپری کردن صنف دوم، صنف سوم را امتحان لیاقت داده و وارد صنف چهارم شد واز آن به بعد همه درس هایش را با استفاده از خط بریل(خط ویژه نابینایان) ادامه داد.
همایون حکیمی افزود که از صنف چهارم تا دوازدهم، اول نمره عمومی مکتب بود و با همین امتیاز از مکتب دقیقی بلخی مزار شریف سند فراغت بدست آورده است.
این جوان نابینا مي‌گويد:" پس از فراغت از مکتب، هیچ کسی موافق ادامه درس خواندم نبود، می گفتند که یک فرد نابینا نمی تواند بجایی برسد، اما من هدفم را دنبال کردم و با مشکل به پوهنتون خصوصی مولانا راه یافتم و دوره لیسانس را موفقانه به پایان رساندم."
همایون افزود:" علاقه داشتم که به تحصیل خود ادامه بدهم تا این که به کمک وزارت کار و امور اجتماعی، شهدا و معلولین به پوهنتون خصوصی دنیا معرفی شدم واکنون در پوهنتون دنیا به صورت رایگان درمقطع کارشناسی ارشد درس می خوانم، اما هزینه خوراک و پوشاک خود را باید تهیه کنم."
همایون که فرزند سوم یک خانواده نُه نفری است می گوید که یکی از خواهرانش که از وی کوچکتر است، نیز از نابینایی رنج می برد.
وی گفت که پدرش، تاکسی دارد و هزینه زندگی خانواده و مصارف ادامه تحصیل اش رامی پردازد.
تحسین از سوی استادان و هم دوره هایش
احمد شاه سنگدل، رئیس پوهنتون دنیا گفت که دراین پوهنتون ۱۱ محصل نابینا مصروف تحصیل است که در مقاطع لیسانس و فوق لیسانس(ماستری) درس می خوانند.
وی گفت که همایون حکیمی یکی از جوانان فعال و روشنفکر است که استعداد خاصی دارد و درس هایش را به خوبی به پیش می برد.
سنگدل افزود:" توانمندی های که در وجود این جوان نابینا است، در خیلی از جوانان بینای ما نیست زیرا وقتی که تازه وارد این پوهنتون شد با صراحت برایم گفت که یک تعداد کسانی که چشم ندارند این وطن را جور نکردند من می خواهم با چشم ها ی نابینای خود این وطن را آباد و مرفه سازم ."
بهشته شاهین، محصل سمستر اول دوره ماستری پوهنتون دنیا و از هم دوره های همایون، از استعداد و پشتکار این فرد نابینا سخن گفت و تلاش و پشتکار او را مایه افتخار خواند.
از مدیریت یک نشریه تا تدریس در دارالمعلمین
همایون می گوید که به دلیل علاقه اش به فعالیت های فرهنگی و اجتماعی، در سال ۱۳۸۷، ماهنامه" خط سبز" را که نشریه یی فرهنگی و اجتماعی است، بنیان گذاشت.
این جوان نابینا گفت:" با هزینه شخصی ام این نشریه را ایجاد کردم و مدیریت آن را تا سال ۱۳۹۴ برعهده داشتم؛ این نشریه برای افراد دارای بینایی بود و من با استفاده از یک سیستم ویژه که حروف و کلمات را هنگام تایپ کردن تلفظ نیز می کند، تایپ کردن را آموختم و مطالب آن را با همکاری دوستان تهیه می کردم."
همایون افزود که از سال ۱۳۹۰ تا پایان سال ۱۳۹۴، با همکاری کمیته سویدن به عنوان استاد افتخاری در دارالمعلمین ولایت بلخ، تدریس کرده است.
وی گفت:"با این که صنف ۱۲ را خوانده بودم و تازه دوره لیسانس را آغاز کرده بودم اما به دلیل مطالعه زیاد و استعدادی که در من می دیدند، زمینه تدریس صنوف ۱۳ و ۱۴ را برایم فراهم ساختند و من به مدت پنج سال به محصلان دارالمعلمین روان شناسی و تعلیم و تربیه اختصاصی درس می دادم."
قرار گرفتن در یک پست کلان دولتی؛ آرزویی که تحقق اش را نزدیک می بیند
حکیمی افزود که با رسیدن به مرحله ماستری ثابت کرد که یک فرد نابینا هم در صورتی که زحمت بکشد و پشتکار داشته باشد می تواند به تحصیلات عالی ادامه بدهد و از استعدادش بهره بگیرد.
وی گفت:" در اجتماع، نابینایان را آدم های ناقص می بینند و ضعیف؛ کسانی که باید همه عمر بار دوش دیگران باشند اما اگر نابینایان تلاش کنند و از سوی دیگران تشویق شوند با وصف معلولیتی که دارند می توانند به جایی برسند."
این جوان که مادرزاد نابینا بوده است، می گوید:" با وجودی که نابینا هستم، در صنایع دستی به ویژه بافتن دستکول، جاکت، جراب، لیف جان شویی، بند تنبان هم مهارت دارم و از این راه هم کمی درآمد دارم؛ من کار می کنم و می خواهم ثابت کنم که می توانم و تا به هدفم نرسم، دست از تلاش خود نخواهم کشید."
به نوشته پژواک، همایون گفت که تدریس در پوهنتون و کارهای فرهنگی و اجتماعی را دوست دارد اما هدفش به مراتب بالاتر از این هاست و باور دارد که روزی به آرزویش که همانا رسیدن به یک پست کلان مدیریتی کشوراست، خواهد رسید.
انتهای پیام/