به گزارش
گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ نخستین نشست كارگاهی سیاست‌گذاری فرهنگی ویژه مدیران مراكز استانی حوزه هنری عصر چهارشنبه 5 آبان ماه با موضوع «تجربه نگاری فرهنگی» با سخنرانی دكتر مجید مصلحی، مدیركل امور استان‌ها و مجلس حوزه هنری و پژوهشگر سیاست‌گذاری فرهنگی و با حضور مدیران استانی حوزه هنری برگزار شد.
مصلحی درابتدای جلسه به ضرورت «تجربه نگاری فرهنگی» برای پرهیز از تكرار اشتباهات مدیریتی اشاره كرد و گفت: ثبت تجربه در شرایط دنیای امروز كه دانش در هفتاد روز دو برابر می‌شود از اهمیت بیشتری برخوردار است. فراموشی سازمانی به این معنا كه توانایی حذف دانش سازمانی منسوخ شده را داشته باشیم، یكی دیگر از موارد لزوم تجربه نگاری فرهنگی است.
وی با تاكید بر اهمیت آشنایی بر ابزار برای ثبت دانش و تجربه‌های سازمانی افزود: برای ارتقای یك سازمان، مدیر و كارمندان باید چند مهارتی، باشند و علاوه بر توسعه توانمندی ها، باید دانش خود را نیز ارتقا دهند. بسیاری از سازمانهای ایرانی با استفاده از ابزارهایی كه اغلب كم هزینه و قابل دسترس هستند میتوانند توانایی‌شان را برای مدیریت دانش بیافزایند.
مصلحی در توضیح انواع دانش ادامه داد: ما دو نوع دانش داریم یكی دانش صریح ودیگری دانش ضمنی است. دانش صریح كدگذاری شده و آكادمیك است و سهم به كارگیری افراد از این دانش بیست درصد است اما دانش ضمنی به تجربه حاصل می‌شود و از روش برخورد با سوژه بدست می آید. امكان دسترسی به این نوع دانش برای همه مقدور نیست و هشتاد درصد توانایی یك مدیر به دانش ضمنی او باز می‌گردد.
مصلحی با اشاره به اینكه مجموعه اطلاعات بومی مدیران جزو دانش ضمنی هستند و آنچه از تجربه نگاری مدنظر است همان نگارش دانش ضمنی است، گفت: انتقال تجربه مدیران در بهبود فعالیت های سازمان تاثیر مستقیم دارد و زمینه های ایجاد دانش در سازمان را فراهم می‌كند. در فرایند مدیریت هر چه اطلاعات دقیق تر ومستند تر باشد تحلیل فرایند و اتخاذ تصمیم راحت‌تر خواهد بود.
وی افزود: عدم توانای بازگویی دانش و ضعف در دانش نویسی از جمله چالش‌های موجود در انتقال تجربه است. همچنین مهمترین دلیل در عدم تبدیل دانش ضمنی به دانش صریح در سازمانهای ایرانی ضعف مهارتی و ضعف فرهنگی است. به خاطر همین است كه متاسفانه بسیاری از تجارب مدیران بعد از پایان مدیریتشان از دسترس دور می شود و به فراموشی سپرده می شود.
مصلحی در ادامه كارگاه «تجربه نگاری فرهنگی» به مدلهای متنوع ثبت تجربه اشاره كرد و گفت: گاهی تجربه مبتنی بر رخدادی است كه برای یك سازمان حادث می‌شود و باید مواجهه با آن ثبت شود. علاوه بر آن تجربه نگاری دوره ای و تجربه نگاری موضوعی مدلهای دیگر ثبت تجربه هستند كه نگارش آن در موقعیت‌های مختلف ضرورت می یابد.
وی اضافه كرد: تجربه ای به عنوان دانش قابل استناد و مفید است كه مربوط به دانش آن سازمان باشد و برای یادگیری ثبت و ضبط شده و ارزش اشتراك گذاری را با دیگری دارد.
مصلحی در مورد فرایند نگارش تجربه اظهار داشت: نگارش تجربه، ارزیابی شكلی و محتوایی و ذخیره سازی و نگهداشت تجارب از جمله اقدامات اصلی در نظام تجربه نگاری است.
این مدیرفرهنگی در پایان گفت: بنا به ضرورت، ظرفیت سازمانی و شرایط، تجربه گر می تواند از روشهای خودنگاری یا دگرنگاری استفاده كند. در خودنگاری عموم كاركنان و مدیران سازمانی ثبت تجربه می كنند و در دگرنگاری تجربه های افراد خاص اخذ می شود.
در انتهای جلسه دو مدل سوال و فرم نگارش تجربه ارائه شد تا مدیران سازمانها و پرسنل برای ثبت تجربه‌های فرهنگی خود از آن استفاده كنند.
انتهای پیام/