به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از بیبیسی، مرگ «بومیپول آدولیاده،» شاه تایلند باعث شد نام الیزابت دوم به عنوان ملکه‌ای که طولانی‌ترین دوره سلطنت در جهان را داشته، ثبت شود.
الیزابت در 6 فوریه 1952 پس از مرگ پدرش «جرج ششم» بر تحت سلطنت نشست. وی در آن زمان 25 ساله بود و با همسرش -شاهزاده فیلیپ- به کنیا سفر کرده بود. وی در 2 ژوئن 1953 تاج گذاری کرد. الیزابت در 9 سپتامبر 2015 با فراتر رفتن از دوره سلطنت ملکه ویکتوریا (63 سال و 7 ماه و 2 روز،) طولانی‌ترین دوره سلطنت را در میان پادشاهان انگلیس به خود اختصاص داد.
در زمان آغاز سلطنت الیزابت دوم و بومیپول آدولیاده، «ژوزف استالین،» رهبر اتحاد جماهیر شوروی و «هری ترومن،» رئیس‌جمهور آمریکا بودند.
«حسن البلقیه،» سلطان برونئی در 4 اکتبر 1967 پس از کناره‌گیری پدرش به تخت نشست. وی یکی از ثروتمندترین افراد جهان و دومین فردی است که طولانی‌ترین دوره ریاست را دارد. البلقیه در بزرگترین کاخ جهان که دارای 1788 اتاق است زندگی می‌کند. وی علاوه بر سلطنت بر برونئی در سمت‌های نخست‌وزیر، مدیر وزارت‌خانه‌های دفاع و اقتصاد، ژنرال نیروهای مسلح، دریا سالار افتخاری نیروی دریایی سلطنتی و بازرس پلیس نیز خدمت می‌کند.
«مارگریت دوم،» نخستین ملکه دانمارک و از زمان «کریستیان چهارم» دومین دوره طولانی سلطنت را داشته است. مارگاریت پس از مرگ پدرش در 14 ژانویه 1972، به تخت نشست. وی هم‌اکنون 76 سال دارد و مردم دانمارک به شدت برایش احترام قائل هستند.
«کارل گوستاف شانزدهم،» پادشاه سوئد که در 15 سپتامبر 1973 به تخت نشست. وی پس از مرگ پدربزرگش به سلطنت رسید. پدر کارل گوستاف شانزدهم در سال 1947 در یک حادثه هوایی جان خود را از دست داد.
انتهای پیام/
چرا این انگلیسی ها که ادعای زرنگی و وووو را دارن یک زن و خانواده اش را به عنوان پادشاه انتخاب کرده اند و کلی از امکانات و بودجه مملکتشان را صرف این خانواده میکنند آن هم یک خانواده ای که نقششان سنبلیک است
راستی چرا ؟
مگر این خانواده چه کاری برای ملت انگلیس انجام داده اند که ....
چرا تو همه کشورها یک عده ای بعنوان مقامات انتخاب میشوند و از بهترین و بالاترین امکانات کشور استفاده میکنند روی چه حسابی و از طرفی میبینیم که قرنهاست این کشورهای یک رولی را پیش گرفته تا به اینجا رسیده اند و این شخصیتها وجودشان فقط وفقط باعث تاخیر در این روال شده است و لاغیر
تنها کسانی که در عالم قدرت به نفع ملتشان کار کرده اند امپراتور ژاپن هیروهیتو و ماهاتیرمحمد از مالزی بوده اند که کشورهایشان را از فقر مطلق به یک کشور قدرت مند تبدیل کرده اند مابقی طی یک سیر تکاملی که دنیا طی کرده آمده اند و چندصباحی لذت برده اند و رفته اند و بود و نبودشان فرقی که در پیشرفت ملتهایشان نداشته بماند بیشترشان باعث عقب ماندگی و هزاران مشکل برای ملتشان شده اند