به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ آنچه در منابع روایی درباره تعداد و نام فرزندان امام حسین (ع) آمده را در زیر آورده ایم برای مشاهده منابعی که این نام ها در آن آمده است به پی نوشت مراجعه کنید.
فرزندان پسر:
1.حضرت امام سجاد (ع)[1].
2.حضرت علی‌اکبر (ع)[2].
3.جعفر. [3]که در زمان حیات امام حسین (ع) از دنیا رفت. [4]
4.محمد.[5]
5.عمر. [6]
6.حضرت علی‌اصغر (ع) یا عبدالله. [7]
فرزندان دختر:
1.فاطمه. [8]
2.سکینه. [9]
3.زینب.[10]
4. رقیه (فاطمه صغری)
عمادالدین طبری می‌نویسد: «در حاویه آمد که زنان خاندان نبوت در حالت اسیری، حال مردان که در کربلا شهید شده بودند، بر پسران و دختران ایشان پوشیده می‌داشتند و هر کودکی را وعده‌ها می‌دادند که پدر تو به فلان سفر رفته است، بازمی‌آید؛ تا ایشان را به خانۀ یزید آوردند. دخترکی بود چهارساله، شبی از خواب بیدار شد و گفت:«پدر من حسین کجاست؟ این ساعت او را به خواب دیدم سخت پریشان.» زنان و کودکان جمله در گریه افتادند و فغان از ایشان برخواست. یزید خفته بود. از خواب بیدار شد و حال تفحص کرد. خبر بردند که حال چنین است، آن لعین در حال گفت که بروند و سر پدر او را بیاورند و در کنار او نهند. ملاعین سر بیاورد و در کنار آن دختر چهارساله نهادند. پرسید:«این چیست؟» ملاعین گفت :«سر پدر توست.» آن دختر بترسید و فریاد برآورد و رنجور شد و در آن چند روز جان به حق تسلیم کرد.»[11]
پی نوشت:
[1] شیخ مفید، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135، قم، کنگرۀ شیخ مفید، چاپ اول، 1413 ق؛ بلاذری، احمد بن یحیی، أنساب الأشراف، ج 3، ص 146، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، 1417 ق.
[2] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135؛ سبط بن جوزی، تذکره الخواص من الأمه فی ذکر خصائص الأئمه، ص 249، قم، منشورات الشریف الرضی، چاپ اول، 1418 ق.
[3] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135؛ دلائل الإمامه، ص 181؛ تذکره الخواص، ص 249.
[4] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135.
[5] ابن شهرآشوب مازندرانی، مناقب آل أبی‌طالب (علیهم‌السلام)، ج 4، ص 77، انتشارات علامه، قم، چاپ اول، 1379 ق؛ دلائل الإمامه، ص 181؛ محدث اربلی، کشف الغمه فی معرفه الأئمه، ج 1، ص 582، قم، منشورات الرضی، چاپ اول، 1421 ق؛ تذکره الخواص، ص 249.
[6] ر.ک: «عمر؛ فرزند امام حسین (ع) »، سؤال 39282.
[7] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135؛ طبری آملی صغیر، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص 181، قم، بعثت، چاپ اول، 1413 ق؛ ابن اعثم کوفی، احمد بن اعثم، الفتوح، ج 5، ص 115، بیروت، دار الاضواء، 1411 ق.
[8] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135؛ کشف الغمه، ج 1، ص 582؛ أنساب الأشراف، ج 2، ص 197؛ تذکره الخواص، ص 249.
[9] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135؛ أنساب الأشراف، ج 2، ص 195 و ج 3، ص 146.
[10] مناقب آل أبی‌طالب (علیهم‌السلام)، ج 4، ص 77؛ دلائل الإمامه، ص 181؛ کشف الغمه، ج 1، ص 582؛ خصیبی، حسین بن حمدان، الهدایه الکبری، ص 202، البلاغ، بیروت، 1419 ق.
[11] طبری، عمادالدین حسن بن علی، کامل بهایی، ص 523، تهران، مرتضوی، چاپ اول، 1383 ش.
منبع: سایت کرب و بلا
انتهای پیام/
یاسیدالشهدا