در حال حاضر، اقتصاد خفه و تورم سه‌رقمی ونزوئلا علاوه بر شرایط کار، زندگی را برای کارکنان بخش انرژی دشوار کرده است. بسیاری از کارکنان این بخش قادر به پرداخت هزینه‌های خود نیستند. کارت‌های اعتباری آن‌ها جوابگوی هزینه‌ها نیست و حتی از درآمد کافی برای خرید مواد غذایی، حمل‌ونقل و آموزش برخوردار نیستند و به گرو گذاشتن وسایل زندگی خود و فروش "لباس کار" برای خرید مواد غذایی روی آورده‌اند.
المر که یک فروشنده دورگرد در شهرک نفتی ماراکایبو است، می‌گوید: بسیاری از کارکنان بخش نفت در این شهرک چشم به برنج گران و آرد وارداتی کلمبیا دارند؛ خوراکی‌هایی که پیش از این هیچ استقبالی از آن‌ها نمی‌شد. آن‌ها چکمه، شلوار، دستکش و ماسک مخصوص کار را می‌فروشد تا مواد غذایی بخرد.
شرکت نفت دولتی ونزوئلا (PDVSA) حدود 150 هزار کارگر دارد که ماهانه 35 تا 150 دلار دستمزد و 90 دلار بن خواربار دریافت می‌کنند که جوابگوی نیازها و هزینه‌های آن‌ها نیست. کاهش بهای نفت طی دو سال گذشته ضربات جبران‌ناپذیری به پیکره اقتصاد کشورهای وابسته به درآمد نفتی همچون ونزوئلا وارد کرده است.
انتهای پیام/