دکتر ناتانیل لستر کول، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه یل آمریکا، در این باره می گوید: «قبل از انتخاب شیوه هورمون درمانی برای این گروه از بیماران باید سن بیمار، ریسک بیماری قلبی و عود مجدد بیماری در نظر گرفته شود.»
از آنجائیکه معمولا تومورهای پروستات در حضور هورمون های نظیر تستوسترون رشد می کنند، پزشکان از درمان های که به طور موقت موجب کاهش هورمون می شوند استفاده می کنند.
در این تحقیق، تیم مطالعه داده های بدست آمده از بیماران مبتلا به سرطان پرخطر تا متوسط سرطان پروستات را بررسی کردند. پژوهشگران دریافتند هورمون درمانی موجب بهبود کیفیت زندگی و مدت زمان زنده ماندن بیماران می شود.
با این حال آنها متوجه یک مورد استثناء شدند: این روش درمان در مردان دارای سابقه قبلی حمله قلبی، موجب کاهش طول عمر و کیفیت زندگی شد.
منبع: مهر
انتهای پیام/