به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ وقتی در نشستی خبری رئیس بنیاد رودکی اعلام کرد که با رهبر جدید ارکستر سمفونیک تهران به توافق رسیده است و از این به بعد شهرداد روحانی رهبری این ارکستر را بر عهده خواهد داشت؛ خبرنگاران از او خواستند تا جزئیاتِ قرارداد و مسائل مختلف مربوط به ارکستر را اعلام کند.
علی‌اکبر صفی‌پور اما نه تنها چیزی را اعلام نکرد که با یک لبخند، سعی کرد از کنار ماجرا بگذرد. خبرنگاران پایِ قانون دسترسی آزاد به اطلاعات را به وسط کشیدند تا شاید صفی‌پور لب به سخن بگشاید. اما مدیرعامل بنیاد رودکی قانونِ دسترسی آزاد به اطلاعات را هم با لبخندی رد کرد.
در نهایت هیچ حرفی زده نشد تا افکار عمومی درباره جزئیات این ماجرا همچنان بی‌اطلاع بماند و این در حالی بود که هیچ‌کدام از اطلاعاتی که خبرنگاران از مدیرعامل بنیاد رودکی طلب کرده بودند «محرمانه» نبود.
وقتی مدیری از پاسخگویی فرار می‌کند، معمولاً آنچه در ذهن مخاطبان شکل می‌گیرد این است که حتما مشکلی هست که او نمی‌خواهد همه چیز را بگوید. خیلی طول نکشید که این مشکلات سرباز کردند. این روزها خبرهایی به گوش می‌رسد که برخی از نوازندگان ارکستر از اوضاع کنونی ناراضی‌اند و اختلافاتی هم در شورای فنی ارکستر وجود دارد.
البته این همه‌ی مشکلات نیست. در 6 ماه نخست سال جاری ارکستر سمفونیک تهران تنها چندبار به اجرای برنامه پرداخته است؛ در حالی که در شش ماه نخست سال گذشته براساس برنامه‌ای مشخص به روی صحنه می‌رفت.
صحنه تالار وحدت زیر چرخ‌های «رنو» در همان نشست خبری وقتی مدیرعامل تالار رودکی با اعتراض خبرنگاران مبنی بر زیاد شدنِ اجراهای غیر فاخر در تالار وحدت روبه‌رو شد، قول داد که همه‌ی تلاش خود را می‌کند تا این مشکلات به حداقل برسد و کیفیت اجراها و شأنِ تالاروحدت حفظ شود.
اما در اتفاقی عجیب، بعد از ظهر یکشنبه 4 مهر، رنو تلیسمان، توسط شرکت نگین خودرو و رنوپارس در تالار وحدت رونمایی شد. این اتفاق با اعتراض اهالی فرهنگ مواجه شد.یکی از فعلان عرصه نمایش که خواستار عدم انتشار نامش شد، می‌گوید: «جای تأسف دارد، صحنه‌ای که تقریبا نیم قرن از قدمتش گذشته و هر آن در حال فروپاشی است و به مراقبت و دقت نیاز دارد، بستر رونمایی این فعالیت‌های تجاری شده است.حالا رونمایی هم کردید چرا دیگر این اتومبیل بر روی سن به حرکت درآمد و مانور هم داد؟»
پیش از این بسیاری از فعالان فرهنگی و اصحاب هنر و رسانه نسبت به وضعیت تالار وحدت اعلام نگرانی کرده بودند و این دست جملات را مکرر بیان می‌کردند که «تالار وحدت در حال تخریب است و علت این تخریب، اجراهای بسیار زیادی است که در تالار وحدت به روی صحنه می‌رود. گاهی دیده می‌شد که تالار وحدت در طول روز میزبان چند اجرا و چند برنامه است. علاوه بر کنسرت‌ها، تئاترها هم هر روز در این تالار به روی صحنه می‌روند. این میزان حجم بالای برنامه آرام آرام موجب تخریبِ تنها سالنِ آکوستیک و استاندارد کشور می‌شود.»
نوع مواجهه مسئولان بنیاد رودکی با انتقاداتی علنی و غیر علنی مواجه شده است. گلایه‌ها درباره افزون شدن فعالیت‌های اقتصادی در حاشیه هنر در دوره جدید در حال بالا گرفتن است. حالا نوبت به تالار وحدت رسیده است. تالار وحدت به نوعی میراثی ملی است و هنرمندان معتقدند که «مسئولان حق ندارند هر کاری دلشان خواست با آن بکنند. مدیرِ با لیاقت کسی است که در عینِ حفظِ شأن و منزلتِ تالاروحدت بتواند هزینه‌های جاریِ بنیاد را تامین و حقوق کارکنانِ زحمت‌کشش را هم به موقع پرداخت کند؛ نه این که به بهانه‌ی پرداخت حقوق کارکنانش تن به هر برنامه‌ای بدهد.»
به هیچ عنوان جالب و جذاب نیست که برخی عادت به قاطی کردن همه چیز با هم دارند. چرا وقتی مکانی برای فعالیت‌های فرهنگی ساماندهی شده است باید قربانی هر نوع کاربری شود؟ به هر حال باید دید واکنشِ علی جنتی، وزیر ارشاد و علی مرادخانی معاون هنری او به این ماجرا چیست و آیا آنان برای تغییر شرایط دست به کار می‌شوند و واکنش جدید ایشان، چیزی فراتر از ابراز تأسف، تذکر یا اعلام نارضایتی‌شان خواهد بود؟ سؤالی که اکنون همه را نگران کرده است، این است که اگر روزی تالار وحدت دچار مشکل شود و دیگر نتوان در آنجا کنسرت‌های موسیقی یا تئاترهای فاخر را برگزار کرد؛ چند یا چندین سال طول خواهد کشید که سالنی مشابه همین تالار وحدت ساخته شود؟
منبع: تسنیم
انتهای پیام/