به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ حجت الاسلام و المسلمین احمد عابدی مطالب ارزشمند و مهمی پیرامون دو مطلب در درس خارج اصول خود بیان کرد که در ادامه می‌خوانیم. مطلب اول در مورد تبیین الحاد جدید در تبلیغ ماه محرم است و مطلب دوم نکاتی پیرامون دفاع مقدس.
تبلیغ در ایام محرم
یکی از موضوعاتی که خوب است در ایام محرم مطرح شود بحث الحاد جدید است. سابقه الحاد یا انکار خدا زیاد است. در صدر اسلام افرادی بودند که زندیق گفته می‌شدند. در قدیم زندیق‌ها شبهه کلامی در ذهنشان بود که ملحد می‌شدند. الان به خاطر مسائلی که در خاورمیانه مطرح است یک الحاد جدیدی در دنیا در حال شکل گیری است.
نکته‌ای پیرامون خاورمیانه
رهبر انقلاب چند بار فرمود‌ه‌اند که نگویید خاورمیانه، بلکه بگویید غرب آسیا. اروپایی‌ها منطقه ما را خاور میانه می‌گویند چون خودشان را مرکز دنیا می‌دانند در حالی که این‌طور نیست، همان غرب آسیا بهتر است. هر کسی هر جای دنیا باشد می‌تواند همان جا را بگوید مرکز دنیا. در واقع اصطلاح خاورمیانه نوعی اصالت بخشیدن به اروپایی‌ها است.
ادامه بحث
الان در دنیا عده‌ای دارند این را مطرح می‌کنند که دنیایی که دین و مذهب و اعتقاد به خدا در آن نباشد، دنیای آرامش است. هر جا هم دین است، به خصوص دین اسلام، آنجا جنگ و خونریزی است. الان می‌بینید همه جنگ‌ها برای مناطق اسلامی است؛ پاکستان افغانستان عراق سوریه یمن و نیجریه که کشورهای اسلامی هستند.
الان این فکر در حال شکل گرفتن است که هر جا سخن از دین نیست آرامش است و هر جا سخن از دین و شیعه است جنگ و خونریزی است. این را می‌گویند الحاد جدید. خوب است که در محرم این بحث‌ها مطرح شود.
پاسخ به شبهه
این شبهه چند جواب دارد؛ اولاً خود غربی‌ها با همدیگر خیلی اختلاف دارند. اگر تاریخ جنگ‌های اروپا را نگاه کنید، با اینکه جمعیت زیادی ندارند، ولی تعداد جنگ‌های کشورهای اروپایی با خودشان بیش از کل جنگ‌هایی بوده که در منطقه ما اتفاق افتاده است.
هنوز بعد از 5 قرن، هر سال جنگ کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها کشته می‌گیرد. موقعی که تازه پروتستان‌ها درست شدند این قدر جنگ زیاد شد که بیش از صد هزار نفر در یک جنگ کشته شدند.
سابقه جنگ و خونریزی در اروپا از همه جای دنیا بیشتر است؛ از جنگ‌های اسپارت و جنگ‌های یونان و اروپا با مصر و...؛ سابقه جنگ در اروپا از همه جا بیشتر است.
کشورهایی که دین دارند، چه اسلامی و چه غیر اسلامی، مثل چین و هند که دین دارند ولی غیر اسلامی است، حدود 15 قرنی که در اروپا جنگ بود، در این مناطق صلح بود. جنگ‌های صلیبی را آن‌ها درست کردند و به کشورهای اسلامی حمله کردند.
50 میلیون نفری که در جنگ جهانی کشته شدند همه اروپایی بودند. یا جنگ‌هایی که در بالکان و بوسنی رخ داد؛ پس جنگ در آنجا بیشتر است. همین الان خیلی آمادگی جنگ با همدیگر را دارند. بمب‌هایی که امریکا چند سال پیش در اسلواکی ریخت، شاید بیشتر از بمب‌هایی باشد که در عراق یا افغانستان ریخته است.
ثانیاً همیشه به مردم گفته شود که این نا امنی در کشورهای اسلامی زیر سر وهابی‌ها است. کشورهایی که شیعه نشین هستند یا سنی غیر وهابی بودند اهل خونریزی نبودند. سابقه‌اش همین که هزار سال شیعه وسنی کنار هم زندگی می کردند و با هم ازدواج می‌کردند. افتخارات شیعه برای سنی بود و افتخارات سنی برای شیعه. از زمانی که وهابی‌ها به قدرت رسیدند این جنگ‌ها شروع شده است.
اگر هم الحاد را مطرح می‌کنیم نباید بگوییم بی‌خدایی و بی‌دینی؛ باید بگوییم هر جا وهابیت نیست آرامش هست و هرجا هست جنگ و خونریزی هست؛ یعنی جنگ‌ها ربطی به اسلام و دین ندارد؛ وهابیت است که این فتنه‌ها را به پا کرده است.
جواب سوم این است که اگر آموزههای دینی را در نظر بگیریم هیچ وقت اهل بیت(ع) در هیچ جنگی شروع کننده نبودند. تمام جنگ‌های پیامبر(ص) دفاعی بوده، تهاجمی و جهاد ابتدایی نبوده است. حتی امام زمان(عج) ظهور کند بیش از پیامبر(ص) نمی‌کشد و تمام کسانی که در جنگ‌های پیامبر کشته شده‌اند زیر 2000 نفر است.
تاریخ یهود و مسیحیت همیشه با جنگ و خونریزی همراه بوده است. وهابیت هم همینطور. زمانی وهابیت به کربلا حمله کرد و آن جا را محاصره کرد و همه را سر برید؛ ولی وقتی شیعه کربلا را گرفتند هیچ‌وقت به وهابی‌ها حمله نکردند.
در هندوستان دینی هست که عقیده‌اش این است تا مسلمان زنده است نباید چاقو زمین بگذارید و باید تمام مسلمان‌ها نابود شوند، بعد چاقو زمین بگذاریم! اینها یک بار به خاطر اینکه مسلمان‌ها گاوی را از مسجد بیرون کردند هزاران مسلمان را کشتند.
این طور مسائل در محرم برای مردم گفته شود، برای جلوگیری از این الحاد جدید که در دانشگاه‌ها در حال مطرح شدن است و در بعضی جاهای کشور این فکر را رشد می‌دهند که اگر دین را کنار بگذاریم، جنگ‌ها تمام می‌شود.
بگوییم دینی که ما داریم دین صلح و آرامش است؛ دینی که آن‌ها دارند همه‌اش جنگ و خونریزی ایجاد می‌کند.
این مسیحیت که دم از صلح می‌زند در آفریقا با مسلمان‌ها چه کار می‌کنند؟! در همین سودان که یک کشور اسلامی بود، به اندازه فرانسه از آن جدا کردند به عنوان سودان جنوبی، یک کشور مسیحی، همان منطقه دارفور. آنجا دارند مسلمان‌ها را می‌خورند! اما مسلمان تا به حال آدم نخورده است.
شخصی بود به نام «عیدی امین» که غربی‌ها در آفریقا گذاشتند و رئیس جمهور بود، تقریبا تمام روزهای سال ناهارش جگر آدم بود! آشپز خاصش فرار کرد و به اروپا رفت. از او پرسیدند که چرا فرار کردی؟ گفت که آن‌قدر آدم کشتم و دادم به این خورده که خودم متنفر شدم.
در وهابیت جدید این چیزها است. فکر وهابی‌ها و سلفی‌ها است که آدم کشی دارد وگرنه در شیعه هیچ وقت این چیزها نبوده است.
دفاع مقدس
در مورد خاطراتی که معمولا در رابطه با جنگ گفته می‌شود، متأسفانه چیزی که در کشور در حال رواج است این است که گویا جنگ همه‌اش با معجزه اداره می‌شد. اصل امداد غیبی درست است، ولی در حداقل. اینگونه نبود که ملائکه می‌جنگیدند؛ نه، همین رزمنده‌ها جنگیدند. گاهی پیروز می‌شدند و گاهی شکست می‌خوردند.
اگر حساب عادی را در نظر بگیریم، وقتی همه دنیا آن طرف جمع شده بودند و این طرف اقلیتی، باید آن ها پیروز می‌شدند، ولی خدا لطف کرد ما پیروز شدیم. اما همه‌اش نباید بگوییم معجزه.
این‌هایی که در جبهه بودند، از جایی حقوق نمی‌گرفتند؛ چه ارتش، سپاه و بسیج. تقریبا سه - چهار سال اول جنگ به کسی حقوق نمی‌دادند. متأسفانه الان هم عده‌ای مطرح می‌کنند که در جنگ سوریه پول می‌دهند که اینها دروغ است. البته داعشی‌ها پول می‌دهند زیاد هم می‌دهند.
ارتش سوریه گاهی نان خالی هم گیرش نمی‌آید. جمهوری اسلامی که تدارکات ارتش سوریه را می‌دهد، روزی صد هزار نفر از ارتش را غذا می‌دهد. روزی که غذا خیلی خوب باشد، سیب زمینی با تخم مرغ است!
نکته دیگر این است، آن‌هایی که در جبهه بودند 24 ساعته کار می‌کردند، حقوقی هم در کار نبود. خیلی از فرماندهان چند شب اصلا خواب نداشتند.
عرض اروند رود در منطقه فاو 1000 متر و عمقش 40 متر است، سرعت آب هم 60 کیلومتر در ساعت است و در شبانه روز هم دو بار جزر و دو بار مد می‌شود. اینکه مثلا نیرویی شب عملیات از طرف مشخصی بخواهد بیرون بیاید، باید صدها بار تجربه کرده باشد تا بتواند تشخیص دهد از کجا وارد آب شود که از آن جای مورد نظر بیرون بیاید. در زمستان هزاران نیرو صدها بار باید این را تمرین کنند و دشمن هم نفهمد. اینها همه کار می‌خواهد.
مقصود این است که نگوییم همه‌اش ملائکه بودند. این حرف بنی اسرائیل است که ای موسی تو با خدا بروید بجنگید، وقتی پیروز شدید ما می‌آییم! هر کس این طوری باشد شکست می‌خورد. به مردم بگوییم که رزمنده‌ها زحمت کشیدند، همت بالا داشتند، خدا هم کمک کرد. فدارکاری‌های در جنگ گفته شود. در جنگ نماز شب و دعا بود، ولی اینها اصل نبود. اصل، کار اینها بود.
وقتی جنگ کردستان شروع شد، فرمانده ارتش پیش امام(ره) آمد و به خاطر خستگی و پیری می‌خواست استعفا دهد. امام گفت در این مملکت از من خسته‌تر پیدا نمی‌کنید.
اگر پیامبر(ص) هم در جنگ باشد و مثل جنگ احد بشود، شکست می‌خورد. اگر خدا می‌خواست همه‌اش امداد غیبی باشد باید پیامبر(ص) هم پیروز می‌شد، ولی نشد؛ چون یک عده شل بازی در آوردند.
شجاعت باید زیاد گفته شود که مردم شجاع و نترس باشند و این شجاعت جنگ باید ترویج شود.
منبع: رسا
انتهای پیام/