به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ پایگاه اینترنتی نشریه فوربز در گزارشی به قلم "رابرت راپیر" نوشت: چندی پیش مقاله‌ای با نام "پیش‌بینی غلط و چند هزار میلیارد دلاری اوپک" نوشته بودم اگر اعضای اوپک این امکان را داشتند تا زمان را به عقب برمی‌گرداندند و مثلا در نوامبر 2014 قرار می‌گرفتند، هرگز اجازه نمی‌دادند بهای نفت تا این اندازه سقوط کند.
در آن زمان اوپک در شرایطی قرار داشت که به سودی بسیار بالاتر از آنچه انتظار می‌رفت دست یافته بود و حتی احتمال هم نمی‌داد بهای نفت تا این اندازه سقوط کند.
اوپک تامین‌کننده 40 درصد از تولیدات نفتی جهان است و نقش تاثیرگذاری در نوسانات بازار ایفا می‌کند. اگر بازارهای جهانی به نفت بیشتری احتیاج داشته باشند، اوپک بیشتر تولید می‌کند و اگر تقاضای جهانی کاهش یابد، اوپک نیز از سطح تولیدات نفتی‌اش کم خواهد کرد. اعضای اوپک معتقدند ثبات بهای نفت در گروی وجود تناسب میان عرضه و تقاضا است.
مذاکره بر سر تعیین سهمیه تولیدات نفتی همواره یک موضوع چالش‌برانگیز در اوپک بوده است. عربستان به عنوان بزرگترین تولیدکننده نفت در جهان، یک عضو تاثیرگذار در سیاست‌های نفتی اوپک بوده است. با توجه به افزایش تولیدات نفت شیل آمریکا، اوپک نگران از دست دادن سهم سنتی خود در بازارهای جهانی است.
زمانیکه اعضای اوپک برای بررسی طرح فریز نفتی در الجزایر گرد هم آمدند، سهم بازارهای جهانی این سازمان نفتی در 5 سال گذشته حدود 2 درصد کاهش یافته بود. این مقدار به اندازه‌ای جزئی است که همچنان می‌توان گفت اعضای اوپک در حال تولید نفت در بالاترین سطح از ظرفیت خود هستند؛ اما این بار خاطره تلخ افزایش شدید تولیدات نفتی را در سال 1973 به خاطر دارند که پس از آن یک دوره رکود شدید در بازارهای نفتی بوجود آمد.
سهم اوپک از تولیدات نفتی در سال 1973 به 51.2 درصد رسید. این رقم در سال 1985 به کمتر از 28 درصد سقوط کرد. دلیل این امر نیز اعمال برخی تحریم‌ها بر کشورهای تولیدکننده بود. اوپک موفق شد با برخی سیاست‌گذاری‌ها در یک دهه گذشته، 40 درصد از سهم بازارهای جهانی را از آن خود کند. افزایش تقاضای جهانی موجب شد اعضای اوپک در دهه میلادی تولیدات خود را به 12 میلیون بشکه در روز برسانند. در این دوران اوپک به شدت نگران افزایش سطح تولیدات نفت شیل آمریکا بود. دکل‌های نفتی آمریکا نیز در مدت تقریبی 5 سال تولیدات خود را به روزانه 5 میلیون بشکه در روز رساندند.
تولیدات نفت شیل و سرازیر شدن آن به بازار تاثیر فراوانی بر سیاست‌های اوپک گذاشت. اعضای اوپک متوجه تولیدات بیش از اندازه خود بودند؛ اکا هرگز پیش‌بینی نمی‌کردند مازاد تولیدات نفتی بتواند بهای طلای سیاه را به کمتر از 30 دلار در بشکه برساند.
سازمان اوپک هنوز هم 70 درصد از ذخایر قطعی نفت در جهان را در اختیار دارد پس می‌تواند بر بهای جهانی آن تاثیر بگذارد. تصویب نهایی طرح فریز نفتی به جلسه عادی اوپک در ماه نوامبر موکول شد. اعضای اوپک سرانجام توانستند دست‌کم درمورد تغییر سقف تولیدات به اتفاق نظر دست یابند؛ اما این تعلل دو ساله صدمات زیادی به بازارهای نفتی وارد کرد.
انتهای پیام/