حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ محمدرضا شریفی‌نیا، بازیگر شناخته شده سینما و تلویزیون است که قبل از بازیگری هم در سینما با عناوینی چون عکاس و یا دستیار کارگردان فعالیت داشت. اما او اولین تجربه بازیگری خود را در فیلم «پری» ساخته داریوش مهرجویی کسب کرد و پس از آن در قامت شخصیت های مختلف، هم در قاب جادویی تلویزیون و هم بر پرده نقره ای سینما ظاهر شد و توانایی بازیگری اش را به همگان اثبات کرد.
شریفی نیا این روزها مشغول بازی در سریال تاریخی «معمای شاه» است. در ادامه گفتگوی خبرنگار
باشگاه خبرنگاران جوان؛ را به این بهانه را با وی می‌خوانید:
* تفاوت بازیگری در سریال های تاریخی با دیگر فیلم ها و سریال ها در چیست؟ یک تفاوت مهمی که فیلم ها و سریال های تاریخی با دیگر اثرها دارند، این است که ما در دوره ی خاصی از زمان زندگی می کنیم که در این مقطع، آدم های اطراف خود، فضایی که پیرامون ما را احاطه کرده است و شرایطی که در آن به لحاظ موقعیت جغرافیایی، سیاسی و اقتصادی هستیم را می شناسیم، اما وقتی در سریال های تاریخی ایفای نقش می کنیم زمانی که میتواند هزار و چهارصد سال پیش و یا دویست سال پیش باشد، این شناخت وجود ندارد.
* برای باور پذیر شدن بازی بازیگران در سریال های تاریخی باید چه کرد؟ شرایط آن مقطع زمانی ابتدا باید از جانب بازیگر درک شود. سپس هنرپیشه موظف است، از موقعیت آدمی که می خواهد نقشش را بازی کند، شناخت به دست بیاورد و سختی اش هم این است که شبیه آن را در جامعه ی خودش مشاهده نکرده است و باید به آن دوران بازگردد و اگر درباره اش مطلبی نوشته شده باشد، آن را بخواند و اگر هم مطلبی راجع به آن رویداد موجود نبود، از راه های دیگر به شناخت لازم هم از نظر روحیه ی نقش و هم از نظر رفتار هایش برای مثال نوع راه رفتن و نشست و برخاستش برای ایفای نقش برسد. این مهم با تحقیق و پژوهش پیرامون آن رویداد خاص میسر می شود.
* تجربه شخصی خودتان در این زمینه چه بود؟ برای مثال من زمانی نقش «ولید» را بازی کردم و درباره ی این شخص در تاریخ چیز زیادی مکتوب نبود و برای ما فرد ناشناخته ای هم از لحاظ کمبود منبع و مطلب و هم از لحاظ موقعیت خودش به حساب می آمد و من کنکاش و پژوهش کردم و آثاری را مطالعه کردم و در رابطه با آدم های پیرامون این شخص خواندم. تحقیق کردم و به همین شکل رفته رفته به نقشم نزدیک شدم و شخصیتی را که در ابتدا کامل از ذهنم دور بود را خلق کردم.
* معمای شاه از تعداد زیادی بازیگر جدید استفاده کرده است، این بازیگران برای ماندگاری در این عرصه باید چه کنند؟ زمان مشخص می کند که کدام یک از این بازیگران ماندگار می شوند و کدام یک از آن ها حذف خواهند شد. ما سعی می کنیم که در کارهایی که انجام می دهیم از تعدادی بازیگر جدید که تئاتر کار کردند، یا از دانشکده های بازیگری فارغ التحصیل شده اند و یا حتی استعداد دارند، استفاده کنیم. از این افراد در سریال ها می شود استفاده کرد و آنان را پرورش داد و به بازیگرانی متبحر تبدیلشان کرد.
* این کسب تجربه برایشان چگونه اتفاق می افتد؟ وقتی بازیگر جدید در طول یک تا دو سال در سریالی کار می کند، در طول این دو سال متبحر می شود. البته این طور نیست که آن ها در ابتدای ورود به سریال اطلاعاتی ندارند، بلکه برای همین ورود اولیه هم از آنان تست بازیگری گرفته و میزان اطلاعات و استعدادشان سنجیده می شود. اما هنگامی که وارد می شوند، در طی مسیر فیلمبرداری به آرامی تجربه کسب می کنند و کارگردان آن ها را به بازیگرانی خوب تبدیل می کند.
* این عرصه چه قدر به ورود بازیگر جدید نیاز دارد؟ به هر حال در جامعه تئاتری، سینمایی و تلویزیونی به حضور و ورود بازیگر جدید خیلی نیاز داریم. برای مثال ما نمی توانیم بازیگر بیست ساله پیدا کنیم؛ چون کسانی که اکنون بازیگری می کنند بیست سالشان رد شده است و به همین علت باید بازیگر جدید بیابیم.
* نحوه کار با بازیگران جدید چگونه است؟ از نظر ما بازیگر جدید مانند کودک است، به کودک نمی توان آموزش اولیه داد. اگر در خمیر مایه خود شخص بازیگری باشد، می تواند بازی کند و اگر نباشد موفق به بازی کردن نمی شود. اما زمانی که فهمیدیم او استعداد دارد و وارد شد و خواست بازی کند، در کار کردن با وی رموز کار را در اختیارش قرار می دهیم.
* بازیگرانی هستند که از استعداد کافی برای بازیگری برخوردارند اما ارتباطی ندارند که موفق شوند، جایی بازی کنند، آن ها برای ورود به دنیای بازیگری باید چه کنند؟ بله متاسفانه این هم هست، اما حتی اگر هم راهی پیدا کنند و متوجه شوند که یک سریال برای بعضی از نقش هایش تست می گیرد، هم ما نمی توانیم از تمامی علاقه مندان استفاده کنیم. اما در معمای شاه که هشتصد بازیگر بود، حدود چهارصد تای آنان جدید بودند و اغلبشان ازبازیگران تئاتر بودند که خیلی هم موفق ظاهر شدند.
گفتگو از ملیکا نصیری صنعتی
انتهای پیام/